พ่อแม่เป็นผู้มีพระคุณต่อลูกอย่างมากมาย เมื่อท่านเรียกเรา หากเราได้ยินเสียงเรียกของท่าน และอยู่ในฐานะที่จะตอบรับได้  ก็ควรตอบนะ อย่างน้อยก็ให้ท่านได้รู้ว่า 1.เราได้ยินเสียงท่านเรืยกแล้ว   2.ท่านจะมีอะไรให้เราได้รับใช้ท่านบ้าง  3.ถือว่าเราเป็นลูกกตัญญูเชื่อฟังบิดามารดา ยิ่งถ้าเรารู้ว่า คุณพ่อถือเรื่องเรียกแล้วไม่ตอบ  เรายิ่งต้องพยายามตอบท่านทุกครั้งไป

เราก็รู้แล้วว่า ผลของการเรียกไม่ตอบ จะทำให้ท่านโกรธ แล้วด่าเราเสียๆหายๆ ว่าเลวกว่าหมาบ้าง เนรคุณบ้าง ทำให้ท่านอารมณ์ขุ่นมัว โดยมีเราเป็นต้นเหตุ  ถ้าเราตอบท่านเสีย ท่านก็คงไม่โกรธมากมายขนาดนี้  จริงอยู่ การเรียกไม่ตอบ มิได้หมายความว่า เราจะเลวกว่าหมา หรือเป็นการเนรคุณอย่างที่ท่านว่า  ก็ยังไม่ถึงขนาดนั้น แต่ลูกที่ดี ก็ไม่บังควรที่จะทำให้พ่อแม่เกิดความโกรธ  หรือต้องอารมณ์ขุ่นมัวไปเพราะเรา

อะไรที่จะทำให้พ่อแม่ชื่นใจ หรือพอใจในทางที่ควรได้  เราผู้เป็นลูกสมควรแท้ที่จะกระทำโดยไม่มีข้ออ้างใดๆมาลบล้างได้เลย เพราะเป็นหน้าที่ของลูกที่ดี ที่ควรจะปฏิบัติต่อบิดามารดาอยู่แล้ว พ่อแม่เลี้ยงดูเรามาแต่เล็กทุกข์ยากลำบากมากมาย  ก็หวังจะพึ่งลูกในยามที่เลี้ยงลูกโตเต็มที่แล้ว  อย่างน้อยก็พอช่วยให้พ่อแม่ได้ผ่อนแรงลงได้บ้าง

การที่เราตอบรับคำเรียกขานของพ่อแม่ ก็ไม่ได้ลำบากเหมือนพ่อแม่เลี้ยงดูเรามาแต่เล็ก  และไม่ลำบากเหมือนกับตอนที่พ่อโกรธและด่าว่าเรา  ถ้าเราตอบรับคำท่านเสีย  ท่านก็ไม่ต้องโกรธ ไม่อารมณ์ขุ่นมัว เราเองก็ไม่ต้องถูกด่าอย่างหยาบคาย ก็เห็นมีแต่เรื่องที่ดีๆนี่นา  ดังนั้น ถ้าท่านเรืยก หากตอบรับคำท่านได้ ก็ตอบเถิด ครับ คุณพ่อ มีอะไรจะให้ผมช่วยหรือครับ?  ถ้าพ่อได้ยินอย่างนี้ พ่อคงไม่ด่าว่าเราเลวกว่าหมา หรือเนรคุณท่านอีก

จงทำดีกับพ่อแม่เท่าที่เราจะพึงทำได้ ลูกที่ดีไม่บังควรทำให้พ่อแม่เดือดร้อนใจ ลูกที่ดีควรทำให้พ่อแม่เป็นสุขใจนั่นแหละ ดีกว่า