ศิษย์หลวงตามหาบัวช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วม

         คณะศิษย์หลวงตาได้รับแจ้งว่าในเขตพุทธมณฑลแถบบ้านริมคลองเป็นพื้นที่ประสบภัยน้ำท่วมที่ยังไม่มีหน่วยงานไหนเข้าถึง เพราะลึก และเป็นพื้นที่ไม่มีถนนผ่าน จึงได้เข้าไปแจกตั้งแต่วันที่ได้รับแจ้ง(18พย.54) เพราะมีของเหลือจากการลงพื้นที่เขตทวีวัฒนาในคราวที่แล้ว

ที่เน้นมากคือนมผงสำหรับเด็กทารกที่แม่ไม่สามารถให้นมเองได้

          หลังจากนั้นวิ่งไปขอรับน้ำที่ รร.นายเรือ จ.สมุทรปราการ เป็นหน่วยแจกน้ำของบริษัทกระทิงแดง มีผู้แจ้งมา ซึ่งได้ข้อมูลวันนั้นก็ไปวันนั้นไม่ทันได้ทำหนังสือขอ แต่ทางเราก็แจ้งไปว่าจะไปจุดที่ไม่เคยได้รับความช่วยเหลือ ทางนายทหารกับเจ้าหน้าที่ของบริษัทก็ได้อนุเคราะห์แบบด่วนจริง ๆ ได้มาประมาณ 1,200 ขวด ขอขอบคุณบริษัทกระทิงแดงกับ รร.นายเรือมา ณ ที่นี้

           สำหรับผู้ที่จะขอรับน้ำจาก รร.นายเรือ เพื่อนำไปแจกให้ผู้ประสบภัย ติดต่อได้ที่ (02)475-7403,(02)475-3879 อยู่เลยช้าง 3 เศียรไปทางอ.เมืองสมุทรปราการไม่ไกล

หลังจากนั้น ตรงดิ่งมาที่โรงทานของลูกศิษย์หลวงตา อยู่ที่วัดดวงแข หัวลำโพง เพื่อรับอาหารไปแจก

          ที่นี่มีกำลังผลิตได้วันละ 15,000 ชุด มีผู้มาขอรับอาหารไปหลายหน่วยงาน ทั้งปอเต็กตึ้ง ร่วมกตัญญู สส.จากพรรคการเมืองต่างก็มาขอรับไปแจกพื้นที่ของตัว ศาสนาก็มีทั้งพุทธ คริสต์ อิสลาม แม้จะเป็นชาติศาสนาไหน แต่หากมีน้ำใจก็จะเป็นสิ่งประสานเข้ากัน เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้ สิ่งนี้ทำให้หลายประเทศทึ่งกับวัฒนธรรมไทย เพราะบ้านเมืองอื่นในเรื่องเชื้อชาติศาสนาจะเป็นสิ่งที่ทำให้มีการแบ่งแยกกัน

แม้จะมาในนามพรรคการเมืองแต่ก็ให้ เพราะเห็นแก่ความยากลำบากของผู้ประสบภัยมากกว่าสิ่งอื่น บ้านเมืองถึงคราวลำบากก็ควรช่วยเหลือกัน เพราะเราคือคนไทยด้วยกัน

เหล่าจิตอาสาตั้งแถวช่วยส่งถุงยังชีพ

           พระอาจารย์ธำรงค์ซึ่งเป็นผู้ดูแลโรงทานศิษย์หลวงตามหาบัว ตั้งอยู่ที่วัดดวงแข มารับน้ำดื่มของบริษัทกระทิงแดง เพื่อให้หน่วยอื่นรับไปแจกต่อ

หลังจากฝ่าดงรถติดบนทางด่วนอยู่ 2-3 ชม. ก็มาถึงพุทธมณฑลสาย 1 บรรยากาศสวยงามดังภาพ

ถ้ารัฐบาลฉลาด ต่อไปทุกหน้าฝน กรุงเทพน่าจะได้เป็นเวนิสตะวันออก ดึงดูดนักท่องเที่ยวได้เม็ดเงินมหาศาล

คุณป้าพายเรือเหล็ก(เรืออยู่ด้านหลัง)มาขอรับของ แต่พอลงจากเรือ น้ำอยู่แค่ตาตุ่ม
พอมองเข้าไปในซอยที่ป้าพายเรือมา ก็เข้าใจเพราะในซอยน้ำลึก

ที่นี่รถทุกคันที่ลุยน้ำ จะกลายเป็นรถประจำทางโดยไม่ได้ตั้งใจ เพราะจะต้องโดนชาวบ้านโบกขออาศัยไปด้วย ไม่เว้นแม้รถสูบส้วม

          ระหว่างทาง พบคุณลุงกำลังนอนอยู่บนแผ่นโฟมชิ้นใหญ่ คุณลุงคนนี้คงใจดีเพราะสังเกตุจากจำนวนน้องหมาที่นอนอยู่กับคุณลุง    น้องที่ขออาศัยรถมาด้วย อาสานำข้าวไปให้

         อาหารสุนัขจากโรงทานหลวงตาได้ใช้คราวนี้ น้องหมาพากันมากินอย่างหิวโหย จำได้ว่า เวลาหลวงตามหาบัวเดินทางไปพบสุนัขจรจัด จะให้ลูกศิษย์ซื้ออาหารมาเลี้ยง
         หลวงตาท่านเมตตาเสมอกันหมด ไม่ว่าใครจะยากดีมีจน ยศสูงต่ำขนาดไหน หรือแม้สัตว์ที่จนตรอกจนมุม เป็นแบบอย่างที่ศิษย์หลวงตาได้รับสืบทอดมา และขออาสาสืบทอดต่อจากองค์ท่าน

ระหว่างทางเข้าไปในซอย มีผู้ประสบภัยหน้าตาแปลกอยู่ 2 ชีวิต

เป็นกวางเพศเมียกับควายเผือก เดินอยู่กลางซอย

สงสัยจะไม่รับถุงยังชีพ ก็เลยให้ส้มไปกินแทน

มาถึงคอสะพานจุดนัดพบ นำของย้ายลงเรือ

เตรียมพร้อม

บรรยากาศยามหัวค่ำ มืดดีจริง ๆ

(ภาพถ่ายหัวเรือกับคุ้งน้ำในคลองบางแวก มีบ้านคนสลับกับสวนเป็นระยะ เคล้ากลิ่นน้ำคลองกับเสียงเรือเบา ๆ แบบสุภาพ)

ชาวบ้านกลุ่มแรกที่มารับของแจก

บ้านหลังแรกที่พบ คุณลุงบอกว่าตั้งแต่น้ำท่วมมาเป็นเดือน ไม่เคยมีใครมาบริจาคของเลย
เพิ่งเห็นครั้งแรก ซึ่งเป็นตามที่ได้รับแจ้งมา(แถบคลองบางแวก)

บ้านหลังนี้น้ำท่วมสูง ต้องลงเรือมารับของบริจาค

เสียงขอบคุณดังตามหลังมาจากชั้น 2

บ้านนี้ต้องต่อกระดานไม้มาที่ราวระเบียงเพื่อมารับของ

คุณลุงอาศัยเดินบนสะพานปูนเล็ก ๆ ที่จมอยู่ใต้น้ำ มารับของด้วยความดีใจ

นั่งเรือมารับของ (ภาพไม่ชัดเพราะแบตฯกล้องอ่อน ต้องใช้โหมดไม่ใช้ไฟแฟลต)

เสียงจากโทรโข่งเรียกคุณยายกับคุณน้าออกมารับของบริจาค

คุณป้ามารับของด้วยความดีใจ

          มาถึงชุมชนราชมนตรี(อยู่บรเวณริมคลองราชมนตรี) ชุมชนนี้มีตัวแทนหมู่บ้านไปรับของบริจาคจากที่อื่นแต่ไม่พอ เพราะเป็นชุมชนใหญ่ จึงได้ให้ทีมงานประกาศโทรโข่งเพื่อมารับของ

มองไปด้านหลังจะเห็นแถวต่อกันลงมาจากสะพานยาวเหยียด มีทั้งคนหนุ่มสาว เด็ก คนชรา มาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

ทุจ้า...

ที่นี่คนชราก็มีเยอะ

เด็กก็มาก

ขอบคุงคับ...

คุณยายอุ้มหลานมาขอรับนมเด็กอ่อน

คุณแม่มากับลูกน้อย ขอนมผงสำหรับเด็กอ่อน คนเรือก็ช่วยแจกด้วยให้เป็นบุญติดตัวไป

คุณลุงคนใส่หมวกได้รับอาหารก็นั่งทานเลย

คลองบริเวณนี้มีหลายสาย แต่ละสายก็ยาว ต้องเวียนกันไปแจกของ ไม่แน่ใจว่าอีกกี่วันจะมาแจกที่นี่ ทีมงานจึงแก้ปัญหาโดยการบอกทางให้ตัวแทนชุมชนไปรับของบริจาคที่โรงทานหลวงตาเอง เนื่องจากชุมชนนี้มีเส้นทางที่จะออกไปสู่โลกภายนอกได้

มีภาพอีก แต่เวลาไม่พอ วันหลังจะมาลงใหม่ เพราะต้องเตรียมเดินทางไปแจกของต่อแถบคลองบางเชือกหนังที่ไม่เคยมีใครเข้าไปแจกเช่นกัน

ถอยเรือไปแถบอื่นที่ยังไม่ได้รับแจก

ป้ายนี้น่าจะเปลี่ยนเป็น "ระวังหัวโขกสะพาน"

น้ำขึ้นสูงจริง ๆ จนหัวเรือยังเกือบชนสะพาน หัวคนก็ต้องก้มกันจนติดไม้

แจกกันอีกบ้าน

บ้านนี้ให้หมานอนเฝ้าเรือ พอคนมาก็เห่าเรียกเจ้าของมารับของบริจาค ดีใจกันถ้วนหน้า

2 ทุ่มกว่า ๆ เดินหน้าแจกต่อจนกว่าของจะหมด

อีกชุมชนหนึ่ง ที่มีตัวแทนมารับของไปแจกต่อ

บรรยากาศสวยงามยามค่ำของบ้านริมคลอง

ชาวบ้านตามมารับของแจก

              ที่บ้านนี้ได้ถามน้องที่มารับของว่าตากเสื้อยังไม่แห้งหรือ น้องก็รับของแล้วรีบเข้าบ้านไปเลย ถ่ายรูปไม่ทัน

             โดยปกติชาวบ้านแถบนี้น่ารักทุกคน ทั้งคนหนุ่มสาวเด็กคนเฒ่าคนแก่ แต่ไม่ทราบว่าจะเท็จจริงอย่างไร มีชาวบ้านเล่าให้ฟังว่า ถ้าบ้านไหนไม่แขวนเสื้อหรือผ้าสีนี้จะไม่ได้รับแจกของ บางบ้านก็เลยต้องมาตากผ้าทั้งวันทั้งคืนแบบนี้

             บ้านแถบนี้เหมือนพอมีฐานะบ้าง จึงได้ถามความเป็นอยู่ดูก็ทราบว่า ทุกคนอยู่กันอย่างลำบาก เพราะการเดินทางเข้าออกไม่สะดวก  โดยเฉพาะช่วงน้ำขึ้นสูง แม้มีเรือก็ลอดสะพานไม่ได้ ประกอบอาชีพไม่ได้ ส่วนใหญ่ก็บอกว่าไม่มีใครมาแจก จะมีของบริจาคเข้าถึงก็เฉพาะชุมชนใหญ่ที่มีผู้นำชุมชนดูแลไปขอรับของมาจากข้างนอกเท่านั้น