ก็ไม่รู้ว่า มีสาเหตุอะไรที่ทำให้เบื่อชีวิต เบื่อร่างกาย เบื่อการมีชีวิตอยู่ ถ้าขืนปล่อยให้ใจเป็นอย่างนี้ วันหนึ่งจะได้ฆ่าตัวตาย แล้วไปเกิดในอบาย ก็มีเท่านั้นเอง

สัตว์เดรัจฉานเขายังรู้จักรักชีวิต แม้จะเป็นชีวิตที่ต่ำทรามกว่ามนุษย์ตั้งมากมาย ไม่เห็นเขาเบื่อชีวิต หรือเบื่อการมีชีวิตอยู่ ถึงเขาจะไม่มีโอกาสทำบุญกุศลคุณงามความดีอันใด นอกจากกิน นอน สืบพันธุ์ แต่เขาก็ไม่อับจนปัญญาจนถึงกับไม่อยากมีชีวิตอยู่

คุณเป็นคนแท้ ๆ มีบุญวาสนามากกว่าสัตว์ มีสติปัญญาสูงกว่าสัตว์ แต่กลับคิดการอันไม่สมควรแก่ความเป็นมนุษย์เอาเสียเลย เพราะเป็นคนมีชีวิตอยู่ ก็ยังมีโอกาสบำเพ็ญบุญกุศลคุณงามความดีต่าง ๆ ตั้งมากมาย ให้ทาน รักษาศีล ทำสมาธิ อบรมปัญญา ก็สามารถที่จะทำได้ ทั้งมีโอกาสต่อเติมบุญวาสนาจนได้บรรลุถึง มรรค ผล นิพพาน ก็เป็นมนุษย์สมบัติอันควรจะทำได้

สุนัขเขาเป็นสัตว์ เขาจะมาทำอย่างมนุษย์ไม่ได้ เพราะเกิดมาอาภัพวาสนา คุณเป็นคนมีวาสนาสูงกว่าสัตว์ จึงควรคิดอ่านกระทำตนให้สมฐานะของความเป็นคน อย่าเอาวิถีของสัตว์มาใช้ สัตว์เขายังดีกว่าคุณ เพราะเขาไม่เบื่อชีวิต แม้จะเป็นชีวิตที่ต่ำทราม เขาก็รักชีวิตของเขา ไม่เชื่อก็ลองเอาไม้ไปตีเขาดูสิ! เขาจะหลบหนีเอาตัวรอดก่อน ไม่ยอมให้ใครทำร้ายเขาง่าย ๆ หรอก

ร่างกายคนเรา เมื่อเกิดมาแล้ว มันก็ต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตาย แม้สุนัขมันก็ต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตาย ไม่มีสัตว์โลกรายใดจะหนีพ้น ทุกสรรพสัตว์ต้องเป็นไปตามกรรมที่ตนเองได้กระทำเอาไว้ ทำดีก็ได้รับผลดี ทำชั่วก็ได้รับผลชั่ว คุณไม่ต้องเบื่อชีวิตหรอก ถึงเวลากรรมให้ผล ชีวิตมันก็มีอันต้องตายไปเอง ตามกรรมที่ได้ทำเอาไว้ ถ้ากรรมตายมันยังมาไม่ถึง ก็ยังตายไม่ได้

แต่ถ้าคุณเบื่อชีวิตมาก ๆ เบื่อที่จะมีชีวิตอยู่ ก็จะเป็นเหตุให้ทำกรรมปัจจุบันมาตัดรอน ทำให้อายุขัยสั้นลง ด้วยการฆ่าตัวตาย คุณยังไม่ถึงที่ตายก็ถือว่าโชคดีแล้ว ควรเอาเวลาที่เหลืออยู่สร้างบุญกุศลคุณงามความดีต่าง ๆ ให้มาก ๆ เข้าไว้ ดีกว่าที่จะมานั่งเบื่อชีวิต

เปลี่ยนความคิดเสียใหม่ มีชีวิตอยู่ก็ดีแล้ว อาศัยร่างกายสร้างคุณงามความดีไป จนกว่ามันจะตายของมันเอง มันมีอะไรเป็นเหตุให้เบื่อชีวิต ก็แก้ที่เหตุนั้น เอาธรรมะเข้าไปสอนจิตสอนใจตนเอง ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ว่าจะสุข จะทุกข์ มันไม่ยั่งยืน เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ใจเราก็ทำหน้าที่รับรู้ และยอมรับตามความเป็นจริงของเรา มีอะไรก็พอใจอย่างนั้น

อย่าไปรังเกียจในสิ่งที่ตนมีตนได้ พอใจในสิ่งของตามมีตามได้ของเรา มันจะเสียอะไรก็ให้มันเสียไป สมบัติทั้งหลายเราเกิดมาก็ไม่ได้พกอะไรติดตัวมาด้วย ยังมีชีวิตอยู่ มีสติปัญญา เราหาเอาใหม่ได้ ทำใจของเราให้ดี สั่งสมความดีเอาไว้ ค่อยหาเอาใหม่ ที่สำคัญอย่าทำให้ใจเสียเท่านั้นก็พอ

กระผมรู้สึกอยากมีชีวิตอยู่เพื่อทำสิ่งดีๆ ต่อไป และกระผมก็อยากให้คนที่คิดสั้นทั้งหลายได้อ่านข้อความของพระอาจารย์เพื่อจะได้เปลี่ยนความคิด ขอบคุณพระอาจารย์มากครับ