๑๐. อุฏฺฐาตา กมฺมเธยฺเยสุ         อปฺปมตฺโต วิจกฺขโณ
       สุสํวิหิตกมฺมนฺโต                 ส ราชวสตึ วเส.

       ผู้หมั่นในการงาน ไม่ประมาท เป็นผู้รอบคอบ จัดการงาน
       เรียบร้อย. จึงควรอยู่ในราชการ.
       (พุทฺธ) ขุ. ชา. มหา. ๒๘/๓๓๙.

๑๑. ปาปญฺเจ ปุริโส กยิรา        น นํ กยิรา ปุนปฺปุนํ
        น ตมฺหิ ฉนฺทํ กยิราถ         ทุกฺโข ปาปสฺส อุจฺจโย.

        ถ้าคนพึงทำบาป ก็ไม่ควรทำบาปนั้นบ่อย ๆ ไม่ควรทำความพอ
        ใจในบาปนั้น เพราะการสั่งสมบาป นำทุกข์มาให้.
        (พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒๕/๓๐.

 ๑๒.  โย ปุพฺเพ กตกลฺยาโณ        กตตฺโถ นาวพุชฺฌติ 
          ปจฺฉา กิจฺเจ สมุปฺปนฺเน        กตฺตารํ นาธิคจฺฉติ.

          ผู้อื่นทำความดีให้ ทำประโยชน์ให้ก่อน แต่ไม่สำนึกถึง
          (บุญคุณ) เมื่อมีกิจเกิดขึ้นภายหลัง จะหาผู้ช่วยทำไม่ได้.
          (โพธิสตฺต) ขุ. ชา. เอก. ๒๗/๒๙.

๑๓.  สพฺเพ ตสนฺติ ทณฺฑสฺส       สพฺเพ ภายนฺติ มจฺจุโน
         อตฺตานํ อุปมํ กตฺวา            น หเนยฺย น ฆาตเย.

         สัตว์ทั้งปวง หวาดต่ออาญา ล้วนกลัวต่อความตาย ควรทำตน
         ให้เป็นอุปมาแล้ว ไม่ฆ่าเขาเอง ไม่พึงให้ผู้อื่นฆ่า (ผู้อื่น).
         (พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒๕/๓๒.