แม้เลี้ยงดูเรามาจนเติบใหญ่ แม่ให้เลือดเนื้อแก่เรา แม่ให้การอบรมสั่งสอน จนเราเติบโตเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาได้ ถ้าแม่ไม่เลี้ยงดูเรา ไม่ให้ท้องเป็นที่อยู่อาศัยในครรภ์ ไม่ลำบากอุ้มท้องเราอยู่ถึง 9 เดือน 10 เดือน แม่ต้องทนลำบากทุกอย่าง จะลุกจะนั่งจะเดิน ก็ต้องคอยระวังไม่ให้ลูกในท้องเป็นอันตราย แม้อาหารก็ต้องคัดสรรไม่ให้เป็นอันตรายต่อทารกในครรภ์ ถ้าแม่ไม่อดทนทำทุกอย่างเพื่อเรา เราคงตายไปนานแล้ว

เราขี้เยี่ยวรดตักแม่ แม่ก็ไม่เคยบ่น ไม่เคยรังเกียจ แม่ต้องคอยเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้เรา เราทำความลำบากให้แม่ กับแม่ทำความลำบากให้เรา อันไหนมีมากกว่ากัน เราเคยเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้แม่บ้างไหม

แม่ทำอะไรที่ไม่ดี เราก็บอกแม่ด้วยเหตุผลแห่งความถูกต้อง ด้วยความเคารพ ในเวลาที่เหมาะที่ควร อย่าพูดไม่ดีกับแม่ อย่าใช้อารมณ์กับแม่ ให้คิดเสมอว่า แม่คือผู้มีพระคุณอันสูงสุดของลูก ปกติแม่ไม่คิดร้ายต่อลูกหรอก นอกจากจะหลงผิดไปบ้างตามประสาคนมีกิเลส หรืออาจเพียงแค่แม่ทำไม่ถูกใจเรา จงค่อย ๆ พิจารณาหาอุบายที่จะทำความเข้าใจกับแม่เอง

 ครับ กราบขอบพระคุณพระอาจารย์เป็นอย่างสูงครับ