การเจริญพุทธานุสติให้บริกรรมพุทโธเป็นอารมณ์ ให้มีสติอยู่กับคำบริกรรมพุทโธ ไม่ให้เผลอไปคิดเรื่องอื่น ถ้าเผลอไปหากรู้ตัวก็ดึงสติกลับมาบริกรรมพุทโธใหม่ ฝึกทำไปเรื่อย ๆ อย่างนี้ จนกว่าจิตจะมีสติแก่กล้าสามารถบังคับจิตให้บริกรรมพุทโธได้นาน ๆ โดยจิตไม่เผลอไปคิดเรื่องอื่นมาแทน แล้วจิตจะค่อยปรากฏผู้รู้เด่นขึ้นมา ก็ให้กำหนดสติจดจ่ออยู่ที่ผู้รู้ คำบริกรรมพุทโธจะค่อย ๆ แผ่วเบาไปจนจิตวางคำบริกรรมพุทโธไปเอง จิตไปสงบนิ่งอยู่กับผู้รู้แทน ฝึกไปเรื่อย ๆ อย่างนี้ จนกว่าจะชำนาญ ผลจึงจะปรากฏขึ้นเอง