ก็ไปกราบเรียนพระผู้ใหญ่ท่านตามตรง ว่า เราอยากจะภาวนา ขออนุญาตท่านไม่ทำงานก่อสร้างเป็นบางเวลา หรืออาจไปช่วยเขาบ้างเป็นบางเวลาก็ได้ ไม่อย่างนั้น ก็จะถูกเขาตั้งแง่ว่า หลบหนีงาน ถ้าพระองค์อื่นท่านทำกัน ต้องดูว่า กิจนั้นเป็นกิจสงฆ์หรือเปล่า ถ้าเป็นกิจสงฆ์บางครั้งก็ต้องช่วยกัน บางทีก็ต้องทำใจให้ยอมรับในสิ่งที่เราเผชิญอยู่ ถ้ามันจำเป็นต้องทำ ก็ฝึกภาวนาพุทโธไปด้วยในขณะที่ทำงานก็ได้ สำรวมจิตอยู่กับพุทโธ อย่าให้เผลอสติไป ก็ภาวนาได้ เพียงแต่จะยากกว่าปกติบ้าง แต่เมื่อกรรมของเราเป็นมาอย่างนี้ มันก็ยากที่จะขัดขืน มีแต่ต้องปรับตัวปรับใจให้ยอมรับความเป็นอย่างนั้น ทำใจให้อยู่กับมันให้ได้ มิฉะนั้น ก็จะทุกข์ใจไปเปล่า ๆ ลองปรับใจให้อย่าไปรังเกียจ ทำใจให้ยอมรับ และอยู่กับมันให้ได้ เขาทำได้ เราก็ต้องทำได้ แต่เราก็ภาวนาไปด้วย พุทโธ ๆๆๆ ไว้ในใจเสมอ พอตอนกลางคืน อยากเดินจงกรม นั่งสมาธิ ก็ทำได้เต็มที่ ถ้าเราหนีจากที่นั้นไม่ได้ แต่ใจรังเกียจ ก็จะเป็นเหตุให้ทุกข์ใจมากขึ้น ก็ไม่มีประโยชน์ ทำใจให้ยอมรับเสีย ก็จะสบายใจ แล้วอยู่กับมันอย่างไม่ต้องทุกข์ร้อนใจ นั่นแหละ การภาวนา