ทุกคนย่อมรักตนเองมากกว่าสิ่งใด ๆ เพราะกิเลสความโลภ ความโกรธ ความหลง ทำให้คิดว่า ร่างกายนี้เป็นเรา เป็นของเรา แม้รักคนอื่น ก็รักเพราะมีความเกี่ยวข้องกับตัวเอง ถ้าไม่เกี่ยวข้องกับตัวเอง ก็ไม่รักไม่ห่วง ทุกคนก็ทำเพื่อประโยชน์ของตัวเองทั้งนั้น

ในธรรมท่านสอนให้รู้ว่า ตัวเราคือใจที่อาศัยอยู่ในร่างกายนี้ ไม่ใช่ร่างกายเป็นตัวเรา ถ้าร่างกายตายแล้ว ก็เหลือแต่ใจที่ต้องไปหาร่างเกิดใหม่ ตามภพภูมิที่ติดข้องอยู่ในภพนั้น มีกายหยาบก็ได้ เช่น มนุษย์ หรือ สัตว์เดรัจฉาน จะมีแต่กายละเอียดที่เรียกว่า กายทิพย์ก็ได้ เช่น พวกเทวดาในสวรรค์ ๖ ชั้น หรือในพรหมโลก ๒๐ ชั้น นอกนั้นก็ไปเป็นเปรต อสุรกาย และเป็นสัตว์นรก แล้วแต่ว่า ใครจะทำกรรมดี กรรมชั่ว หนักเบาแค่ไหน