 | 
|  |  |  |  |  |  |  |
 | |
นิยามของการพูดเพ้อเจ้อในพระไตรปิฎกบอกว่า ละคำเพ้อเจ้อ เว้นขาดจาก คำเพ้อเจ้อ พูดถูกกาล พูดแต่คำที่เป็นจริง พูดอิงอรรถ พูดอิงธรรม พูดอิงวินัยพูดแต่คำ มีหลักฐาน มีที่อ้างอิง มีที่กำหนด ประกอบด้วยประโยชน์ โดยกาลอันควร
คือผมเข้าใจว่าถ้าพูดเรื่องที่ไม่มีประโยชน์จัดเป็นพูดเพ้อเจ้อหมดเลย
แล้วถ้าเราพูดเช่น
- ทานข้าวหรือยัง
- อาบน้ำแล้วหรือ
- ทำอะไรอยู่
- ถูกถามว่าไปไหนมา แล้วตอบว่าไปเที่ยว
ซึ่งจากที่ยกตัวอย่างมาเป็นคำพูดกิจวัตรประจำวัน ซึ่งไม่มีประโยชน์อะไรเลย จะจัดว่าเป็นคำเพ้อเจ้อไหมครับ
รบกวนสอบถามจริงๆครับ ตอนนี้ยอมรับว่าไม่เข้าใจความหมายของคำว่าพูดเพ้อเจ้อจริงๆ เพราะติดที่คำว่ามีประโยชน์นี่แหละครับ
เช่น ผมพูดว่า “เช้านี้ตื่นสายเพราะลืมตั้งนาฬิกาปลุก“ เพื่อให้ผู้ฟังทราบว่าทำไมผมมาสาย
แต่พอผมคิดว่าคำนี้มีประโยชน์อย่างไร ผมกลับคิดไม่ออกครับ เพราะไม่ได้ทำให้ผู้ฟังเจริญขึ้น หรือแต่อย่างใด รบกวนสอบถามว่าถ้ามีประโยชน์ ประโยชน์คืออะไรครับที่ผมมองข้ามไป | |
ผู้ตั้งกระทู้ ชลิต :: วันที่ลงประกาศ 2020-04-19 16:55:26 |
| [1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (4196181) | |
การพูดเพ้อเจ้อ ท่านหมายเอาคำพูดที่ไม่มีสาระ หาประโยชน์อันใดไม่ได้ คำว่ามีประโยชน์ก็คือ พูดแล้วคนฟังได้สติ ได้ปัญญา ไม่ใช่พูดแล้วทำให้เผลอสติ และหลงผิดหนักเข้าไปอีก เช่น คำพูดตลกโปกฮา แซวกันเล่น ๆ ให้ตลกขบขัน เป็นเหตุให้เสียสติ ขาดปัญญาไตร่ตรอง เหมือนพวกตั้งวงกินเหล้ากัน พอเมาก็มีแต่เรื่องเพ้อเจ้อ เรื่องผิดศีลผิดธรรมมากมาย ส่วนการพูดถามถึงการกระทำในปัจจุบัน พูดไปตามเหตุการณ์ที่ปรากฏ หรือพูดไปตามความเป็นจริง เป็นการบอกเล่าเรื่องราวต่าง ๆ เพื่อความเข้าใจที่ถูกต้อง ไม่จัดเป็นการพูดเพ้อเจ้อ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น พระวิทยา วันที่ตอบ 2020-04-20 00:40:24 | |
ความคิดเห็นที่ 2 (4196192) | |
ขอบพระคุณท่านอาจารย์มากครับ สาธุ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ชลิต วันที่ตอบ 2020-04-20 05:48:36 | |
| [1] |
