ถ้ารู้ว่า ตัวเราพูดอะไรที่ไม่จริง เป็นเหตุให้ผิดศีล ก็ตั้งสติกำหนดไว้ในใจว่า ต่อไปจะไม่พูดเช่นนั้นอีก ที่ผ่านไปแล้วก็แล้วกันไป มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว จงตั้งสติใหม่ไว้ในปัจจุบัน กำชับตัวเองว่า จะไม่ยอมพูดอะไรที่เป็นเหตุให้ผิดศีลได้อีก

เมื่อว่างจากการคิดอ่านหน้าที่การงาน จงพยายามกำหนดสติให้อยู่กับพุทโธ ระลึกพุทโธ ๆ ๆ ไว้ให้มาก ๆ และสม่ำเสมอในทุกอิริยาบถ  ไม่ว่าจะยืน เดิน นั่ง นอน กิน ดื่ม ทำ พูด คิด ฝึกระลึกพุทโธให้ได้ตลอดเวลา

ค่อย ๆ กำหนดสติเฝ้าดูจิต ไม่ให้คิดปรุงเรื่องไร้สาระ ให้มีสติรู้อยู่ในปัจจุบัน อย่าปล่อยให้จิตคิดเรื่องอดีต อนาคต ถ้าเผลอสติก็ยอมรับว่า เผลอ ให้พยายามตั้งสติใหม่ อย่าให้จิตคิดไปทั้ง ๆ ที่มีสติรู้ตัวอยู่ ถ้าเผลอไป ก็พยายามดึงจิตให้กลับมาอยู่กับพุทโธให้ได้ หมั่นฝึกสติให้อยู่กับพุทโธ ๆ ๆ ไปให้ได้นานที่สุด ซึ่งต้องใช้เวลาในการบ่มเพาะสติ ตั้งใจฝึกไปจนกว่าสติจะมีกำลังแก่กล้ามากขึ้น

เมื่อสามารถกำหนดสติให้อยู่กับพุทโธได้นาน ๆ แล้ว เวลาจิตคิดอะไร ก็จะมีสติรู้ทันความคิดนั้น ๆ ความดิดที่ไม่ดี จะเกิดขึ้นไม่ได้ ก็จะเป็นเหตุทำให้ เราสามารถทำดีได้ พูดดีได้ อะไรที่มันไม่ดี ก็จะค่อย ๆ ถูกบั่นทอนทำลายให้น้อยลงไปเรื่อย ๆ

เคล็ดลับคือ อย่าปล่อยให้จิตคิดเรื่องไร้สาระ เรื่องไม่ดีไม่งามทั้ง ๆ ที่รู้ตัวอยู่เป็นอันขาด ถ้าเผลอสติก็ยอมรับว่า เผลอ ให้ตั้งสติใหม่ ถ้ามีสติรู้ตัวขึ้นมาว่า กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ ไม่ได้อยู่กับพุทโธ ก็ให้รีบตัดทำลายความคิดที่เผลอเพลินนั้นในทันที อย่าปล่อยให้คิดไม่ดี ทั้ง ๆ ที่รู้ตัวอยู่

ศิษย์กราบขอบพระคุณพระอาจารย์มาก ๆ ค่ะ  ศิษย์จะตั้งใจภาวนาพุทโธ ให้ติดจิตติดใจค่ะ