ตัวเราจริง ๆ ในระหว่างยังมีกิเลสอยู่ ก็ถือว่า ใจนี้เป็นตัวเรา เพราะใจเป็นอมตะไม่มีวันตายไม่มีวันแตกดับ แต่เปลี่ยนแปลงได้ตามเหตุปัจจัยที่เกี่ยวข้อง กิเลสพาให้ใจสกปรกโสมม

ถ้าใจปราศจาก ศีล สมาธิ ปัญญา ก็เป็นเหตุให้ไปเกิดในอบายภูมิได้ ใจเราเป็นผู้ไปเกิด ส่วนกายก็แตกดับอยู่ในภพนั้น ๆ ที่ใจไปเกิด ใจไปหากายใหม่ได้ ส่วนใจจะไปเกิดที่ไหน ก็แล้วแต่บุญบาป จะเป็นผู้พาไป

ใจมีศีลก็ไปสวรรค์ได้ กายก็เป็นกายทิพย์ ใจมีสมาธิระดับฌานก็ไปพรหมโลกได้ ก็เป็นกายทิพย์ ใจมีปัญญาเต็มรอบ ก็เข้าถึงพระนิพพานได้ ดับหมดทั้งกายและใจ ภพชาติไม่มีอีก ใจแปรสภาพไปเป็นธรรมธาตุอันบริสุทธิ์ ที่เรียกว่า นิพพานหนึ่ง อันเป็นเอกันตบรมสุขที่ไม่มีในสามโลกธาตุ