ช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วมที่คลองบางเชือกหนัง-ชุมชนทองพูน1

                คราวที่แล้วได้แจกอาหารให้ชาวบ้านแถบคลองบางแวกไปจนถึงคลองบางเชือกหนังบางส่วน ในคราวนี้ ตั้งใจจะไปต่อจากคราวที่แล้วคือล่องเรือตามคลองบางเชือกหนังผ่านพุทธมณฑลสาย 3 ไปจนถึงคลองบางเชือกหนังชั้นใน จนสุดคลองคือบริเวณที่บรรจบกับคลองทวีวัฒนา ซึ่งเป็นเขตที่เข้าถึงได้ยาก เพราะไม่มีถนนตัดผ่าน 

        หลังจากถึงคลองทวีวัฒนาแล้วก็จะมีถนนเลียบคลองทวีวัฒนา เป็นพื้นที่ที่หน่วยบรรเทาสาธารณภัยเข้าถึงได้ง่าย เป็นจุดที่ไม่เร่งด่วน ที่ถนนเส้นนี้มีศูนย์อพยพอยู่ที่วัดศาลาแดง ซึ่งวัดแห่งนี้ได้เป็นที่อาศัยของชาวบ้านกว่า 300 ชีวิต 

          วัดศาลาแดง ซึ่งใกล้เขตพระราชฐาน ปัจจุบันได้รับพระราชานุเคราะห์จากสมเด็จพระบรมโอรสาธิราช สยามกุฎราชกุมาร ในการจัดทำโรงทานเลี้ยงผู้คนในวัดรวมทั้งแจกถุงยังชีพไปถึงชุมชนโดยรอบ สภาพปัจจุบันน้ำเริ่มลดพอที่รถกะบะจะสัญจรได้ ช่วยเหลือตัวเองได้ในระดับหนึ่งแล้ว ยังแต่ชาวบ้านในลำคลองบางเชือกหนังแห่งนี้ ที่ความช่วยเหลือยังเข้าไปไม่ถึง เพราะไม่มีถนนตัดผ่าน

  แผนที่แสดงพื้นที่แถบคลองบางเชือกหนังที่จะเข้าไปช่วยเหลือ

            วันนี้ เริ่มต้นไปที่ โรงเรียนนายเรือ ที่ อ.เมือง จ.สมุทรปราการ ที่นี่เป็นหน่วยบริจาคน้ำที่บริษัทกระทิงแดงเป็นผู้สนับสนุน

          ที่นี่มีหลายหน่วยงานมาขอรับน้ำไปช่วยเหลือผู้ประสบอุทกภัยในที่ต่าง ๆ หลายจังหวัด ทราบจากเจ้าหน้าที่ว่าวันหนึ่งบริจาคไป 80,000-100,000 ขวด

            มารับอาหารต่อที่โรงทานหลวงตามหาบัว วัดดวงแข ทั้งที่ไม่ใช่วันหยุดแต่วันนี้ก็ยังมีคนมาช่วยเหลือหนาแน่นเหมือนเดิม

          ออกเดินทางจากหัวลำโพงผ่านมาถึงโรงเรียนเทพศิรินทร์ พบเห็นป้ายหนึ่งที่เป็นแรงบันดาลใจในการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ พระองค์ทรงเหน็ดเหนื่อยมาตลอดการครองราชย์มากว่า 60 ปีในการช่วยเหลือประชาชนอย่างพ่อช่วยลูก ทรงดูแลสุขทุกข์ความเป็นอยู่ทั้งชีวิตและจิตใจอย่างที่หลวงตามหาบัวได้กล่าวให้ได้ยินอยู่หลายครั้งว่า "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเป็นมหามงคลอย่างยิ่งต่อพี่น้องชาวไทยเรา " ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ...

 

           จากนั้น มาที่ตลาดมหานาค ตลาดขายส่งที่มีผลไม้ราคาถูกในร้านแม่ค้าใจบุญ ซึ่งมะม่วงพิมเสนของที่นี่ได้กลายเป็นเมนูเด็ดของชาวบ้านหลายคุ้งน้ำแถบพุทธมณฑล ในภาพอาสาสมัครใจกุศลขอเป็นเจ้าภาพ

 

มาซื้อมาม่า อาหารจำเป็นยามน้ำท่วม

พระเจ้า ! เกิดอะไรกับเสาไฟฟ้าต้นนี้

         ที่เยื้องโรงหนังปารีสเก่า หน้าตลาด ใครรู้จักการไฟฟ้าแถวนั้นช่วยแจ้งให้ไปซ่อมแซมด้วยก่อนที่จะมีข่าวอาสาสมัครลูกศิษย์หลวงตาช่วยน้ำท่วมถูกเสาไฟฟ้าทับดับอนาถ (เพราะต้องไปประจำ)

ข้าวของทุกอย่างพร้อมเตรียมออกเดินทาง

 

   มาถึงพุทธมณฑล สาย 1 น้ำเริ่มแห้งและมีรถสัญจรมากขึ้น

             ตลาดสดกลางถนนและผู้คนคราคร่ำก็ยังคงอยู่ แสดงว่าพื้นที่ตลาดเดิมยังคงถูกน้ำท่วม ไม่สามารถไปค้าขายบริเวณเดิมได้

 

 เรือโฮเวอร์คราฟท์จากกองทัพบกก็ยังคงให้ความช่วยเหลือ

 

 บางช่วงก็ยังมีน้ำท่วมขัง แต่ไม่สูง รถเล็กผ่านได้

รถเล็กจอดกันจนเต็มสะพาน เหลือช่องพอให้ออกได้ แสดงว่าตามหมู่บ้านในซอยยังมีน้ำท่วมขัง

 พบพื้นที่ริมถนนพุทธมณฑลสาย 1 บางแห่งก็ยังเป็นแอ่งขังน้ำ

มาถึงบริเวณท่าน้ำ มีผู้เอื้อเฟื้อให้ใช้ท่าน้ำของบ้านเป็นจุดลงของ

           อาสาสมัครเร่งรีบช่วยกันขนของเตรียมลงเรือ เพราะถ้าช้า ชาวบ้านรู้จะแห่กันมามาก

โบกมือมาแต่ไกล เริ่มมาแล้ว...

เรือหางยาวของลุงสินที่จ้างใช้ลำเลี่ยงของแจกยังมาช้ากว่าเรือพายของชาวบ้าน

คนขับหรือเนี่ย !

ขนาดคุณยายยังมาถึงก่อนใคร

         

          จากความยากลำบากในการประสบภัยน้ำท่วม ทำให้ชาวบ้านได้พัฒนาทักษะในการรับรู้เหตุการณ์ต่าง ๆ ได้อย่างแม่นยำและรวดเร็วมาก ที่นี่น่าจะเป็นที่ผลิตบุคลากรที่มีความสามารถด้านสอดแนมและเหมาะกับการเข้ารับราชการ อาจเป็นทหารหน่วยสอดแนมหรือตำรวจสืบสวนที่มีความสามารถสูงต่อไปในอนาคต 

 

มากันขนาดนี้ก็ต้องยอมแจก สอบถามดูแล้วต่างก็เดือดร้อนเหมือนกัน

 วันนี้ได้น้ำมามาก

 

น้ำดื่มเป็นสิ่งที่จำเป็น ถ้าไม่มีน้ำบริจาคก็ต้องดื่มน้ำต้มจากคลอง ที่เห็นได้หลายแพ๊คเพราะขอไปฝากญาติ

 

           การเกิดอุทกภัย ทำให้ไม่มีอาหาร น้ำดื่ม ยังหมายถึงประกอบอาชีพตามปกติไม่ได้ ความช่วยเหลือกันจึงเป็นสิ่งจำเป็นในยามนี้

 

ชาวบ้านตามมาสมทบ

มาด้วยความดีใจ

คนเฒ่าคนแก่เล่าว่า ที่นี่ไม่เคยท่วมสูงขนาดนี้ ท่วมจนไม่มีอะไรจะกิน

หนูน้อยอายกล้อง

 

          เสียงขอบคุณดังมาจากบนฝั่ง จึงทราบว่ามีชาวบ้านทั้งมาทางเรือและเดินมาจากหมู่บ้านมาขอรับของบริจาค ชาวบ้านในหมู่บ้านแม้มีเงินทองก็ประสบกับความขาดแคลนเหมือนกัน เพราะออกนอกพื้นที่ยาก แม้ออกได้ก็ไม่สามารถหาซื้อสิ่งใดได้เพราะร้านขายของก็ไม่มีของ นอกจากออกไปถึงตลาดบนถนนพุทธมณฑล สาย 1 ซึ่งอยู่ไกลออกไปจากที่นี่

 

 หลังจากได้รับของบริจาคก็ลาด้วยใจแช่มชื่นพร้อมคำขอบคุณ

          ชาวบ้านตามมาสมทบมากขึ้นจนทีมงานตัดสินใจแบ่งเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มหนึ่งแจกที่ท่าน้ำ อีกกลุ่มล่องเรือไปตามชุมชน เพื่อจะได้ไม่ค่ำจนเกินไป

          วันนี้นำน้ำและอาหารมามากจนเรือปริ่มน้ำ เพราะตั้งใจจะแจกให้ทั่วถึงตั้งแต่คลองบางแวกไปจนสุดคลองบางเชือกหนังบริเวณที่จบกับคลองมหาสวัสดิ์ ได้ยินชาวบ้านเล่าให้ฟังว่ามีคนพบจระเข้ในแถบย่านที่จะไป เวลาก็เริ่มเย็นใกล้เวลาออกหากินของจระเข้พอดี หวังว่าเรือคงไม่ล่มเสียก่อน

ต้องขอตัวไปแจกของต่อแล้ว มีเวลาจะมาลงใหม่

 

นอนลืมตา สงสัยจะหมดแรง   คราวนี้ไม่มีอาหารหมา ไว้คราวหน้าจะเตรียมไว้

สภาพสวนกล้วยไม้ที่ล่ม พบเห็นได้หลายแห่งในระหว่างทาง

คุณลุงขับเรือผ่านมาขอรับอาหาร

คุณน้าอยู่กันหลายคน จัดลงกล่องให้

ระหว่างทาง เจอเจ้าทุยเผือกกับลาตัวเดิม

โยนน้ำทั้งแพค อีกฝ่ายก็รับแม่น เป็นกลุ่มวัยรุ่นที่อยู่ริมฝั่งคลอง

พี่คนนี้กำลังทำงานอยู่ พอรู้ว่ามาแจกของก็ขอน้ำ เพราะกำลังหิว

ที่นี่น้ำดื่มหายาก

ผ่านมาก็จัดอาหารให้ น้องคนนี้เคยอุ้มลูกมาขอนมผงเด็กอ่อนเมื่อวันก่อน

คุณใหม่ซึ่งเป็นคนในพื้นที่ได้เล่าว่าสถานการณ์น้ำในขณะนี้ยังไม่ปกติ สังเกตดูแม้น้ำจะลดลงไปบ้างแต่บางบ้านก็ยังมีน้ำท่วมขังอยู่ ชาวบ้านส่วนใหญ่เป็นชาวสวนก็ยังไม่สามารถกู้สวนได้ ส่วนชุมชนหลายแห่งก็ทำงานโรงงาน มีรายได้วันต่อวัน พอโรงงานปิดก็ไม่มีรายได้

ชาวบ้านทุกคนจึงยิ้มรับอย่างยินดีในความช่วยเหลือ

มิตรภาพเก่า ๆ ที่พาให้ช่วยเหลือกันในยามลำบาก

หรือแม้มิใช่ญาติมิตรก็ตาม แต่ในเวลาเช่นนี้ คนไทยไม่เคยทิ้งกัน

บรรยากาศสวยงามของบ้านสวนริมคลอง แต่ไม่ควรเพลินไปกับความงามเพราะน้ำขึ้นสูงทำให้กิ่งมะม่วงข้างหน้าต่ำ ถ้าไม่ระวังอาจชนถูกศีรษะได้ (คราวที่แล้วก็เกือบ...)

ระหว่างทางพบหมาติดเกาะ จำสถานที่ไว้ วันหน้าจะเอาอาหารหมามาฝาก

เรืออยู่ในคลองแต่ทีมงานยื่นอาหารให้ถึงชั้น 2 ได้

"ทาน" ทำให้มิตรภาพใหม่ ๆ เกิดขึ้นได้เสมอ

ชาวบ้านทุกคนที่สัญจรผ่านมาจะได้รับของกลับไปเสมอ

สภาพน้ำลดทำให้เห็นความเสียหายที่เกิดกับคนในย่านนี้เพิ่มขึ้น

เอื้อมกันเกือบตกเรือ

แม่ลูกอ่อนขอนมผงเด็กอ่อน

บรรยากาศยามบ่ายแก่ ๆ  ไม่รู้ว่าจะแจกของทันถึงที่หมายปลายทางก่อนค่ำได้หรือไม่

และถ้าค่ำแล้วจะเจอจระเข้โดยไม่ต้องไปดูที่สวนสัตว์หรือเปล่า...

แม้จะได้รับคำขอบคุณมากี่ร้อยครั้ง แต่กิริยานี้ก็ไม่เคยทำให้เบื่อ

ตรงข้ามกลับได้กำลังใจในการช่วยเหลือต่อไป แต่ที่ไปนี้ไม่ใช่เพื่อได้รับคำขอบคุณ แต่เพื่อช่วยเหลือคนหรือสัตว์ที่กำลังลำบาก

วัดริมคลอง ที่เคยเป็นที่อาศัยของพระ ที่ทำบุญของชาวบ้าน ตอนนี้พระได้อพยพ เหลือแต่แม่ชีกับอุบาสิกา รวม 3 ท่าน

สัตว์ที่เคยอาศัยใบบุญศาสนาก็พลอยได้รับความยากลำบากไปด้วย

น้องหมาอพยพมาอยู่บนสะพาน

อาหารสัตว์เป็นสิ่งจำเป็นจริง ๆ  เพราะถ้าคนไม่มี สัตว์ก็ต้องยิ่งไม่มี

หลายบ้านที่นี่ติดธงสีแดงเพราะเหตุผลบางประการ

แต่ที่วัดนี้ติดธงในหลวง ทั้งที่ยังเหลือเวลาประมาณ 2 อาทิตย์จึงจะถึงวันที่ 5 ธค.

มาถึงชุมชน(จำชื่อไม่ได้) คนมากนับร้อย เด็กก็มาก เด็กอ่อนก็มี

ชาวบ้านไม่รู้มาก่อนต่างพากันดีใจ เช่นเดียวกับทีมงานก็ไม่รู้ว่าจะพบชุมชนใหญ่ แต่คราวนี้ได้เตรียมอาหารมามากนับพันชุด

เพราะตั้งใจอยู่แล้วที่จะแจกให้สุดคลองบางเชือกหนังที่ทราบจากคนพื้นที่ว่าขาดแคลน

แจกกันแทบไม่ทัน...

คุณลุงท่านหนึ่งมารับอาหารด้วยเรือกล่องโฟม

หลังจากแจกไปสักพัก พี่คนนี้พาลูกมาขอรับนมผงเพราะเพิ่งรู้ข่าว

โทรโข่งเป็นสิ่งจำเป็นในเวลาพบชุมชน ช่วยจัดการให้การแจกเป็นไปอย่างทั่วถึง

และเสียงจากโทรโข่งนี้เอง ทำให้มีเรือตามมาอีกหลายลำ

หนูน้อยที่ไม่มีขนมทานในช่วงน้ำท่วม แต่ก็จะได้ทานในคราวนี้

คนมากจริง ๆ แจกกันจนเรือเบา

โอกาสพิเศษที่หมาจะได้อยู่กับคนในศาลา

คุณลุงท่านนี้ขอแต่น้ำดื่มกับข้าวเหนียวไก่ย่างเพียง 1 ห่อ ทีมงานก็เรียกให้มารับข้าวกับมะม่วงอีกก็ไม่เอา ตอบกลับมาว่า ผมอยู่ตัวคนเดียวไม่เป็นไร แบ่งให้ไปแจกคนอื่นบ้าง พร้อมกับรอยยิ้มที่บ่งบอกถึงความสุขที่ไม่กังวลแม้ยามประสพความยากลำบากที่ยังรออยู่ในวันข้างหน้า

คนที่นี่ แม้ยามทุกข์ยากก็ไม่ทิ้งการแบ่งปัน เพียงแค่นี้ก็ทำให้สังคมร่มเย็นได้

ตรงข้ามกับบางคนที่แสนสบาย แสนร่ำรวย แต่กลับเต็มไปด้วยการคดโกงแก่งแย่ง เบียดเบียนได้แม้ประเทศชาติบ้านเกิดเมืองนอนที่บรรพบุรุษของตนเคยอาศัยมา

หากบุคคลประเภทนั้นคิดได้แบบคุณลุงท่านนี้สักนิด บ้านเมืองคงไม่เดือดร้อนอย่างทุกวันนี้

พากันกลับบ้านนำอาหารไปฝากครอบครัว

คำ "ขอบคุณ" ที่ฟังได้ไม่รู้เบื่อ

แจกจนถึงคนสุดท้ายในชุมชน ชุมชนนี้หมดอาหารไปหลายร้อยชุด

ไปแจกต่ออีกบ้าน

อาหารและน้ำสำหรับหลายคนในครอบครัว

คุณยายแจ้งว่าอยู่กัน 4 คน

น้ำดื่มจากกระทิงแดงช่วยแก้กระหายให้คุณยาย และคนอีกชุมชนนี้นับร้อย อนุโมทนา

บริษัทนี้ก็ลูกศิษย์หลวงตามหาบัวเช่นกัน

ทุกคนในชุมชนนี้ต้องการความช่วยเหลือ

บ้านนี้รักชาติจริง ๆ

กำลังคิดว่าอยากเห็นเจ้าของบ้าน เสียงในบ้านก็ดังขึ้นเพื่อมาขอรับของ

เห็นเรือแล้วก็ไม่แน่ใจว่าจะแจกให้ได้มากพอหรือไม่ เพราะเรือนี้คือถังผสมปูน

หลังจากรับของแล้ว ต้องใช้มือพายช่วย

สภาพบ้านที่ถูกน้ำท่วม ต้องหาไม้มาต่อแคร่ชั่วคราวเพื่อให้พ้นน้ำ

ถ้าน้ำสูงกว่านี้สักเมตร คงจะอาศัยอยู่ที่นี่ไม่ได้อีก

นอกจากจะได้อิ่มท้องจากทานแล้ว ก็ยังอิ่มใจทั้ง 2 ฝ่าย ทั้งผู้ให้และผู้รับ

บ้านนี้ติดทั้งธงชาติและธงในหลวง

บ้านนี้ใช้เสาเข็มทำเป็นที่จอดรถหนีน้ำ ถ้าหมดเป็นหมื่นก็ยังคุ้ม

ชาวบ้านส่วนน้อยเริ่มออกไปทำงานบ้าง ขากลับก็ได้พบกันพอดี

หลังจากการแจกของ ต่อไปก็เป็นการแสดงออกตามขนบธรรมเนียมประเพณีไทยที่มาพร้อมใจ

ขณะนี้เราเดินทางมาตามคลองบางเชือกหนังถึงถนนกาญจนาภิเษก ที่มีสะพานข้ามคลองต่ำมาก เพื่อจะเดินทางไปยังจุดหมายคือสุดคลองบางเชือกหนังบริเวณบรรจบกับคลองทวีวัฒนา

ขณะลอดสะพาน... หัวเรือเกือบไม่พ้น ผู้โดยสารต้องก้มหัวจนติดเรือ

ทั้ง ๆ ที่วันนี้น้ำลดลงพอสมควร ถ้ามาก่อนหน้านี้ คงลอดสะพานไม่ได้

ใกล้จะลอดสำเร็จ

ในที่สุด ก็ผ่านมาจนได้

 แจกของต่อ มีเรือที่ติดป้าย กท.ด้วย ?

ใกล้ค่ำแล้ว

มาถึงชุมชนทองพูน 1

แจกของต่อ ความจริงช่วงเวลานี้เริ่มค่ำแล้ว แต่ลากชัตเตอร์กล้อง ทำให้เหมือนยังสว่าง

มารับของแจกกับเรื่อย ๆ

จะไปต่อก็พบว่า ข้างหน้าเป็นสะพานที่แม้เรือเล็กก็ไม่สามารถลอดได้ เพราะระดับน้ำสูงเกินไป

ที่ตั้งเป้าไว้ว่าจะให้สุดคลองบางเชือกหนังถึงจบคลองทวีวัฒนาจึงไม่สามารถทำได้

แต่ก็ได้ฝากให้คนในชุมชนนี้นำไปแจกด้านในด้วย

เด็กหญิง 2 คนมาขอรับอาหาร

ระหว่างทางก็แจกไปเรื่อย ๆ

จนกว่าของจะหมด

หลังจากนั้นก็กลับ เวลาประมาณ 2 ทุ่มเศษเป็นอันเสร็จภารกิจสำหรับวันนี้

       อนุโมทนาสำหรับทุกท่านที่ได้ร่วมบุญ ทั้งที่โรงทานหลวงตามหาบัวที่วัดดวงแข อ.ธำรงค์ ทุกท่านที่ช่วยกันหั่นผัก ทอดไก่ ห่อข้าว ยกของขึ้นรถ หรือที่ซื้อของและร่วมบุญในรูปแบบต่าง ๆ ทั้งแรงกาย แรงใจ ขอให้บุญนี้รักษาทุกท่านให้มีความผาสุกตลอดไป