โดยมากคนทุกคนย่อมมีความอยากรู้อยากเห็นในสิ่งที่เกี่ยวข้องกับตัวเอง โดยเฉพาะเรื่องที่ตัวเองมีส่วนได้ส่วนเสีย ไม่ว่าจะเป็นเทวดา หรือ คน ความอยากรู้อยากเห็นของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน เป็นไปตามอำนาจบังคับของกิเลส บางคนชอบแส่หาเรื่องของคนอื่นก็มี แล้วแต่เหตุปัจจัย และกรรมของแต่ละคนที่ทำมาไม่เหมือนกัน ควรอยากรู้ในส่ิงที่เป็นประโยชน์ เช่น อะไรเป็นเหตุทำให้เกิดทุกข์ และอะไรเป็นเหตุทำให้ทุกข์ดับ คือรู้ในอริยสัจทั้ง ๔ อันได้แก่ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค นี้ ย่อมถือเป็นความดีเลิศประเสริฐแท้ เพราะรู้แล้วสามารถดับทุกข์ได้  ส่วนการรู้อย่างอื่น รู้แล้วก็มีทุกข์อยู่เหมือนเดิม จะไม่รู้ก็ไม่เป็นไร