ก็อย่าไปคิดระแวงสงสัยอย่างไม่มีเหตุมีผล จนกลายเป็นกังวลไม่จบสิ้น เราไม่มีเจตนาจะล่วงเกิน เมื่อตรวจสอบดีแล้ว ว่าไม่มีอาหารปนเปื้อนก็กินได้ ไม่ต้องไปสงสัยอะไรอีก ถ้าเกิดมารู้ทีหลังว่า มีอาหารปนอยู่ก็ไปปลงอาบัติปาจิตตีย์เอาก็เท่านั้นเอง ถ้ามัวสงสัยจุกจิกหยุมหยิมไปหมด เดี๋ยวก็ไม่ต้องกินอะไรหรอก

เวลาจะนอนในกุฎิ อยู่ ๆ ก็มาสงสัยว่า หลังคามันจะไม่พังลงมาทับหัวหรอกรึ อย่างนี้มันก็ไม่มีเหตุผล ไปนอนถ้ำ ก็ไปสงสัยว่า ถ้ำมันจะไม่พังลงมาทับเราตายหรอกรึ จะข้ามสะพานก็มาสงสัยอีก แล้วนี่สะพานมันจะหักตกลงไปไหม สงสัยบ้าบอคอแตกไม่มีเหตุผลแบบนี้ อย่าสงสัย

กราบขอบพระคุณพระอาจารย์ครับ