คุณปฏิบัติธรรมแล้วเกิดความรู้สึกรังเกียจในการร่วมเพศกับสามีตนเอง คุณสามารถปล่อยวางนิสัยต่าง ๆ ที่ไม่ดีของเขาได้ แต่ต้องมาทุกข์ใจเพราะโดนบังคับให้ร่วมหลับนอนกับเขา

ยังไม่ค่อยเข้าใจว่า คุณไม่อยากมีเพศสัมพันธ์กับสามี เป็นเพราะเหตุอันใด เช่น เป็นเพราะรังเกียจในรสสัมผัสของเขา หรือเพราะว่า ความรู้สึกว่า รักเขามันได้หมดไปจากใจแล้ว คือคุณไม่ได้รักเขาแล้ว มิหนำซ้ำ กลับกลายเป็นความรังเกียจ เมื่อต้องมามีเพศสัมพันธ์กันโดยที่คุณไม่เต็มใจ เลยเกิดเป็นทุกข์ใจขึ้นมา หรือเป็นเพราะว่า คุณปฏิบัติธรรมแล้วเกิดเบื่อหน่ายในกาม เบื่อหน่ายเพศตรงข้าม จึงไม่อยากมีเพศสัมพันธ์กับสามี ทำให้ใจเป็นทุกข์

คุณต้องตรวจดูสาเหตุเสียก่อน ที่ใจเป็นทุกข์เกิดจากเหตุอันใด ถ้าผู้ปฏิบัติธรรมมีสติปัญญาแก่กล้าเกิดเบื่อหน่ายในกาม ใจจะไม่ยินดีในการเสพกาม แต่ความรับผิดชอบในฐานะภรรยาก็ยังต้องมีอยู่ อย่างนางวิสาขาบรรลุพระโสดาบันแล้ว แต่ก็ยังเสพกามกับสามีได้ จนมีลูกมีหลานตั้งมากมาย เป็นแต่เพียงนางทำหน้าที่ของภรรยาที่ดีที่ควรปฏิบัติต่อสามี มิได้เสพกามด้วยความลุ่มหลงมัวเมาในรสสัมผัสของหนังเนื้อ นางแยกความรู้สึกทางกาย กับความรู้สึกทางใจออกจากกันได้ กายจะรับรสสัมผัสอย่างไรก็เป็นเรื่องของกาย แต่ใจมีสติไม่หลงไปตามรสสัมผัสนั้น ใจรู้แล้วก็ปล่อยวาง ไม่ยินดีในรสสัมผัสทางกาย และไม่ได้รังเกียจ

คณต้องแยกระหว่างการปฏิบัติธรรม กับการทำหน้าที่ของภรรยาที่ดีต่อสามี ถ้าตราบใดยังต้องทำหน้าที่ของภรรยาอยู่ คุณจะปฏิเสธมิให้สามีร่วมเพศด้วยก็จะเกิดมีเรื่องทะเลาะกันได้ เพราะเขาไม่ได้ปฏิบัติธรรม ก็ย่อมมีความต้องการทางเพศมากกว่าคุณแน่นอน ในครั้งพุทธกาลลูกสาวเศรษฐี เบื่อหน่ายการครองเรือน สนใจแต่จะบำเพ็ญบุญ จึงจ้างนางสิริมาซึ่งเป็นหญิงงามเมืองมาปรนนิบัติสามีแทนนาง นางก็มีอิสระไปทำบุญตักบาตรปฏิบัติธรรมได้ตามใจ เพราะสามีก็ยินยอมเนื่องจากได้นางสิริมาทำหน้าที่แทนภรรยาได้ทุกอย่าง

ถ้าคุณยังต้องใช้ชีวิตคู่ร่วมกันเป็นสามีภรรยากัน คุณก็ต้องทำใจแยกออกจากกายให้ได้ ใจเบื่อหน่ายในกาม แต่กายต้องยอมให้สามีของคุณมีเพศสัมพันธ์ด้วยในฐานะภรรยา ถึงใจจะรังเกียจเขา ทางกายก็ต้องยินยอม คุณจึงเป็นทุกข์ไม่ต้องการมีอะไรกับเขา ถ้าปฏบัติธรรมแล้วจิตดีขึ้นสูงขึ้น ใจจะไม่เป็นทุกข์เพราะสัมผัสทางกาย สามีจะทำอะไรก็ให้เขาทำไป แยกจิตออกจากกายเสีย ให้กายทำหน้าที่ของภรรยาไป ใจก็ยอมรับตามความเป็นจริง มีสติรักษาใจ ใจรู้สัมผัสแล้วก็ปล่อยวาง ที่ใจเป็นทุกข์ เพราะคุณไม่ยอมปล่อยวาง คุณไปรังเกียจเขา คุณยึดติดอยู่กับความรู้สึกไม่อยากร่วมเพศกับสามี แต่จำเป็นต้องร่วมเพศกัน ใจก็เป็นทุกข์เป็นธรรมดา

ถึงใจจะรังเกียจไม่อยากมีเพศสัมพันธ์กับสามี แต่หน้าที่ของภรรยาที่ดีเป็นสิ่งที่คุณจะปฏิเสธไม่ได้ ดังนั้น ถ้าปฏิบัติธรรมแล้วจิตใจสูงขึ้น ไม่เป็นเหตุให้การทำหน้าที่ภรรยาบกพร่อง หรือต้องมาเป็นทุกข์ใจ เพราะต้องฝืนใจร่วมเพศกับสามี ทำใจให้ยอมรับ ปล่อยให้ร่างกายทำหน้าที่ไป

แต่ถ้าคุณรู้สึกว่า รังเกียจเขามากจนไม่อยากทำหน้าที่ของภรรยาอีกต่อไปแล้ว มันก็จะเป็นเหตุให้เกิดการหย่าร้างกันขึ้นมาได้ คุณต้องตัดสินใจเอง ว่าที่ใจเป็นทุกข์ที่ต้องร่วมเพศกับสามี ทุกข์นั้นเป็นเพราะเหตุใดแน่ แล้วแก้ไขที่เหตุนั้น ก็จะแก้ปัญหาได้เอง

กราบสาธุในคำตอบของพระอาจารย์มากๆค่ะ  ที่กล่าวมาถูกต้องทั้งหมด  คงเป็นเพราะหมดรักด้วยค่ะ แต่ก็คิดว่าไม่รู้สึกยินดีในกามโดยให้ผู้ใดมาสัมผัสต้องร่างกายนี้อีก  คือไม่อยากมีเรื่องแบบนี้อีกแล้ว คิดว่ามันไม่ใช่ความสุข ไม่มีประโย ชน์  ทุกวันนี้ก็ยังต้องทำหน้าที่ ก็พยายามปล่อยวาง แต่เป็นการทำหน้าที่ที่ทรมานใจ เพราะเรารู้สึกว่า สามีลุ่มหลงในกามมากเกินไป วันๆไม่คิดทำอะไร พอว่างก็คอยแต่จ้องจะแต่ทำเรื่องแบบนี้ พอเป็นแบบนี้มากๆเข้า ใจเราก็มองเค้าเป็นเพียงบุคคลที่มีแต่ความเสื่อมลงไปทุกวันๆ กับชีวิตที่เหลือ ทั้งๆที่อายุก็40กลางๆแล้ว ถ้าพูดเรื่องหย่าร้างก็คิดว่าวันนึงคงจะเป็นแบบนั้น แต่เค้ายังไม่ยอมหย่าร้างดีๆ  ทุกวันนี้ก็ทำใจยอมรับได้แล้วว่าถ้ายังต้องอยู่ตรงนี้ก็ต้องอยู่ ก็ต้องยอมรับความจริง ขอบพระคุณพระอาจารย์มากๆค่ะ ที่สอนให้เข้าใจว่าจากนี้ควรต้องทำตัวอย่างไร จะลองทำดูโดยที่ใจไม่ทุกข์ร้อน  เพื่อเป็นเป็นการฝึกและยกระดับจิตตัวเองค่ะ โชคดีเหลือเกินที่ได้มาเจอเว็บไซท์แห่งนี้ เพราะดิฉันทุกข์ใจมานาน ไม่รู้จะถามใคร ปรึกษาใคร  ขอบพระคุณที่ทำให้ดิฉันเข้าใจอย่างแจ้มแจ้ง สาธุในธรรมของพระอาจารย์ เจ้าค่ะ