ถ้าจัดเป็นกาลิกอันไหนก็คืออันนั้น จะเปลี่ยนไปเป็นกาลิกอย่างอื่นไม่ได้ ถือตามที่พระวินัยบัญญัติไว้ในข้อกาลิกระคนกัน กาลิกที่อายุมากผสมกับกาลิกที่อายุน้อย ก็ให้ถือตามที่อายุน้อย ที่ท่านจัดเป็นอาหารก็เป็นอาหาร จะไปถือเอามาเป็นยาไม่ได้

ถ้าจะลองท้อง ก็หาที่ฉันได้ในเวลาวิกาลมาลองท้องได้ เช่น พวก เนยใส เนยข้น น้ำมัน น้ำผึ้ง น้ำอ้อย พวกใบชะพลู ผักหนอก ส้มกบ ส้มลม สมอ มะขามป้อม มีให้ฉันเยอะแยะ จะเอานมซึ่งเป็นอาหารมาฉันในเวลาวิกาล ก็เป็นอาบัติปาจิตตีย์ ไม่มีข้อยกเว้น มิฉะนั้น เดี๋ยวก็อ้างว่า ป่วย เอาข้าวเย็นมากินกันตามสบาย ศาสนาก็ไม่เหลือธรรมวินัยอะไรแล้ว ให้รักษาศาสนาเอาไว้นั่นแหละดี ส่วนร่างกาย จะรักษา หรือไม่รักษา วันหนึ่งมันก็ตายอยู่แล้ว อย่าให้ศาสนามาตายไปกับร่างกายเลย