จิตเป็นนักท่องเที่ยวไปในภพทั้งสาม คือ กามภพ รูปภพ อรูปภพ เมื่อไปเกิดในภพใด ตามเหตุปัจจัยที่ฝังจมอยู่ในจิต ก็จะไปถือกำเนิดในภพนั้น ๆ ซึ่งจิตในแต่ละภพ ก็มีอะไร ๆ ที่ไม่เหมือนกัน เช่น ในมนุษย์ก็มีรูปกายอย่างหนึ่ง สัตว์เดรัจฉาน เปรต อสุรกาย สัตว์นรก ก็จะมีรูปกายแตกต่างกันไป บ้างเป็นกายทิพย์ บ้างเป็นกายหยาบ เช่น กายมนุษย์ กายสัตว์เดรัจฉาน จิตเป็นเพียงผู้รู้ผู้ไปอาศัยอยู่ หากไปกำเนิดในสวรรค์ ๖ ชั้น ก็จะมีกายทิพย์ ในรูปพรหม ในอรูปพรหม ก็มีแตกต่างกันไป ถือเป็นเรื่องของขันธ์ จิตเป็นแต่ผู้รู้เฉย ๆ อาศัยกิเลสเป็นเหตุทำให้จิตต้องท่องเที่ยวไปในทั้งสามภพ ขึ้นอยู่กับว่า ทำกรรมอะไรไว้อย่างไร

พวกผี ก็มักเป็นพวกสัมภเวสี คือ จิตที่ยังเที่ยวเร่ร่อนอยู่ชั่วคราว ยังไปกำเนิดในภพใดภพหนึ่งไม่ได้ ก็เที่ยวหาที่เกิดอยู่ เทวดา ก็มี รุกขเทวดา ภุมมเทวดา ก็เป็นภพย่อย ๆ ของจิตที่กรรมยังไม่ส่งผลว่าจะไปเกิดในภพไหน ในตำราพระไตรปิฎก ก็มีพูดไว้ถึงภพที่เกิดของสัตว์ต่าง ๆ ถ้าอยากรู้ก็ไปศึกษาค้นคว้าเอาได้จากพระไตรปิฎก

จิตเป็นผู้รู้ เมื่อไปเกิดในภพไหน ก็จะไปรู้เกี่ยวกับภพนั้น ๆ สัญญาที่เคยจดจำไว้ในภพอื่น ๆ ก็หลงลืมไปเป็นธรรมดา ผู้ที่จะรู้อดีตได้ ก็ต้องเป็นผู้ที่มี บุพเพนิวาสานุสติญาณ ญาณหยั่งรู้ระลึกชาติได้ ไม่ใช่ความทรงจำ

ส่วนการที่จะมีวิญญาณมาเข้าทรง อย่างที่เรียกว่า ผีเข้า บางคนอาจเคยพบเคยเห็น บางทีมันก็จริง บางทีมันก็ไม่จริง เขาแกล้งทำปลอมขึ้นมาก็มี ที่จะเป็นจริงคือ วิญญาณนั้นจะต้องมีกรรมเกี่ยวเนื่องกันเท่านั้น จึงจะเข้าไปในร่างของอีกคนหนึ่งได้ ไอ้ที่จะเชิญวิญญาณมาเข้าทรง เอาตามใจชอบ มักเป็นเรื่องเสกสรรปั้นแต่งขึ้นเอง เพราะคิดว่า มันเป็นเรื่องมองไม่เห็น ไม่มีใครจะจับได้ โลกคนมีกิเลส ก็หลอกกันไป แล้วแต่ใครจะโง่ ใครจะฉลาด

ศาสนาพุทธแท้ ท่านสอนให้เจริญมรรคมีองค์ ๘ อันเป็นไปเพื่อความดับทุกข์เท่านั้น อย่างอื่น อย่าไปสนใจเลย มันไม่มีประโยชน์ เรียนรู้ไปก็เป็นความจำเฉย ๆ ตายแล้วก็หลงลืมหมด แต่ ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นธรรมที่มีอยู่จริง ใช้ฆ่ากิเลิสได้ ไม่ใช่ความจำ แม้ตายแล้ว ก็ติดไปกับจิต ไม่ได้สูญหายไปไหน

ใครจะดี ใครจะชั่ว ใครจะหลอกกัน ก็ช่างเขาเถอะ เราไปบงการเขาไม่ได้ ไปบังคับคนในโลกก็ไม่ได้ เขาอยากทำอะไร เขาก็ทำไปตามกิเลสในใจเขา เราก็มีกิเลสอยู่ในใจเรา พยายามรักษาตัวเองอย่าให้ตกเป็นทาสของกิเลสก็พอ หมั่นรักษาศีลให้บริสุทธิ์ เจริญสมาธิให้ตั้งมั่น อบรมปัญญาให้สามารถทำลายความโลภ ความโกรธ ความหลง ให้มันหมดสิ้นไปจากใจเราได้ จะมากจะน้อย ก็ค่อย ๆ ทำไป จะมีประโยชน์กว่าที่จะไปสนใจอยากรู้สิ่งอื่น ๆ มันมากจนนับประมาณไม่ได้ ครั้นรู้แล้วก็ไม้พ้นจากทุกข์ได้เหมือนเดิม

อย่างอื่น ๆ ก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของโลกเขา ใครจะโง่ ใครจะฉลาด เราคงไปช่วยอะไรเขาไม่ได้ ทำตัวเราให้ฉลาดก่อน ทำตัวเราให้รู้เท่าทันเล่ห์เหลี่ยมของกิเลสให้ได้ แล้วมันจะรู้แจ้งโลกทั้งสามได้เอง คิดไปตอนนี้ ก็ได้แต่ด้นเดาเกาหมัดไปเฉย ๆ มันไม่เห็นความจริงในภพต่าง ๆ คิดไปก็ไม่เกิดประโยชน์ จะอยู่ภพไหนมันก็กิเลสตัวเดียวกันนี่แหละ เพราะจิตก็ดวงเดียวกัน เปลี่ยนแปลงโยกย้ายที่อยู่เฉย ๆ

จงเร่งความเพียร ทำศีล สมาธิ ปัญญา ให้เกิดให้มีเป็นสมบัติของใจตนในภพนี้อย่างสุดความสามารถ ก่อนที่จะตายจากไปอยู่ภพอื่น ๆ จะมีประโยชน์กว่าที่จะไปนั่งสงสัยว่า ผีมีจริงหรือไม่ รอเมื่อไหร่ที่เราตายไป เมื่อนั้นก็จะรู้ได้เอง ตอนนี้ยังไม่ตายยังไม่เป็นผี ก็อย่าเพิ่งไปอยากรู้มัน จะเป็นเหตุทำให้ใจไขว้เขวเปล่า ๆ ผู้ที่จะรู้ได้จริง เกี่ยวกับผี หรือวิญญาณต่าง ๆ ก็ต้องมี ทิพพจักษุ ก็ถึงจะรู้ได้ ถึงรู้แล้วก็ไม่ช่วยทำให้พ้นทุกข์ สู้รู้ศีล รู้สมาธิ รู้ปัญญา ใช้ฆ่ากิเลสได้ จะมีประโยชน์มากกว่า