ถ้าสื่อบ้านเราคิดได้แค่นี้ ก็คงเป็นเวรเป็นกรรมของคนไทยที่ต้องมาเสพเรื่องราวไร้สาระจากสื่อพวกนี้ไปเรื่อย ๆ
.
ถ้ามีพระรูปหนึ่งกระทำไม่ดีไม่งาม แล้วพระรูปอื่น ๆ ก็ต้องกระทำไม่ดีไม่งามตาม ๆ กันไปด้วยอย่างนั้นหรือ? ตรรกะแบบไหน? เอาหัวอะไรคิดล่ะนี่?
.
จะเผยแผ่ธรรมะให้ทันยุคทันสมัยแค่ไหนก็ตาม ก็ต้องไม่ก้าวล่วงพระธรรมวินัยที่เป็นองค์แทนพระศาสดา อยากดึงคนให้มาสนใจธรรมะ ก็ต้องด้วยวิธีการที่ไม่ผิดธรรมผิดวินัย
.
ธรรม ถ้าเปรียบเป็นสินค้า ก็เป็นสินค้าเกรดพรีเมียม มีขายอยู่ในห้างสรรพสินค้าชั้นนำเท่านั้น ผู้ที่ต้องการต้องศึกษาให้เข้าใจในประสิทธิภาพของสินค้า แล้วทำความขวนขวายไปเสาะแสวงหาเอาเอง
.
ธรรม ไม่ใช่สินค้าที่วางแบกับดินเกลื่อนกลาด ที่ผู้ขายต้องไปยืนกวักมือร้องเรียกให้คนมาซื้อมาหาอยู่ริมถนนหนทาง ธรรม ไม่ใช่สินค้าไร้ค่าไร้ราคาอย่างนั้น
.
ธรรม เป็นของประเสริฐเลิศล้ำเลอค่า เพราะเป็นสิ่งเดียวในโลกที่จะทำให้คนพ้นจากทุกข์ได้ ผู้ที่จะเผยแผ่ธรรมของจริงของแท้ ก็ต้องเป็นผู้รู้ธรรมจริงแท้ มีความเคารพในธรรม ย่อมรู้จักว่า จะแสดงธรรมอย่างไร จึงจะเหมาะจะควรแก่กาล สถานที่ และบุคคล
.
อยากสอนคนให้เป็นคนดี ก็ต้องสอนให้เขาปฏิบัติตนตั้งอยู่ในศีลในธรรม ตัวเองก็ต้องปฏิบัติตนให้ตั้งอยู่ในศีลในธรรมให้ได้เสียก่อน กิริยาอาการต้องสงบเสงี่ยมสำรวมในธรรม จึงจะดูงามตา ถ้าตัวเองก็ยังปฏิบัติตนให้ตั้งอยู่ในศีลในธรรมไม่ได้ แล้วจะเอาอะไรไปสอนคนให้เขาปฏิบัติตนตั้งอยู่ในศีลในธรรมได้เล่า!! มันน่าอนาถใจนักหนา!!
.
อุปมาเหมือนคนขายยาแก้โรคเรื้อน จะคุยโม้โอ้อวดว่า ยามีสรรพคุณวิเศษสามารถทาแก้โรคเรื้อนให้หายขาดได้ก็ตาม แต่ถ้าตัวเองยังเป็นโรคเรื้อนอยู่ ใครเล่าจะกล้าซื้อยานั้นไปใช้
.
ยุคนี้เป็นยุคที่สื่อโซเชี่ยลมีอิทธิพลมาก สังคมไทยจะต้องรู้จักใช้วิจารณญาณในการนำเสนอเรื่องราวต่าง ๆ และในการเรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ อย่างสร้างสรรค์ และถือเอาประโยชน์จากเรื่องราวต่าง ๆ ที่ประสบพบเห็นให้ได้ สังคมก็จะพัฒนาไปสู่สังคมคนมีปัญญาที่เจริญก้าวหน้ายิ่ง ๆ ขึ้นไป
.
เรื่องอะไรที่ไม่ดี เมื่อเรียนรู้แล้ว ก็ต้องรู้จักปล่อยวาง มันเป็นความไม่ดีที่เกิดขึ้นในเฉพาะกาลสถานที่ ก็อย่าไปเหมารวมว่า ที่อื่น ๆ ก็ต้องไม่ดีอย่างนั้นเหมือนกันหมด นั่น! ไม่ใช่วิสัยของคนมีปัญญา
.
เห็นคนทำไม่ดี ก็ไม่ต้องไปขยายผลให้มันเลวร้ายยิ่งขึ้นไปกว่าที่มันเป็นอยู่ เขาทำไม่ดี เขาก็ต้องรับผลแห่งกรรมไม่ดีนั้นอยู่แล้ว เรารู้ว่าไม่ดี ก็จงระวังตัวเอง อย่าไปทำไม่ดีเหมือนเขา
.
เห็นใครทำดี ก็ส่งเสริมให้ดียิ่งขึ้น และตัวเราก็ควรจะหาโอกาสทำดีอย่างนั้นบ้าง ถ้าทุกคนช่วยกันเผยแผ่สิ่งดี ๆ รู้จักคิดในทางสร้างสรรค์ สังคมก็คงจะเจริญยิ่งขึ้นไปกว่านี้
.
อะไรที่ผิดก็ให้เรียนรู้ว่า อย่างนี้ผิด ให้ถือว่า ผิดเป็นครู ทีหลังก็อย่าทำอีก ไม่ว่าคนดีหรือคนชั่ว ถ้ายังมีกิเลสอยู่ ก็มีโอกาสทำผิดได้ แต่คนดีทำผิดแล้ว เมื่อรู้ว่าผิด จะระมัดระวังตั้งสติ ไม่ทำผิดซ้ำสองอีก
.
ส่วนคนชั่วนั้น เมื่อทำผิดแล้ว ก็ไม่ค่อยสำนึกผิด และมักจะทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า คนดีกับคนชั่ว มันก็ต่างกันอย่างนี้
.
สังคมก็ต้องหาวิธีปฏิบัติที่เหมาะสมกันเอาเอง หน่วยงานไหนมีหน้าที่เกี่ยวข้องที่ต้องรับผิดชอบ ก็ต้องเข้าไปดูแล ไปแก้ไขเสียให้ถูกต้องตามกฏระเบียบของสังคม มิฉะนั้น คนชั่วก็เต็มบ้านเต็มเมือง
.
บุคคลทั่วไป 13 คน
