ตอบ คุณคนหมดกำลังใจ

คุณรู้สึกหมดหวัง เพราะคิดว่า ทำดีแล้วไม่ได้ดี แต่คนที่เขาทำไม่ดี กลับได้ดี และรู้สึกเหมือนตัวเองโง่มาตลอด  ที่เลือกทำแต่ความดี ไม่ได้ทำไม่ดีเหมือนคนอื่น คุณหมดกำลังใจที่จะทำดีต่อไปแล้ว

กรุณาอย่าเพิ่งหมดกำลังใจ การที่เราละชั่ว ทำดี ได้ชื่อว่า เราปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า ผลย่อมต้องปรากฏเป็นความดีอย่างแน่นอน พระพุทธองค์ไม่เคยทรงตรัสผิดพลาดเลย หนึ่งไม่มีสอง คือ คำตรัสของพระพุทธเจ้า เมื่อพระองค์ทรงตรัสว่า ทำดีย่อมได้รับผลดี ทำชั่วย่อมได้รับผลชั่ว ต้องเป็นความจริงอย่างนั้น ไม่เป็นอย่างอื่น พอเราทำดี เรามักจะหวังว่า ผลแห่งความดีที่เราทำ ควรจะส่งผลให้เราเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เวลานั้นเวลานี้ นั่นเป็นเพราะเราคาดเดาไปเอง ครั้นพอความดี มิได้ส่งผลให้อย่างที่เราคาดหวัง ก็มักจะน้อยเนื้อต่ำใจ เพ่งโทษตัวเองว่า ทำดีแล้วไม่ได้ดี ตัวเองโง่ที่ไม่ทำไม่ดีเหมือนคนอื่นเขา

อันนั้นเป็นเราคิดผิดไปเอง ไม่ใช่ความจริง ความจริงก็คือ เราทำดีเวลาใด ความดีที่เราทำก็ส่งผลดีแก่เราทันที คือ จิตใจของเราจะมีความสุขสบาย ชุ่มเย็น เพราะอำนาจแห่งการทำดีของเรา นึกถึงความดีที่เราทำขึ้นมาคราใด จิตใจก็อิ่มเอิบด้วยปีติยินดี ปรีดาปราโมทย์ นี่เป็นผลที่เกิดขึ้นที่ใจ โดยที่เราไม่รู้ตัว ส่วนผลอันจะเกิดขึ้นที่กาย เป็นวัตถุสมบัติ ข้าวของ เงินทอง อะไรนั้น มันขึ้นอยู่กับเหตุ คือ ความดีของเรามีกำลังมากพอที่จะส่งผลอย่างใดอย่างหนึ่งได้แล้วหรือไม่ แม้ความดีจะยังไม่ส่งผลทางวัตถุอย่างใดก็ตาม แต่ความดีก็ไม่สูญหายไปไหน คงเก็บสั่งสมไว้ตลอดเวลา เมื่อถึงกาลอันควรจะให้ผลอย่างไร ต้องให้ผลทันที ตามกำลังแห่งความดีที่ทำไว้นั้นอย่างแน่นอน

ส่วนการที่เราได้รับผลไม่ดีนั้น ย่อมเกิดแต่เหตุอื่นที่เราอาจเคยทำกรรมไม่ดีเอาไว้ และกรรมนั้นบังเอิญมาให้ผล ในช่วงที่เรากำลังทำความดีอยู่ ทำให้เรารู้สึกเหมือนว่า เราทำดีแล้วกลับได้รับผลที่ไม่ดี พึงเข้าใจว่า ผลไม่ดีนั้น มิได้เกิดแต่เหตุที่เราทำดีในปัจจุบันแต่อย่างใด หากเกิดจากกรรมไม่ดีที่เราเคยทำไว้ในอดีตต่างหาก

เรื่องของกรรมย่อมมีความลึกลับซับซ้อนเกินกว่าที่สามัญชนจะเข้าใจได้อย่างแจ่มแจ้ง เพราะกรรมมีจำแนกออกไปอย่างมากมาย กรรมอาจให้ผลในชาตินี้ หรืออาจให้ผลในชาติหน้า ให้ผลก่อน ให้ผลหลัง หรือให้ผลทันที ขึ้นอยู่กับกำลังของกรรมที่ทำ แต่ไม่ว่ากรรมจะมีมากอย่างไร ก็มีหลักการอันเดียวกัน สมดังที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้

จงเชื่อมั่นอย่าได้คลอนแคลน ทำดีต้องได้รับผลดีอย่างแน่นอนไม่เป็นอื่น คนทำชั่วก็ต้องได้รับผลชั่วเช่นเดียวกัน จงอย่าได้ไปอิจฉาเขา ที่เขาทำชั่วแล้วอาจจะดูเหมือนได้ดี  เพราะดีอย่างนั้นไม่ดีจริง มันมีโทษแอบแฝงอยู่ เมื่อผลแห่งความชั่วปรากฏ เขาต้องได้รับทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส เขาอาจเคยทำดีมาบ้าง และผลแห่งกรรมดีของเขา เผอิญมาให้ผลในขณะที่เขากำลังทำชั่วอยู่ มิใช่เขาได้ดี เพราะเหตุแห่งการทำชั่ว หาเป็นเช่นนั้นไม่ พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า "ตราบใดที่กรรมชั่วยังไม่ให้ผล คนชั่วย่อมสนุกสนานเริงร่าพอใจต่อการทำชั่วเสมอไป" เราจงหลีกหนีเสียให้ไกล อย่าเอาตัวเองเข้าไปพัวพันด้วยเลย

จงทำความเห็นให้ถูกต้อง และตรงตามหลักธรรมที่พระพุทธเจ้าสอน คุณรู้ได้อย่างไรว่า คนทำชั่วแล้วเขาจะมีความสุขใจ ภายนอกเขาอาจดูดีมีฐานะสูงส่ง แต่ภายในเขาอาจเร่าร้อนเป็นฟืนเป็นไฟเหมือนตกนรกทั้งเป็น  เพราะเขาย่อมรู้ดีว่า เขาได้ดีมาเพราะการทำทุจริตคดโกง มันไม่ใช่ได้ดี เพราะเกิดจากการทำดีจริงๆ คนทำชั่วจิตใจย่อมหวาดระแวง กลัวคนอื่นรู้เห็น กลัวถูกจับได้ตลอดเวลา สมบัติ ข้าวของ เงินทองที่ได้มา ก็เป็นของบาป กินใช้อยู่ไม่เป็นสุข กินเข้าไปก็กลายเป็น เลือดบาป เนื้อบาป กระดูกบาป อยู่ภายในร่าง มีลูก มีเมีย มีผัว ก็จะกลายเป็นมีแต่ ลูกบาป เมียบาป ผัวบาป ที่จะมาเกี่ยวข้อง เพราะผลแห่งการทำชั่วนั่นเอง ไม่ผิดอะไรกับถูกไฟนรกเผาไหม้ตลอดเวลา อิจฉาเขาทำไม?

คุณโชคดีแล้ว จงภูมิใจ ที่ไม่ได้ทำชั่วเหมือนคนอื่นเขา คุณจึงไม่ต้องทุกข์ทรมานใจเร่าร้อนกระวนกระวายเพราะไฟแห่งความชั่วเผาใจ คุณได้รับแต่ความสุขชุ่มเย็นอยู่ในใจ อันเกิดจากความดีที่ได้ทำไว้ ยังว่าไม่ดีอีกหรือ? ที่คุณต้องเป็นทุกข์ ก็เพราะคุณคิดสร้างทุกข์ให้กับใจตัวเองต่างหาก เพราะความคิดที่เข้าใจอะไรผิดๆ มันก็เลยเป็นเหตุสร้างทุกข์ขึ้นที่ใจ คุณทุกข์ใจ มิใช่ทุกข์เพราะความดีที่คุณทำเลย แต่เป็นทุกข์เพราะความคิดเห็นผิดๆของคุณเองต่างหาก

จงแก้ความคิดเห็นผิดของตนเองเสียใหม่ อย่าไปอิจฉาเขา เขาจะทำชั่วแล้วได้ดี ก็ช่างเขา มันดีแต่เปลือกเฉยๆ ภายในใจมันทุกข์จะตาย เขาไม่มาเล่าให้คุณฟังหรอก มีเงินมีทองร่ำรวยเพราะโกงเขามา หรือทุจริตต่อหน้าที่ ฉ้อราษฎ์บังหลวง รวยแบบนี้มันดีตรงไหน ถูกคนประณามไปทั่วประเทศ ดูตระกูลนักโทษหนีคุกเป็นตัวอย่าง ภายนอกดูเหมือนมีความสุขสบายดี แต่ภายในใจเร่าร้อนเหมือนตกนรกทั้งเป็น

ตั้งหน้าตั้งตาทำความดีไปนั่นแหละดีแล้ว และไม่ต้องไปเรียกร้องให้ความดีให้ผลเวลานั้นเวลานี้อย่างนั้นอย่างนี้ จงทำดีไปเถอะ ถึงเวลาความดีย่อมให้ผลเอง เปรียบเหมือน เราตักน้ำใส่ตุ่มใหญ่ๆ อย่ามัวแต่ชะเง้อคอรอคอยว่า เมื่อไรน้ำจะเต็มตุ่มล้นออกมาเสียที รีบขยันหมั่นเพียรตักน้ำไปใส่ตุ่มโดยเร็วพลัน ไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า ไม่ย่อท้อต่อความยากลำบาก ไม่งอมืองอเท้ารอใครมาช่วย รีบตักเร็วไว เมื่อถึงกาลอันควรที่น้ำจะเต็มตุ่ม น้ำย่อมล้นออกมาให้เราเห็นเอง มัวแต่นั่งงอมืองอเท้า ตัดพ้อต่อว่า เมื่อไรน้ำจะเต็มจะล้นออกมาเสียที ไม่ตักน้ำใส่ตุ่ม น้ำจะเต็มจะล้นได้อย่างไร

ดังนั้น จงอย่ามัวตัดพ้อต่อว่า ความดีอยู่เลยนะ ว่าทำเท่าไรก็ไม่เห็นผลสักที จงเพียรทำไปเถอะ แล้วเมื่อไรความดีเต็มเปี่ยมแล้ว เราจะได้ชื่นชมผลแห่งความดีที่เราได้ทุ่มเทความเพียรพยายามทำไว้นั้น อย่างสมใจ ไม่มีวันเหนื่อยเปล่าหรอกน่า ส่วนคนอื่นเขาจะเป็นอย่างไร ก็ยกให้เป็นเรื่องของเขา อย่าไปอิจฉาเขา เพราะต่างคนต่างมีกรรมเป็นของของตัว เอาอย่างกันไม่ได้ อย่าเอาตัวเราไปเปรียบเทียบกับเขา ถ้าจะเปรียบ จงเปรียบเทียบกับคนที่ดีกว่าเรานะ เราจะได้ทำตัวให้ดีเหมือนอย่างเขา ดียิ่งๆขึ้นไป อย่าไปเปรียบกับคนที่ชั่วกว่าเรา เดี๋ยวเราจะพลอยกลายเป็นคนชั่วไปด้วย

ขอบพระคุณมากนะค่ะสำหรับคำตอบ  หลายๆครั้งที่ตัวเองรู้สึกท้อ ไม่แน่ใจในสิ่งที่ทำอยู่ว่าเราเลือกทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้วใช่มั้ย แต่ไม่รู้จะปรึกษากับใคร ได้มาเจอเว็บนี้ จึงได้เหมือนผู้แนะนำแนวทางที่ดีให้ ไม่ไขว้เขวไปกับสิ่งไม่ดีที่ใจเราคิดเพราะหลงไป เนื่องจากความทุกข์ที่เข้ามาเป็นอุปสรรคในการทำความดี  ขอบคุณมากๆค่ะ

 ก็ออกจะไม้ภูมิใจเลย ที่มีมารมาผจญตลอด ในการทำความดี อยากจะถามผู้รู้หน่อยจะทำไงดี เราไม่ได้เป็นผู้ร้าย แต่คนอื่นกระทำเรา

เราตั้งใจทำความดี แต่ไม่มีใครเห็น แต่ก็โดนขัดขวาง  ทำไง

 ถ้าทำดีแล้วชีวิตจะมีความสุข หรือจะได้อยู่อย่างไม่ทุกข์ ทุกวันนี้คงไม่มีใครได้ทำชั่วกันแล้ว การสอนของศาสนาใช้เวลาเป็นพันปีแต่ก็ยังมีคำถามแบบนี้ในทุกยุค หากทำดีแล้วชีวิตรุ่งเรืองเราคงไม่ต้องสงสัยอีกแล้วว่าทำดีได้ดี

 ทำไปเถอะครับความดี แม้ไม่มีใครเห็นก็เป็นบุญ

http://www.herb2016.com

 ผมเป็นคนนึงที่ศึกษาธรรมมะมาตั่งแต่เด็ก และตอนนี้ ปฏิบัติด้วย แต่ยิ่งปฏิบัติ ยิ่งศึกษา ทำธุรกิจยิ่งล่มจม ยิ่งเจอแต่เรื่องเลวร้ายที่สุดๆเกิดขึ้น แต่ก็ไม่เคยลดละเพราะศรัทธามีร้อยเปอร์เซนต์ แต่ทุกข์ถ้ามันหนักมากๆ มันก็ไม่สามารถปฏิบัติได้ ตอนนี้เหลือแต่ความศรัทธา การปฏิบัติทำต่อไม่ได้เลย มีทุกเหลือเกิน

 ผมแตกฉานพระธรรมพอสมควร มีศรัทธาเต็ม ผมมีอภิธรรมเป็นแผนที่เดินทางไปสูพระนิพพานแล้ว แต่ผมก้าวเดินยังไม่ถึงไหนเลย กรรมกระหน่ำมา เสียเงิน เสียทอง พูดได้ว่าล่มจม ครอบครัวแตกแยก แต่ประคับประคองมาแบบทุลักทุเล ทั้งๆทีเป็นคนดี มีคุณธรรม มีเมตรา มาตั้งแต่เด็ก ความชั่วแทบจะไม่มีเลย ขยัน อดทน แข็งแรง ฉลาดเรียนเก่ง หน้าตาดี แต่ผลคือมีทุกข์มาก กรรมที่มองไม่เห็นกระหน่ำ ชาตินี้ปราถนานิพพานคงไม่ถึง ขอเข้ากระแสแห่งธรรม ประกอบแต่กรรมดี และประคับประคองชีวิตที่อาภัพนี้ก้าวต่อไปก่อน 

ให้กำลังใจครับ  

บุญก็ทางหนึ่ง กรรมก็ทางหนึ่ง แยกกัน บุญและบาป ติดตามเราตลอดเวลา ขึ้นกับช่วงใด บุญ หรือกรรมกำลังส่งผล

เมื่อพบเจอเรื่องแย่ๆ ให้คิดว่าเป็นโอกาส ไม่ใช่เรื่องเศร้านะครับ เพราะชีวิตที่มีแต่สุข มักมองไม่เห็นทุกข์ อันเป็น หนึ่งใน

อริยสัจ 4 เมื่อท่านเจอทุกข์จงดีใจเทอด เพราะนี่คือท่านกำลังได้พบ อริยสิจข้อแรกแล้ว ขอท่านจงพยายามค้นหา สมุทัย นิโรธ และมรรค

นี่หละถึงจะถูก หากมองทุกข์เป็นทุกข์ท่านก็จะเห็นแต่ทุกข์นั่นหละ แต่ถ้ามองทุกข์แล้วหาสมุทัย นิโรธ และมรรค ต่างหาก

ท่านจะเห็นทางแห่งความสุข ใช้ขันติที่มี แล้วเดินตามทางแห่งอริยสัจ ท่านจึงจะพบทางออก 

อย่าได้ละโอกาสนี้ไปเลย ขอจงพบทางออกในเร็ววันเทอด

 ทำดีไม่เคยได้ดี บุญไม่เคยช่วย แต่คนที่ทำชั่วกลับก้าวหน้าเจอแต่เรื่องดี ถามหน่อย ใครจะอยากทำดีในเมื่อเห็นในสิ่งนี้ตลอด

คุณอ้นครับ ขอให้กำลังใจ นะครับ และอยากให้ค่อยๆพิจารณาให้ดีครับ

ทำทาน            เพื่อละ เพื่อสละ เพื่อลดความอยาก

การรักษา ศีล    เพื่อหยุดกรรม สร้างกำลังใจ

การภาวนา        เพื่อ พัฒนาจิต สร้างความสงบ

การทำดีต้องมีศีล อย่างน้อย คือศีล5 คอยกำกับตนครับ ถึงเรียนว่าทำดีโดยสมบรูณ์

เช่น คนทำบุญ 20บาท อธิฐาน ขอถูก***รางวัลที่ 1 ลงทุนน้อยแต่อยากได้ผลตอบแทนสูง เหตุก็ไม่สมกับปัจจัย เพราะอธิฐานไม่ถูกการทำบุญเพื่อละวาง ไม่ใช่ทำเพราะอยากได้ การทำบุญด้วยเงินหรือด้วยแรงงานก็ดี เราควรจะได้ความสบายใจเป็นสำคัญครับ

หรือทำบุญดี แต่ไม่ตั้งใจ ทำงาน ไม่อดทน หรือทำงานไม่ถูก ลงทุนผิดที่ ก็ไม่เจริญก้าวหน้า บุญไม่ได้ช่วยทำงาน ไม่ได้ช่วยลงทุน 

ต้องกลับมาพิจารณาเหตุ ให้ดีครับว่าเพราะอะไร

ทำบุญสร้างเสริมจิตใจ กรรมหมายถึงการกระทำ ทำดีเรียกกรรมดี ทำชั่วเรียกกรรมชั่ว ทำกรรมอันใดไว้ยอมได้รับผลของกรรมนั้น   แต่ที่สำคัญกรรม อาจไม่ส่งผลในปัจจุบัน เช่น ตอนนี้กรรมชั่วที่เราเคยกระทำ ในอดีตชาตินี้ หรืออดีตชาติที่ผ่านมา กำลังให้ผล ทำให้เรารับผลร้ายๆ จิตใจเราก็แย่ไปด้วย แต่เราพยายามทำกรรมดีก็ยังไม่ทำให้เรื่องร้ายหายไป ทำให้จิตใจเราแย่ลง

จริงๆอยากอธิบายอย่างนี้ครับ ทุกสิ่งมีใจเป็นสำคัญ มีใจเป็นหลัก ทุกข์ยากทั้งหลายก็ใจเราไปให้คะแนนมันว่านี้ติดลบ เป็นทุกข์ลบเยอะก็ทุกข์เยอะ

ลองคิดดูนะครับ

      ถ้าเราเห็นคนไม่รู้จักเป็นมะเร็งไกล้ตาย เราอาจรู้สึกสงสาร เพราะใจเราไม่ผูกพันธ์  แต่ถ้า คนๆนั้นเป็นเพื่อนสนิท เราจะทุกข์เพิ่มขึ้น    ถ้าเป็นญาติคนในครอบครัว พ่อ แม่ หรือลูก หรือคู่ชีวิต เราจะทุกข์หนักมาก ถ้าเป็นตัวเรา ก็จะทุกข์หนักขึ้น

      มันเกิดจากใจเราไปยึดมั่นถือมั่น ว่าสิ่งนั้นสำคัญ สิ่งนี้ไม่สำคัญ ที่เขียนมานี้ อยากจะบอกท่านว่า ทุกข์เกิดที่ใจเราไปให้ความสำคัญกับสิ่งนั้นสิ่งนี้ 

   คนอื่นทำไม่ดี แล้วได้ดี ท่านรู้ได้อย่างไรว่าเค้ามีความสุขไปเสียทั้งหมด ทุกคนมีเรื่องที่เป็นทุกข์ทั้งนั้น บางที่ถ้าท่านรู้ความทุกข์ของเค้าท่านอาจจะสงสารเค้าแทนที่จะคิดว่าเค้าได้ดีซะอีก

หรืออีกนัยหนึ่งถ้าท่านทำไม่ดี ตามอย่างที่เค้าทำ ท่านจะมั่นใจได้อย่างไรว่าจะได้รับผลอย่างที่เค้าได้รับ ท่านอาจได้รับผลตรงข้ามก็ได้

พระท่านว่า "คนดีทำดี ทำได้ง่าย ทำชั่ว ทำได้ยาก แต่คนไม่ดีทำชั่ว ทำได้ง่าย ทำดี ทำได้ยาก" 

หวังว่าท่าน จะได้ตั้งใจทำดี พิสูจน์ความดีด้วยตนเองว่า ที่ทำนั้นดี ตามหลักของพระศาสนาแล้วหรือยัง เมื่อเราทำดี จนถึงที่สุดแล้ว พระท่านว่าแม้เทวดาก็ยังอยู่เฉยไม่ได้ต้องมาช่วยเหลือ แต่ท่านต้องพิสูจน์ตนว่าทำดีอย่างจริงจังและจริงใจ  ทุกๆสิ่งเกิดจากใจท่าน รักษาใจให้คิดให้ถูกทาง เพราะใจนำทุกข์มาให้ท่าน ก็นำสุขมาให้ท่านได้เช่นกัน

ขอให้ท่านผู้ทำดี  รักษาศีล5ให้บริบรูณ์ จงพบแต่ความสุขความเจริญ สาธุ...

 ตอนนี้กำลังน้อยใจคนที่บ้าน รู้สึกว่าเขาไม่รักและใส่ใจเราเท่าที่เรารักเขาเลยสักนิด คิดเอาเองว่าที่ผ่านมาเรารักและปฏิบัติดีต่อเขามาโดยตลอด มันมีความคาดหวังว่า การที่เรารักและดีต่อใคร เขาควรจะรับรู้ได้ และส่งมอบสิ่งเดียวกันกลับมา บรรยากาศในบ้านควรจะดี เราควรจะรัก ใส่ใจและถนอมน้ำใจต่อกัน แต่บ่อยครั้ง ที่เรารู้สึกเหมือนกำลังพยายามอยู่ฝ่ายเดียว คำพูดและการกระทำของเขามักมีอิทธิพลต่อเราในแง่ลบ ทำให้เรารู้สึกถูกลดคุณค่าในตัวเองอยู่เสมอ รู้สึกว่าความรักและความดีที่เราคิดว่ามีอยู่จริง จริงๆแล้วมันไม่มี ทุกอย่างคือหน้าที่ ที่เราสมควรต้องทำอยู่แล้ว เขาทำให้เรารู้สึกว่า สิ่งที่เราทำคือหน้าที่ ที่เราต้องทำเพื่อเขา เพื่อเขา และเพื่อเขาก็เท่านั้น รู้สึกแบบนี้ทีไร ความน้อยใจจะทำให้เราเลือกพูดและแสดงพฤติกรรมก้าวร้าวออกไป แต่สุดท้ายก็เป็นเราเองที่เสียใจอีก เพราะเราไม่ได้อยากมีปัญหา แต่ห้ามความน้อยใจไม่ได้ ขอบคุณหลายๆคำตอบข้างบนที่เตือนสติเกี่ยวกับการทำความดีค่ะ อ่านแล้วผ่อนคลายทุกข์ลงได้บ้าง

 ขออนุญาต ทุกท่าน แสดงความคิดเห็นต่อ ท่านผู้แสดงความคิดเห็น  "ผ่านมา"

 เรียน ท่านผู้แสดงความคิดเห็น "ผ่านมา"

            ความน้อยใจเป็นความรู้สึก ที่เราปรุงแต่งขึ้นมา เกิดจากความผิดหวัง ผิดจากความคาดหวัง โดยจะรุนแรงมากถ้าคนที่เราหวังเป็นคนที่เรารัก ยิ่งเรารักมาก ยิ่งทำให้เราน้อยใจมากครับ เพราะเราก็เป็นคนหนึ่งที่เป็นคนใจน้อย ขี้น้อยใจ มีใครทำอะไรที่ไม่เป็นไปดังเราหวัง เรามักน้อยใจ แต่เมื่อพิจารณาดีๆถึงสาเหตุ ของความน้อยใจ มันก็ไม่พ้นใจเรานั่นเองปรุงแต่งมันขึ้นมา จากความคาดหวัง ยิ่งคาดหวังมากยิ่งน้อยใจมาก แต่ก่อนเคยคิดว่าเพราะเราหวัง หรืออยากให้คนอื่นเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ถ้าเราทำให้เขาขนาดนั้นขนาดนี้ พอเขาไม่เป็นอย่างที่เราคิด เราก็เสียใจน้อยใจ เราจึงพยายามไม่หวังอะไร จากใครหรือแม้กระทั่งตนเอง

           แต่เมื่อคิดลึกลงไป เมื่อศึกษาเรื่องของใจตนมากขึ้น จึงพบว่าสิ่งเราทำไม่ใช่ไม่มีคุณค่า สิ่งที่เราทำนั้นมีคุณค่ากับตัวเราเสมอ ทุกๆสิ่งที่ทำไปกระทบกับจิตของเราทุกครั้งทุกอย่าง มันเป็นสิ่งที่อบรมจิตของเราให้ไปไนแนวทางที่เรากระทำทั้งสิ้น (เพราะการฝึกจิตนั้นโดยเริ่ม การกระทำจะนำจิต จะสั่งสอนอบรมจิตเราก่อน ท่านจึงให้ถือศีล5ให้บริบรูณ์ เพื่อให้การกระทำอบรมจิต จนกว่าจิตของเราจะได้รับการอบรมดีแล้ว จิตจึงจะเริ่มนำการกระทำ)

          เช่นนั้นเมื่อคิดจะทำสิ่งใด ไม่ว่าทำกับตัวเราหรือกับใคร เราจะพิจารณาการกระทำนั้นกับจิตเรา ว่าสิ่งที่เราทำนั้นทำให้จิตเราเบิกบานหรือไม่ ถ้าทำแล้วจิตเราเบิกบานสบายใจ แค่นั้นคือสิ่งที่ตอบแทนเราสมกับคุณค่าแห่งการกระทำของเรา ไม่ว่าการกระทำของเรานั้นจะเป็นด้วยกาย วาจา หรือใจก็ดี เราควรจะพิจารณาว่าสิ่งที่ได้กลับมานั้น กระทบใจเราอย่างไร ถ้าเป็นสิ่งดีจิตใจเราจะแจ่มใส ถ้าไม่ดีใจเราก็จะขุ่นมัว 

            การที่เราทำความดีเพื่อใคร แล้วคาดหวังให้เขาตอบแทนเราด้วยความดีเช่นกันนั้น ก็เหมือนกับเราไปวานให้ผู้อื่นกระทำกิจอันสำคัญกับใจเราแทนเรา หากเขาไม่ทำ หรือทำไม่สำเร็จ มันก็กระทบใจเรา เพราะเราหวังพึ่งเขา ให้เขาช่วยทำให้เราสบายใจ เป็นค่าตอบแทนที่เราทำดีต่อเขา ถ้าเขาไม่ให้ตอบก็ใจเรานั้นหละที่จะเสียใจ น้อยใจ เพราะเราหวังพึงผู้อื่นทำให้ใจเรามีความสุข เท่ากับเรายืมจมูกเค้าหายใจ ถ้าเค้าไม่หายใจเราก็ตาย 

           จึงอยากให้ทำความดี เพื่อใจตน ทุกการกระทำเพื่อใจตนสบายใจ เบิกบานใจ นั้นหละคือผลตอบแทน เป็นการฝึกจิตไปในทางมรรค8 และเมื่อเราทำสิ่งดีเราสบายใจคนรอบข้างเราก็จะพลอยสบายใจไปด้วยครับ เมื่อปฏิบัติดีรักษาศีล5ดีแล้ว อย่าได้เอาความรู้สึกผู้อื่นมาตัดสินความดีของตน ขอให้เอาศีลของเราตัดสินการกระทำของเราครับ

ขอท่านจงทำจิตให้สบาย ทำใจให้เป็นสุขเทอด...

สุดท้าย...

ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน เพราะเราเท่านั้น ที่จะพาตัวเราเข้าสู่พระนิพพาน ใครก็พาไปไม่ได้

 ผมก็เป็นอย่างนั้นเหมือนคับ...ตลอดหลายปีที่ผ่านมาตั้งใจทำดีมาโดยตลอดแต่ผลที่ได้รับกลับตรงกันข้าม  ต้องเผชิญวิบากกรรมต่างๆนาจนท้อใจเหมือนกัน..แต่ยังไงก็จะสุู้และอดทนทำดีต่อไปเมื่อมีโอกาศ  อดทนและสู้ต่อไปน่ะคับ  เป็นกำลังใจให้

 อะไรคือทำดี อะไรคือทำไม่ดี ทุกอย่างเราคิดเอง ในโลกนี้มันจะมีเหตุผลของมันเอง ถ้าเราคิดว่าเราทำดีแสดงถึงเราคาดหวัง ที่จะได้ดี ได้ดีคืออะไร จงอยู่กับความจริง ว่าดีสำหรับเราแต่ไม่ดีสำหรับคนอื่น คนส่วนมากโทษแต่กรรม ไม่แต่ชาตินี้หรือชาติบางก่อนก็โทษมัน. ทำไมไม่โทษเราเอง ไม่มีเงินก็โทษกรรม กรรมกับเงิน มันคนละเรื่องเงินคือความสามารถในการทำงาน รายได้จะสะท้อนความสามารถ ทำมาหากินไม่พอใช้ ก็โทษกรรม ทั่งๆๆที่เราไม่อยู่ตามฐานะ มีน้อยก็ใช้น้อย มีมากก็ใช้น้อย มีเงินแค่ขับมอเตอร์ไซค์ แต่ออกรถใหญ่ ผ่อนไม่ไหวก็โทษกรรม น่าสงสารกรรม มีแต่คนโทษเอ็ง 

 ผมทำความดีมา 20 กว่าปีแล้วกับพ่อและแม่ แต่พ่อแม่กลับพูดให้ร้ายเราตลอด ไม่เคยพูดว่าเราทำดีกับท่าน ช่วยงานของท่านจนหามรุ่งหามค่ำแต่เค้ากลับพูดกลับใครต่อใครว่าเราไม่เคยช่วยงาน เงินทองที่เราหามาด้วยความยากลำบากก็กลับเอาไปกินไปใช้ซื้อความสุข พูดแดกดัน พูดส่อเสียด ด่าทอให้เราเจ็บใจ พอแต่งงานมีครอบครัว หาเงินเลี้ยงลูกเลี้ยงเมีย เมียก็กลับทำแบบเดียวกันพ่อแม่เราอีก หาเรื่องหาความเดือดร้อนมาให้ตลอด สร้างหนี้สินไว้มากมาย แถมไปบอกกับคนอื่นว่าเรา ติดผู้หญิงติดเหล้า ติดการ*** แต่จริงแล้วตัวเค้าเองก็ไปมีชู้เอาเงินที่ใช้ในครอบครัวไปหาความสุขกับชู้ แล้วก็หอบลูกหนีไป โดยใช้ลูกเป็นตัวต่อรองว่าอยากเจอลูกก็ต้องโอนเงินมา นี่ยังไม่รวมความดีอื่นๆที่ทำมาอีกเยอะแยะแต่กลับสร้างความเดือดร้อนความเลวร้ายให้กับชีวิต ผมเลยสงสัยว่าการทำดีได้ดีจริงหรือ......................แต่สิ่งที่ผมระบายคือเรื่องจริงนะ คนที่อ่านไม่จำเป็นต้องเชื่อก็ได้ แต่ถ้าในสังคมนี้มีคนที่เห็นแก่ตัวเพิ่มอีกคนคนเห็นแก่ตัวคนนั้นอาจจะเป็นผมก็ได้ เพราะผมทำความดีมามากว่า 20 ปี แต่ผมไม่เคยพบกับคำว่าทำดีได้ดีเลยแม้แต่ครั้งเดียว

 ทำดีกลับครอบครัวเรา คนในครอบครัว พี่น้องก็พูดว่าเราไม่ดี เห็นแก่ตัว ไม่ยอมพี่ ไม่มีความสามัคคีกัน ทะเลาะกันจนอยุ่บ้านไม่ได้ เพราะเราไม่ทำตามใจเขา ที่เขาคิดไม่ดี พอมามีครอบครัว ก็เหมือนกัน คิดดีทำดี เขาไม่เห็นไม่ว่า กลับใส่ร้ายว่าเราทำให้ครอบครัวเป็นหนี้ ทั้งที่ไม่เคยยืมเงินใคร สามีก็เข้าข้าง ฟังแต่ทางครอบครัวเขา พอมีเมียน้อย เรากลายเป็นคนชั่วในสายตาคนอื่น  เวรกรรมอะไรจะมากมาย ทั้งที่เรามีแต่ให้ ทุกวันนี้ รอคอยว่าจะหมดกรรม จะได้เป็นคนดีๆ จริงบ้าง มีคนเห็นคุณค่า ทำดีได้เลวตลอดตั้งแต่จำความได้เลย

 แรกๆผมก็เชื่อในความดี และก็ยังเชื่ออยู่ เพียงแค่ว่าความดีที่เราทำนั้นยังไม่ส่งผล จนทุกวันนี้ก็ยังไม่ส่งผลในแบบที่อยากได้ แต่อาจจะส่งผลในรูปแบบอื่นแทนก็ยังถือว่าดี   แต่ส่วนใหญ่แล้วผลก็การทำดีมักเกิดที่ใจ ไม่เคยเกิดที่อื่น  และตลอดทุกๆครั้งที่ทำความดีก็มักจะผิดหวังในหลายๆสิ่ง  จนดูเหมือนว่าถ้าทำดีเมื่อไรก็จะเกิดแต่สิ่งไม่ดีผิดหวังมาตลอด เพราะฉะนั้นทำดีไปเถิด จะเกิดผลเมื่อไรก็ให้มันเกิดไปตามอารมณ์ของความดีที่จะส่งผล ไม่ต้องเร่งรัดใดๆ ขอให้อดทนกับความทุกข์ได้ก็พอ ความอดทนนั้นมีอำนาจใหญ่กว่าความดีใหญ่กว่าบุญ เพราะถ้าหิวข้าวอดทนที่จะรอได้กินกลับบ้านหุงข้าวกินเดี่ยวก็ได้กิน เดี่ยวก็อิ่ม  แต่บุญนั่นหุงข้าวให้เรากินไม่ได้ แต่สองมือเราเท่านั่น       ที่จะหุงข้าวทำให้ท้องเราอิ่มได้ เลยรู้สึกว่าไร้สาระก็การคิดดี

 :(

 ตอนนี้รู้สึกชีวิตแย่มากเลยค่ะ เหนื่อย ท้อ ก็ถือว่าทำความดีระดับนึง คิดว่าจะเจอคนดีๆ แต่ก็ไม่เจอสักที ไม่มีคนดีเข้ามาในชีวิตเลย การงานก็ไม่มั่นคง ชีวิตถอยหลังลงเรื่อยๆ ท้อจนคิดว่าทำดีไม่ขึ้นหรอค่ะ

 ตอนนี้เราก็เป็นคนหนึ่งที่เจอวิบากกรรมไม่ต่างจากคนอื่นๆมิหนำซำ้ครอบครัวเรากลับซ้ำเติมไม่คิดช่วยเราเลยสักนิดเสียใจที่รักครอบครัวและทุ่มเทให้ทั้งหมดสุดท้ายเราก็เป็นเพียงมดตัวเล็กๆตัวหนึ่งซึ่งไม่มีค่าในสายตาของคนในครอบครัวเลยแม้แต่น้อย ทุกข์ใจ เสียใจมาก คือเรื่องมีอยู่ว่า บ้านเราอยู่ใจกลางเมืองตอนลุงกำนันปิดถนนเกือบปี ทำมาหากินไม่ได้เพาารถเอาออกไม่ได้ไปไหนต้องเดินทางแบงค์ไทยพาณิชมันไม่เคยเข้าใจมันฟ้องเราเป็นหนี้บัตรเครดิตประมาณ 3 แสนบาทเราเข้าไปคุยเพื่อขอผ่อนแต่ไม่ยอม ช่วงนี้เศรษกิจยำ่แย่มาก มันเลยบังคับให้กรมบังคับคดีขายบ้านที่เราซื้อมาด้วยความยากลำบาก ราคา12 ล้านแลกกลับเงิน3 แสน เราดูว่ามันไม่ยุติธรรมเลย เราเลยเบื่อและเซ็งมากไม่รู้จะหาทางออกยังไง?แล้วตอนนี้มันก็ประมูลไปได้แล้วเรายังไม่รู้ว่าจะทำไงดี ใครเคยมีประสบการณ์บ้างช่วยแนะนำเราด้วย

 คุนคนทุกข์ใจ..

กรณีที่เป็นหนี้ธ.แล้วโดนยึดทรัพย์ น่าจะเกิดจากทางคุณไม่ไปไกล่เกลี่ย หรือติดต่อขอผ่อนผันล่าช้ารึเปล่าคะ คือเกินเวลาที่ธ.กำหนด กรณีนี้คุณสามารถรีบไปติดต่อที่กรมบังคับคดี ขอยื่นเรื่องเพื่อให้พิจารณามูลค่าหนี้ที่เป็นอยู่ ว่าน้อยกว่าหลักทรัพย์ที่ทางธ.จะขอยึดทรัพย์เพื่อนำไปขายทอดตลาด การประมูลเป็นการขายทอดตลาดอย่างหนึ่งเพื่อให้ลูกหนี้ชดใช้ และเงินที่เหลือจากการใช้หนี้ จะนำมาคืนให้กับลูกหนี้

ซึ่งจริงๆแล้วทางคุณสามารถไปยื่นขอคำร้องที่กรมบังคับคดีได้นะคะ แต่ขอย้ำว่าต้องรีบด่วน และให้ทางกรมบังคับคดีรื้อคดี และทางคุณต้องขอความชอบธรรมเพื่อให้เรื่องถึงศาล และสามารถขอไกล่เกลี่ยได้ค่ะ ศาลจะให้ความยุติธรรมแก่คุณค่ะ

ยิ่งถ้าทางคุณมีผู้อยู่อาศัยในบ้านที่เป็นเด็กเล็กและคนชรา สามารถยื่นร้องขอความเห็นใจต่อศาลให้ช่วยผ่อนผันหนี้สิน และคุณต้องเร่งจัดการหนี้สินให้หมด ตามที่กำหนดให้ด้วยนะคะ

คือเราก็พอมีประสบการณ์มาน่ะค่ะ ไม่ได้จบกฎหมายอะไร

แต่ได้จากชีวิตจริงล้วนๆ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ

 ทำดีแล้วสะบายใจ แต่ไม่มีงานค่ะ โดนบีบออกเพราะไม่ช่วยนายโกง เรามีหน้าทำเกี่ยวกับการเงินจัดซื้อ รู้ว่าอะไรผิดอะไรแพงเกินไป แต่นายจะกิน ผู้ใหญ่ระดับที่สูงกว่ารู้เห็นเป็นใจ แต่หากตรวจสอบหรือเกิดข้อผิดผลาด คนที่ต้องรับผิดคือเรา เราตัดสิ้นใจไม่ทำ สุดท้ายก็โดนบีบออก ตกงานค่ะ 2 ปีแล้ว พอไปสอบงานที่ไหน ผ่านข้อเขียนตลอดค่ะ แต่พอสอบสัมภารษณ์ได้แค่ขึ้นทะเบียน และคำถามที่เกลียดที่สุดทำไหมออกจากที่เก่า(ที่เก่าเป็นหน่วยงานทีมั่นคง) ด้วยอายุงาน และอายุตัว เงินเดือนไม่หน้าจะออกมา แล้วจะให้พูดว่านายจะกินเราไม่ให้กินเลยโดนบีบออก มันพูดไม่ได้ ต้องหาคำโกหก พูดให้ดูดี เพราะหลักการสัมภารษณ์เราไม่ควรพูดถึงที่ทำงานเก่าหรือนายเก่าไม่ดี สรุป ทำดีได้ดีหรือค่ะ น้อยใจค่ะ ทุกวันนี้ ตกงานเหมือนเดิม จากมีบ้าน มีรถ เลี้ยงดูแม่ ตอนนี้ให้แม่เลี้ยงค่ะ 

ชัวิตตลกเหมือนกันกะคห.ข้างบน. ถูกคนเลวๆรุมกลั่นแกล้งอิจฉาในทีีทำงาน หัวหน้าก็เข้าข้างมันเพราะมันประจบปากหวาน เลยเจอแกล้งประเมินให้ตกงานทั้งที่ทำมาเก่อบปีแล้ว. ไปสมัครที่ใหม่ไม่ผ่านสัมภาษณ์เช่นกันเพราะที่เก่าเป็นมหาลัยอันดับหนึ่งของประเทศ เขาก็จะถามว่าลาออกทำไม ตอนนี้ตกงานมาปีนึงแล้วทั้งที่เราเป็นคนตั้งใจทำงานไมีเคยขาดลามาสาย ไม่ใช้ปากทำงาน

 ถ้าเราเชื่อและศรัทธาในความดี เชื่อคำสอนของพระพุทธองค์ แราย่อมได้สิ่งดีๆตามมา แม้จะใช้เวลามากเท่าไหร่ เราก็หย่าเพิ่งท้อ ข้าพเจ้าเคยสงสัยว่า พระองค์ท่านมีจริงไหม  และตัวข้าพเจ้าเองก็ได้นั่งสมาธิ ว่าสักวันหนึ่งช้าพเจ้าจะได้เจอพระองค์ท่าน แล้ววันหนึ่งขณะนั่งสมาธิ ข้าพเจ้าเจอพระองค์ท่านนั่งอยู่บนดอกบัวท่านสง่างามมาก  ทำให้ข้าพเจ้าเชื่อสนิทเลยว่าพระองค์ท่านนั้นมีอยู่จริง  จงทำดีต่อไปเถิด

 อยู่กับความดีคนดีมาทั้งชีวิตแต่ก็ไม่เคยได้รู้สึกว่าทำดีแล้วได้ดีบรรพบุรุษก็สิ้นอายุขัยไปแล้วเป็นรุ่นๆตั้งแต่เราเกิดมาจนเราจะเข้าวัยชราเราก็ยังไม่เคยรู้สึกว่าการทำดีแล้วได้ดีปู่ย่าตายายเราเขาก็เป็นคนดีเขาก็ทำดีเหมือนที่เราทำอยู่ทุกวันนี้แต่จนวันที่เขาตายเราก็เห็นเขามีแต่ความทุกข์ไม่เคยเห็นเขามีความสุขส่วนรายละเอียดเรื่องทุกข์ถ้าจะเล่าคงไม่หมดมันเยอะก็เหมือนที่เราเจอๆอยู่ทุกวันนี้แหละ สรุปแล้วที่อยู่ได้เพราะความอดทนและยอมรับสภาพความดีไม่ได้ช่วยอะไรความอดทนและการยอมรับสภาพเท่านั้นที่ทำให้เรามีแรงหายใจ หายใจเมื่อยังมีโอกาสหายใจ อดทนต่อสภาพเมื่อยังมีชีวิตอยู่ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

 ทุกคนต้องอยู่ภายใต้กฏแห่งกรรมกันทั้งนั้น แล้วแต่ว่าจะต้องเสวยผลของกรรมดีหรือกรรมชั่ว

ที่ผ่านมาเราไม่รู้ว่าได้ทำกรรมดีหรือชั่วมามากแค่ไหน เมื่อผลของกรรมให้ผลก็ไม่สามารถ

หลีกหนีได้ ก็ต้องชดใช้กันไป ทั้งกรรมดีและกรรมชั่วที่ได้กระทำมาไม่รู้ว่ามากแค่ไหน แต่หากว่าเราหมั่นสร้างกรรมดีต่อไป

สักวันเราก็จะต้องได้รับผลของกรรมดีบ้างอย่างแน่นอน ผมเคยคุยกับท่านแม่ชีท่านหนึ่ง

ท่านบอกกับผมว่า เธอมีกรรมเยอะนะ มันก็คงจะจริงๆ แต่ก็พยายามทำกรรมดีเพื่อชดเชยกรรมไม่ดี

ที่ผ่านมาไม่รู้ว่ากี่ภพกี่ชาติที่ผ่านมา และก็ไม่รู้ว่าทำดีทำชั่วอะไรไว้บ้างกันนะ สมดังที่พระพุทธองค์ได้ตรัสว่า

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับเราแล้วว่าจะหมั่นสร้างกรรมดีหรือกรรมชั่ว เพราะเราไม่สามารถ

เลือกให้ผลของกรรมดีหรือกรรมชั่วเองได้ แล้วแต่ว่าในเวลานั้นเราจะต้องเสวยผลกรรมดีหรือกรรมชั่ว

ผม เป็นคนเชื่อถือในคำสอนของพระพุทธเจ้า และรักษาศีลห้า หมั่นทำบุญปฎิบัติธรรมทุกครั้งที่มีโอกาส ... แต่บางครั้งทำไมจิตใจถึงยังคิดว่าทำดีแล้วไม่มีสิ่งดี มาช่วยไรเราเลย โดยเฉพาะตอนนี้ทำหน้าที่ดูแลพ่อแม่ที่แก่ชรา ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แล้ว... มีพี่สาวแต่ก็ไม่มีใครสนใจพ่อแม่เลย  ทุกคนเห็นแก่ตัวกันหมด แต่เราทิ้งคนแก่ไม่ได้ ทำให้เวลาทำงานน้อยลงค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้น แล้วปัญหาต่างไป ก็เข้ามารุมเร้า .. เคยเชื่อเสมอว่าพ่อแม่คือพระอรหันต์ในบ้าน ดูแลพ่อแม่แล้วจะมีแต่เจริญ แต่ทำไมเรายิ่งดูแลพ่อแม่เรา ถึงมีแต่ปัญหาเข้ามา .. บางทีก็ท้อมาก แต่ก็จะเห็นแก่ตัวทิ้งท่านไม่ได้เช่นกันเพราะถ้าทิ้งท่านก็คงลำบากมาก ต้องป้อนข้าว เปลี่ยนผ้าอ้อม ฯลฯ ทำทุกอย่าง แต่ก็ยังไม่สิ้นทรัทธาในคำสอนพระพุทธองค์ แค่อยากถามท่านผู้รู้ว่าการรับกรรมแบบนี้ อดีตเคยทำกรรมอะไรมา แล้วเราพอจะแก้ไขอะไรได้บ้างครับ

 รักษาสัจจะ รักษาศีล5คือคนดีไหม ผมเปนแบบนี้แต่มีคนมองว่าบ้าจิงจังมากไปเมื่อใครผิดคำพูดผิดสัญญาผมก้อโกรธเลิกคบไม่สุงสิงผมเปนคนชั่วคนบ้าหรือคนดีช่วยตอบที

#เมค วังส้าน

 เราไม่สามารถรู้ได้เลยคะว่าเราทำกรรมชั่วมากี่ภพกี่ชาติ..ขอเพียงแค่ว่าหมั่นสร้างกุศลผลบุญขออโหสิกรรมเรื่อยๆ..บางทีถ้าใช้สติดีๆๆเราอาจจะรุ้ว่ามีทางออกทางรอดเล็กๆที่นำพาชีวิตเรามาถึงทุกวันนี้ได้นะคะจงเชื่อมั่นในสิ่งดีไม่เบียดเบียนผุ้ใด..ช่วยชีวิตผุ้อื่นแม้กะทั่งสัตว์เล็กๆ.ด้วยจิตที่ดีที่เป็นกุศล..วันนึงเมื่อถึงเวลาบุญจะส่งผลไม่มากก็น้อยขึ้นอยุ่กับกรรมชั่วที่เราทำไว้ด้วยคะ..ส่วนคนที่ยิ่งทำแล้วยิ่งไม่ดี..อดทนไว้นะคะเจออะไรให้อดทนสุดๆมุ่งมั่นแล้วจะเจอเรื่องดีๆคะ..เปนกำลังใจให้ทุกคนนะคะ

 ทำบุญทุกครั้งเมื่อมีโอกาส สงสารคนอื่น ชอบช่วยเหลือ รักครอบครัว อยากให้คนอื่นสบาย ทำงานที่สุจริตเพื่อให้ได้มาซึ่งเงินเพราะอยากสบาย ทำไปเท่าไหร่เสียทั้งคน ทั้งงาน ทั้งเงิน ล้มเหลวทุกอย่าง สุดท้ายดีกับคนเห็นแก่ตัวเกินไปมาฟ้องให้เราเป็นผู้ต้องหา แต่เราชนะคดีบริสุทธิ์แต่เป็นแผลเป็นตลอดชีวิต กฎหมายช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ทำให้ไม่สามารถรับราชการ หรือทำงานเอกชนได้อีกเลยเพราะประวัติอาชญากรโชว์เมื่อตรวจสอบ เคราะห์ซ้ำกรรมซัด ติดต่อกันมา 20 ปี ที่ชีวิตล้มเหลวมาตลอด โชคดีก็แต่ได้แฟนกับลูกที่ดีมากๆ ร่างกายแข็งแรงทุกคน ได้อย่างเสียอย่าง ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ อดทนคือทางออกค่ะ

 ทำบุญทุกครั้งเมื่อมีโอกาส สงสารคนอื่น ชอบช่วยเหลือ รักครอบครัว อยากให้คนอื่นสบาย ทำงานที่สุจริตเพื่อให้ได้มาซึ่งเงินเพราะอยากสบาย ทำไปเท่าไหร่เสียทั้งคน ทั้งงาน ทั้งเงิน ล้มเหลวทุกอย่าง สุดท้ายดีกับคนเห็นแก่ตัวเกินไปมาฟ้องให้เราเป็นผู้ต้องหา แต่เราชนะคดีบริสุทธิ์แต่เป็นแผลเป็นตลอดชีวิต กฎหมายช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ทำให้ไม่สามารถรับราชการ หรือทำงานเอกชนได้อีกเลยเพราะประวัติอาชญากรโชว์เมื่อตรวจสอบ เคราะห์ซ้ำกรรมซัด ติดต่อกันมา 20 ปี ที่ชีวิตล้มเหลวมาตลอด โชคดีก็แต่ได้แฟนกับลูกที่ดีมากๆ ร่างกายแข็งแรงทุกคน ได้อย่างเสียอย่าง ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ อดทนคือทางออกค่ะ

 ผมเองเช่นกัน ครอบครัว พ่อ แม่ ผม ทำดีมาตลอดพ่อทำบุญทำทานมาตลอด แม้เขาจะฟุ่มเฟือยใช้เงินผิด ละลายเงินจนหมด เป็นหนี้สิน แต่เขาก็เป็นผู้ให้ผู้อื่นมาตลอด แต่กลับไม่ได้อะไรดีๆตอบแทน สุดท้ายตกต่ำ มีหนี้สิน ลำบาก ปัจจุบันก็รักษาศีล ทำบุญทำทานเท่าที่ทำได้ แต่ก็ไม่ได้อะไรดีๆตอบแทนเข้ามาในชีวิตบ้าง ผมสอบราชการหลายครั้งก็ล้มเหลว ซื้อสลากหวังโชคลาภบ้างก็ไม่เคยถูกรางวัลใหญ่ๆดีๆ เหมือนเราทำดีแค่ไหนก็ไม่ได้อะไรดีๆตอบแทนเลย

เหมือนว่า ทำเีไม่ได้ดี ทำดีได้ชั่ว ถ้าทำชั่ว ก็จะได้โครตชั่ว ยังไงยังงั้นเลย

 ทำดีมาตลอด​ แต่สิ่งที่ได้คือชีวิตไม่เคยได้ดีเลย​ โดนหลอกโดนโกงสารพัด​ ตอนนี้เวินติดตัวยังไม่มี​ แต่คนที่ขายยาบ้า​ มีบ้านมีรถ​ มีทุกอย่าง​ แต่ผมทำดี​ ไม่มีแม้เงินจะกิน​ เป็นแบบนี้มาจะ10ปีละ​ จะให้ทำดีให้ใครดู​ ในเมื่อทำไปไม่มีแม้เศษเสี้ยวของความดีมาช่วยให้ชีวิตสบายเลย​ สบายใจแต่ไม่มีจะกิน

 ต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อหาคำตอบ เรื่องการทำดี เพิ่งมาค้นพบสัจจะธรรมตอนนี้เองค่ะ การกระทำ และผลการกระทำขึ้นอยู่ที่สามัญสำนึกหมายความว่าอย่างไร หมายความว่า ถ้าคุณคิดว่าสิ่งที่คุณทำ ทำดีแล้วทำถูกต้องแล้ว ผลของการกระทำคือคุณรู้สึกดี มีความสุข สบายใจ ทั้งๆที่จริงแล้วสิ่งที่คุณทำนั้นผิดต่อผู้อื่น และทำให้เขาได้รับทุกข์จากการกระทำของคุณ คนที่โดนกระทำกลับต้องเป็นฝ่ายทุกข์เองทั้งที่เขาทำดีทำถูกแล้ว ถ้าคุณไม่คิดเข้าตัวเองทุกคนจะพบเหตุการณ์แบบนี้ทุกวัน ดังนั้นคนที่มีความทุกข์มากกลับเป็นคนที่มีจิตสามัญสำนึก แต่คนที่ทุกข์น้อยคือคนที่ไม่มีจิตสามัญสำนึก กรณีนี้กล่าวถึงบุคคลทั่วๆไป ไม่ได้อิงศาสนาใดๆ เพราะคนที่ไม่มีศาสนาหลายคนเป็นคนดีได้ด้วยตัวเขาเอง ศึกษามาทุกศาสนาแล้ว ศาสนาพุทธน่าจะเป็นคำตอบที่เป็นธรรมชาติมากที่สุดค่ะ

 ความดีถ้าทำแล้วสบายใจก็ทำไป ส่วนทำชั่วถ้าทำแล้วใจสบายก็ให้ผลไม่ต่างกันครับจากประสบการณ์ชีวิตที่พบเจอ

หมั่นทำดี กตัญญูรู้คุณดูแลบุพการียาม เจ็บป่วย ทำสมาธิ สวดมนต์ สอนหนังสอนเด็กฟรี แต่สุดท้ายสิ่งที่ทำมาก็ไม่มีค่าอะไรทั้งนั้น กลายเป็นคนเลวในสายตาสังคมที่ผมอยู่แค่เพราะบุพการี(พ่อ) ประกาศว่าเป็นลูกอกตัญญู งานหารพังหมดชีวิตพินาศ พ่อไปเสพสุขกับเสียน้อยร่ำรวยจากเงินที่ลูกๆช่วยกันหา มีคนนับถือหน้าค่าตาทั้งพ่อและเมียน้อยพ่อ

ส่วนคนรู้จักผมที่เคยบอกผมดีนะ ช่วยคน อยู่ในศีลในธรรม ก็พลิกหน้ามือหลังตีนใส่เลย ทั้งที่ก็รู้พฤติกรรมเพราะรู้จักกันมานาน

ทำให้ผมเห็นสัจธรรมเลยว่า ทำดีให้ตายก็ไม่ได้ดีหรอก ทำชั่วได้ดีมีถมไป ส่วนเป็นทุกข์ทางใจก็ขึ้นกับตัวบุคคล ถ้าคนทำชั่วเขาไม่คิดว่าผิด ความทุกข์ก็ไม่เกิดแก่ใจเขา

สรุปคือจะทุกข์หรือสุขขึ้นกับใจคนที่ทำการกระทำนั้น ถ้าเขาไม่คิดว่าผิด ก็ไม่ทุกข์