กราบนมัสการพระอาจารย์   กระผมปฏิบัติธรรม (เดินจงกรมสลับนั่งสมาธิ) มาประมาณ2ปีแล้ว  ตอนนี้รู้สึกเบื่อหน่ายกายใจ เบื่อหน่ายโลกมากๆ   อยากทำสมถะให้จิตมีความสุขบ้าง  แต่ทำทีไรก็มีแต่สติสลับกับนิวรณ์5คับ   พอจะไปหาความสุขทางโลกมันก็ต้องไปแสวงหาเมื่อได้มาแล้วมันก็สุขแป๊บเดียวแล้วก็ทุกข์ต่อไปอีก บางทีก็รู้สึกว่าความสุขทางโลกที่หามาได้มันจืดชืดลง   จึงจะเรียนถามพระอาจารย์ว่า 

       1. ทำอย่างไรถึงจะทำสมถะได้คับ 

       2. เคยฟังมาว่าการปฏิบัติธรรมจะทำให้ทุกข์น้อยลง แต่ทำไมผมยิ่งปฏิบัติยิ่งเห็นทุกวันมีแต่ทุกข์ มีแต่ความเบื่อหน่าย   รู้สึกอยากออกจากโลก  รู้สึกไม่อยากเกิดอีกแล้ว   แต่ยังต้องอยู่เพื่อปฏิบัติธรรมต่อไปคับ   มีข้อสงสัยว่าต้องปฏิบัติอย่างไรจึงจะเห็นทุกข์น้อยลงคับ

                                                                          ขอบพระคุณคับ