โลกเรามันก็มีทั้ง "คนดี" และ "คนชั่ว" คลุกเคล้าปะปนกันมาอย่างนี้ ไม่รู้ตั้งกี่กัปกี่กัลป์มาแล้ว ไม่มีใครจะทำคนดี ให้กลายเป็นคนชั่วได้ และไม่มีใครจะทำคนชั่ว ให้กลายเป็นคนดีได้  การจะเป็นคนดี หรือ คนชั่ว ทุกคนต่างต้องทำด้วยตัวเองเท่านั้น คนอื่นอย่างมากก็ทำได้แค่พูดจาว่ากล่าวตักเตือนพร่ำสอน ว่าสิ่งใดผิด สิ่งใดถูก ในบุคคลที่ควรสอนได้ ถึงกระนั้น เมื่อบอกสอนแล้ว ก็อย่าพึงหวังว่า เขาจะเชื่อหรือทำตามเรา ยังคงต้องขึ้นอยู่กับตัวเขาเอง ว่าจะรับฟัง แล้วนำไปปฏิบัติหรือไม่

บางครั้งเราอาจรู้สึกหงุดหงิด หรือบางทีถึงขั้นโมโห เพราะการกระทำไม่ดีของคนอื่น  บางทีก็ถึงกับแช่งชักหักกระดูกกันเลยทีเดียว  เพราะไม่นึกไม่คิดว่า  ยังจะมีคนทำเลวได้ซะขนาดนี้  มันไม่สมควรจะเกิดเป็นคนเลยอะไรประมาณนี้ เพราะความเลวของคนมันไม่มีระดับต่ำสุดจริงๆ  มันเลวไปได้เรื่อยๆ ไม่รู้ว่าที่สุดแห่งความเลวมันอยู่ตรงไหน

ดังนั้น ถ้าเราเห็นคนทำเลว แล้วไปโมโหเขา มันก็สร้างทุกข์ให้กับใจเราเองเปล่าๆ  เพราะความโมโหนั้นแล จะเป็นไฟเผาใจเราไปตลอด  คนเลวมันก็คงเลวอยู่ตามเดิมของมัน  ต่อให้เราโมโหไปจนขาดใจตาย ก็ไม่ช่วยทำให้คนเลวมันกลับใจเป็นคนดีได้

แม้เราจะแช่งชักหักกระดูก ให้คนเลวมันตายโหงตายห่าไปโดยเร็วพลันก็ตาม แต่คำแช่งของเรานั้น จะได้ทำให้คนเลวมันตายไปก็หามิได้  แต่คนเลวก็ยังคงต้องตายไปตามผลกรรมที่ตนทำไว้อยู่นั่นเอง ดังนั้น หากเห็นใครทำไม่ดี  ก็ไม่ต้องไปโกรธเคืองเขาหรอก  มันเดือดร้อนใจตัวเอง

พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม จึงเป็นความจริงแท้แน่นอน  ยิ่งทำชั่วมากเท่าไร  ก็ยิ่งต้องไปเสวยผลแห่งกรรมชั่วมากเท่านั้น  ความทุกข์อันเกิดจากผลแห่งกรรมชั่วที่ตนได้ทำไปแล้วนั้น   มันย่อมมากมายมหาศาลกว่า ความสำคัญผิดว่าสุขที่เกิดจากการกระทำชั่วอย่างแน่นอน

ยกตัวอย่างเช่น คนไปขโมยของเขามา มีความสุขเพราะการได้ใช้ของฟรี โดยที่ไม่ต้องลงแรง แต่ต้องเป็นทุกข์อยู่ภายในใจ เพราะรู้อยู่ถึงความผิดที่ขโมยของเขามา และเป็นตราบาปฝังอยู่ในใจไปตลอด เมื่อเห็นอยู่ว่า ผู้เป็นเจ้าของทรัพย์ย่อมเดือดร้อน เพราะทรัพย์สินอันเป็นที่รักถูกขโมยไป

วันหนึ่งเมื่อบาปให้ผล คนเลวก็ย่อมต้องสูญเสียทรัพย์สินอันเป็นของรักไปดุจเดียวกันกับที่ได้ทำเขาไว้นั้นเอง

ดังนั้น ถ้ายังมีลมหายใจอยู่ จงมีสติระลึกไว้เสมอ อย่าพึงทำตัวเอง ให้กลายเป็นคนชั่วเสียเลยจะดีกว่า  ชื่อว่า ความชั่วแล้ว แม้เพียงเล็กน้อย  ก็อย่าได้ยินดีไปกระทำ เพราะมันจะลุกลามเป็นความชั่วหนักเข้าเรื่อยๆ ไฟแม้เพียงสะเก็ดไฟเล็กน้อย  ก็ยังให้ผลเป็นความร้อน และเผาไหม้กลายเป็นกองไฟที่ใหญ่โตได้ บาปแม้เพียงเล็กน้อย เมื่อทำบ่อยๆ ก็กลายเป็นบาปหนักได้เอง