จบชีวิตใต้ต้นมะม่วง นี่คือเรื่องจริงของนัด (นามสมมติ) เสียชีวิตเมื่อ 25 เมษายน 2564 ประมาณตี 5 ตอนคนพบศพตัวยังอุ่น แต่ชีพจรไม่เต้นแล้ว ก่อนหน้านี้ 2-3 ปีเรารู้จักนัดในฐานะของผู้หญิงสู้ชีวิตคนนึง ชีวิตน่าจะดีเพราะนัดมีหัวทางด้านการค้าขาย นัดใช้เวลาไม่กี่ปีเป็นเจ้าของตึกแถว 2 ห้องริมถนน มีกิจการส่วนตัว มีบ้าน มีรถทุกอย่างมันดี นัดเป็นคนใจกว้างกล้าได้กล้าเสีย รักเพื่อนพ้อง ไม่รู้ใครแนะนำเธอเข้าไปเจอวงจรอุบาทก์การ***ออนไลน์ นัดเริ่มติดการ*** เริ่มขายรถ ยืมเงินไปทั่ว สุดท้ายเตรียมจะต้องขายห้องแถวริมถนนที่นัดรักเพราะเค้าริเริ่มทำเองตั้งแต่ต้น สามีถีบหน้านัดและไม่กลับมาอยู่กับนัดอีกเลย  นัดเหลือแต่เพียงลูกสาวคนเดียว  นัดคงหาทางออกไม่ได้และเครียดมาก เคยได้ยินพูดว่ายืมเช้า คืนเย็น ในช่วงสุดท้ายก่อนจบชีวิตคิดว่านัดคงไม่มีช่วงเวลาให้ได้พักหายใจหายเครียดเลย เค้าต้องหาเงิน ๆ ทั้งวันทั้งคืน สงสารจับใจ

รู้ไหมตอนคนเจอศพนัด เค้ายังไม่ยอมให้เอาลงมารอจนตำรวจมา นัดต้องลอยอยู่ตรงนั้น คงน่าสลดสังเวชมาก สภาพนัดใบหน้าเขียวไปหมด (ฟังจากการบอกเล่า)

ทุกสิ่งทุกอย่างเราเขียนไปสลดใจ แต่อยากให้เป็นอุทาหรณ์แก่หลาย ๆ คน เราไม่อยากให้คนที่มีโอกาสได้อ่านในเวปไซด์วัดป่าดอยแสงธรรมญาณสัมปันโนนี้ได้เข้าไปมีส่วนร่วมในวงจรอุบาทก์นี้ แม้แต่นิดเดียว เราคิดแบบนั้นจริง ๆ งานสุจริตแม้จะเงินน้อยแต่เงยหน้าไม่อายฟ้า ก้มหน้าไม่อายดินนะ ถ้าหลงผิดขอให้บอกความจริงกับคนที่เกี่ยวข้องอย่าถลำลึกจนเอาไม่อยู่

พ่อเราเกลียดการ*** เพราะปู่เราเล่นการ***จนที่ดินสมบัติของทวดต้องหลุดจำนอง พ่อสอนว่าน้ำท่วม 10 ครั้งไม่เท่าไฟไหม้ 1 ครั้ง ไฟไหม้ 1 ครั้งไม่เท่า***ครั้งเดียว ดังนั้นอย่าเล่นการ***

เราขอให้เรื่องของนัดเป็นอุทาหรณ์สอนสอนใคร ๆ  ให้อานิสงค์ส่งให้นัดไปในที่ที่ดีสุดที่จะเป็นไปได้ของเธอ

ขอรับรองว่าเรื่องนี้เป็นความจริงทุกประการ สถานที่เกิดเหตุจังหวัดปทุมธานี คลอง 5