๑.อ่านแล้วก็งง ไม่รู้ว่าเขียนภาษาอะไร จะสื่ออะไร ตอบมั่ว ๆ ไปก็แล้วกัน

ถ้าของนั้นเราได้จากการบิณฑบาต ก็เป็นของเราโดยชอบ พระวินัยอนุญาตให้นำไปเลี้ยงพ่อแม่ได้ แต่ถ้าเขานำมาถวายเป็นของสงฆ์ ต้องแจกจ่ายในสงฆ์ก่อน เราก็เอาแต่ในส่วนที่จะตกเป็นของเราไปให้พ่อแม่ได้ ของที่ไม่ใช่ของเราชัดเจน อย่าไปเอา มันจะเข้าข่ายเป็นปาราชิกได้ ถ้าของนั้นมีราคาเกิน ๕ มาสก เทียบมูลค่าปัจจุบัน ประมาณ ๑,๐๐๐ บาท ถ้าเขาถวายเราชัดเจน ก็เอาได้ ถ้าเขาถวายสงฆ์ หรือ ถวายองค์อื่น ก็อย่าไปเอา หากเขาไม่ระบุชัด ก็ให้ถือว่า ของนั้นเป็นของสงฆ์ ต้องแจกจ่ายกันในหมู่สงฆ์ จะเอาเป็นของเราโดยพลการไม่ได้

๒. พระห้ามจับเงิน และห้ามซื้อขายแลกเปลี่ยนด้วยเงินกับคฤหัสถ์ เงินใส่ไว้ในซอง ถ้าจับซองก็ถือว่าจับเงินด้วย แม้ใส่ย่ามก็เช่นเดียวกัน ถ้ามันติดอยู่กับตัวเรา เราพามันเคลื่อนที่ไปได้ ก็เท่ากับจับเงิน เงินนั้นถือเป็นโมฆะ ต้องสละทิ้ง  เอาเงินทีจับแล้วไปซื้อของ ของที่ได้มาก็เป็นโมฆะ ต้องสละทิ้ง จะให้คนขายของเป็นไวยาวัจกรให้ไม่ได้ เอาเงินฝากธนาคาร แล้วจ่ายผ่านบัตรเดบิต หรือผ่านการโอนโดยใช้ Mobile Banking ได้อยู่

ให้ธนาคารเป็นผู้จ่ายเงินให้แทน ก็ไม่เป็นไร อย่าไปจับเงินจ่ายเอง ไม่ถือว่าผิดพระวินัย เพราะการซื้อของจะสำเร็จต่อเมื่อมีการชำระค่าของนั้นแล้ว ถ้าจ่ายโดยธนาคาร ก็เท่ากับให้ธนาคารเป็นผู้ซื้อของแทนเรา ให้พกเป็นตั๋วแลกเงิน หรือเช็คของขวัญได้ หากต้องการใช้ก็ให้โยมไปแลกเงินให้ รักษาพระวินัยต้องฉลาดพอสมควร จึงจะรักษาได้บริสุทธิ์ ก็จะเป็นคุณกับตัวเอง ถ้ารักษาพระวินัยไม่บริสุทธิ์ ก็เป็นโทษกับตัวเอง มีสิทธิ์ไปอบาย และพลาดจากมรรค ผล นิพพาน

พระวินัยต่างคนต่างรักษา อย่าไปเอาอย่างพระเลว ให้เอาอย่างพระดี การปฏิบัติของเราก็จะดี ถ้าเอาอย่างพระเลว เราก็จะเลวไปตาม

โยมถวายของต่อพระรูปเดียวที่ระบุชัด คือ โยมต้องพูดประมาณว่า ถวายสิ่งนี้ต่อพระรูปเดียวนี้ ใช่ไหมพระอาจารย์หรือโยมใช้กิริยาอื่นที่ไม่ใช่การพูดก็ได้

 ถวายให้ท่านใช้เป็นการส่วนตัว ก็บอกให้ชัดเจนว่า ถวายท่านแล้วแต่ท่านจะพิจารณาใช้ทำอะไรตามอัธยาศัย หรือจะถวายให้เป็นของสงฆ์ ก็พูดให้ชัดเจนว่า ถวายเป็นสังฆทานเป็นของสงฆ์ หากมีพระตั้งแต่ ๔ รูป พระท่านต้องอปโลกน์เพื่อแจกจ่ายในหมู่สงฆ์ ไปตามลำดับพรรษา

สาธุพระอาจารย์