ปัญหาของชาติ แก้ได้ด้วยธรรม ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย!! "เมื่อบุคคลยังไม่ละธรรมข้อหนึ่ง คือการพูดปดทั้งๆรู้ เราย่อมไม่กล่าวว่า มีบาปกรรมอะไรบ้าง ที่ผู้นั้นจะทำไม่ได้"

บทธรรมนี้เป็นเครื่องยืนยันให้เห็นว่า ในศีลทั้ง ๕ ข้อนั้น ข้อมุสาเป็นข้อที่เลวร้ายที่สุด ถ้าใครทำการล่วงเกินศีลข้อนี้แล้ว ไม่มีความเลวอะไรที่คนๆนั้นจะทำไม่ได้  มันก็ทำเลวได้ทุกอย่าง เพราะการฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม ดื่มเหล้าเมายา มันยังทำได้เป็นบางกาล บางเวลาเท่านั้น บางครั้งอาจมีสติละเว้นได้บ้าง แต่การโกหกนั้น มันสามารถทำได้ตลอดเวลา และเป็นรอยแผลฝังลึกอยู่ในใจไปตลอดกาล

การจะโกหกคนอื่นได้ ก็ต้องโกหกตัวเองสำเร็จไปก่อน กลายเป็นมิจฉาทิฎฐิ และถือเป็นการทำลาย หิริ โอตตัปปะ ภายในใจตัวเองให้สูญสิ้นไปอย่างไม่เหลือซากทีเดียว และนอกจากจะทำตัวเองให้หลงผิดแล้ว ยังทำคนอื่นให้หลงผิดตามไปด้วย ยิ่งเป็นบาปมหันต์ และเป็นการปิดกั้นความดีทุกประเภท มิให้เกิดขึ้นอย่างสิ้นเชิง ตราบเท่าที่ดวงจิตยังพอใจที่จะโกหกอยู่

ที่สังคมไทยมันชุลมุนวุ่นวายอยู่ทุกวันนี้ ก็ต้องยอมรับความจริงกันว่า มันเกลื่อนไปด้วยคนโกหกหลอกลวงในแทบทุกวงการ ไล่ไปตั้งแต่นายกรัฐมนตรี รัฐมนตรี ข้าราชการ ในทุกระดับ นักธุรกิจ พ่อค้า ประชาชน ยันคนเดินดิน เพราะการโกหกนั่นแล มันเป็นรากเหง้าของการทุจริตฉ้อราษฎร์บังหลวงทุกรูปแบบ

สังคมใดมีคนโกหกอยู่เป็นจำนวนมาก สังคมนั้นก็ไม่มีทางจะอยู่ร่วมกันอย่างเป็นผาสุก ต้องมีเรื่องเดือดร้อนวุ่นวายใจตลอดเวลา เพราะต่างฝ่ายต่างก็กล่าวหากัน คนที่ทำถูกก็ถูกบิดเบือนให้เป็นคนผิด คนที่ทำผิดก็ถูกบิดเบือนให้เป็นถูก เพราะขาดหิริ โอตตัปปะ ไม่ยอมรับความจริง เนื่องจากกลัวสูญเสียผลประโยชน์ กลัวถูกลงโทษจากความผิดที่ทำไปแล้ว กลัวจะถูกตราหน้าว่าเป็นคนโกง และไม่มีที่ยืนในสังคม จึงต้องทำทุกวิถีทางสร้างเรื่องโกหกต่อไปเรื่อยๆ เพื่อให้ตัวเองยืนหยัดอยู่ได้ แม้ด้วยความหลอกลวงก็ยังพอใจ ถือได้ว่าเป็นการแสดงความเห็นแก่ตัวอย่างเลวร้ายที่สุด

ถ้าปล่อยให้สังคมไทยวนเวียนอยู่ในวัฏจักรของการโกหกเช่นนี้ โดยผู้ใหญ่ของบ้านเมืองไม่คิดเยียวยา และไม่คิดแก้ปัญหาให้ถูกจุด ไม่ยอมตัดไฟเสียแต่ต้นลม ยิ่งเท่ากับเป็นการสุมฟืนใส่กองไฟ ยิ่งนานวันก็จะยิ่งลุกลามกลายเป็นไฟกองใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

เพราะต่างฝ่ายต่างก็พยายามสร้างหลักฐานเท็จ เพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ของตนเอง สร้างความชอบธรรมให้กับตัวเอง สุดท้ายก็จะนำไปสู่การทำให้คนในสังคมเกิดความโกรธแค้นชิงชังกัน และจับอาวุธขึ้นมาประหัตประหารกัน กลายเป็นสงครามกลางเมือง จะเล็กหรือใหญ่ ก็อยู่ที่ผู้มีอำนาจจะสามารถทำความจริงให้ปรากฏได้ช้าหรือเร็วเพียงใด ยิ่งเนิ่นนานออกไป ปัญหาก็ยิ่งลุกลามใหญ่โต  ความสูญเสียก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้นเป็นทวีคูณ

สังคมไทยกำลังพัฒนาไปสู่การเผชิญหน้าของทั้งสองฝ่าย และอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง การแก้ปัญหา ถ้าแก้ไม่ตรงจุด นั่นคือการสร้างปัญหาให้ทับถมหนักยิ่งขึ้นไปอีก สังคมไทยต้องตระหนักในบทบาทหน้าที่ของตัวเอง  คนทำผิด ถ้ายังหน้าด้านไม่ยอมรับผิด สังคมต้องประณาม และหามาตรการลงโทษให้ได้ ทุกหน่วยงานข้าราชการ ถ้ายังมีคนดีหลงเหลืออยู่ คนดีต้องช่วยกันรักษาบทบาท และทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด โดยยึดผลประโยชน์ของประเทศชาติเป็นใหญ่ อย่าลำเอียงเข้าข้างฝ่ายที่ทำผิด ให้ลำเอียงเข้าข้างฝ่ายที่ทำถูก นั่นคือ การแก้ปัญหาอย่างถูกวิธี ไม่ถือว่าเป็นการลำเอียง

หน่วยงานยุติธรรมต้องดำเนินการแก้ปัญหาให้รวดเร็วฉับไวทันต่อเหตุการณ์ และอย่างถูกต้องแม่นยำเป็นที่น่าเชื่อถือ หน่วยงานความมั่นคง ก็ต้องออกมาปรามผู้กระทำผิดให้ละเว้นการกระทำผิดนั้นด้วยความเด็ดขาดเอาจริงเอาจัง น่าเกรงขาม ไม่ใช่กระทำการแบบไม้หลักปักขี้เลน หน่วยงานที่รักษากฎหมาย ถ้ามีหลักฐานแจ้งชัด ต้องนำตัวผู้กระทำผิดมาลงโทษตามสมควรแก่โทษอย่างเฉียบขาด เพื่อมิให้เป็นเยี่ยงอย่างแก่ผู้อื่น

หน่วยงานราชการลับจะเป็นหน่วยใดก็แล้วแต่ อย่ามัวนิ่งเฉยเกี่ยงกันอยู่ ต้องออกมาปฏิบัติการบ้างแล้ว ถ้ามีคนเลวเกินกว่าที่จะเยียวยา หรือกลับเนื้อกลับตัวได้ และเป็นภัยต่อความมั่นคงของประเทศอย่างร้ายแรง  คงต้องเอามันไปเก็บไว้ในที่อันควร อย่าให้มันออกมาปรากฏตัวสร้างความเดือดร้อนให้กับสังคมได้อีก และคนประเภทนี้ มีอยู่ในสังคมไทยมากเหลือเกิน และเป็นเหตุสร้างความวุ่นวายอยู่ในเวลานี้

สังคมไทยจะสงบได้ ต้องด้วยวิธีการแก้ปัญหาอย่างถูกวิธี คือต้องดับต้นเหตุของปัญหาให้ได้ การแก้ปัญหาด้วยวิธีการที่ผิด หรือด้วยความล่าช้าไม่ทันต่อเหตุการณ์ นั่นคือการสร้างปัญหาใหม่ให้เกิดทับถมมากขึ้นเรื่อยๆ

ประเทศไทยจะอยู่ยั้งยืนยง ธงไตรรงค์จะโบกพริ้วปลิวไสว สวยเด่นงามสง่าตลอดไป คนไทยที่เป็นคนดี ต้องพร้อมเพรียงกันทุกหมู่เหล่า ร่วมแรงสามัคคี กำจัดคนพาล และอภิบาลคนดี  ทำให้คนชั่วพ้นไปจากอำนาจ อย่าให้คนชั่วมีอำนาจปกครองแผ่นดินได้ ให้คนชั่วไปอยู่ในที่ชอบที่ชอบเถิด คือที่ที่เหมาะที่ควร อย่าให้คนชั่วมาก่อความวุ่นวายในสังคมได้อีก ให้คนดีได้บริหารประเทศปกครองบ้านเมือง ประเทศชาติจะตั้งอยู่ได้อย่างเป็นปึกแผ่นมั่นคง มีความเจริญทัดเทียมนานาอารยประเทศได้  ผู้นำประเทศต้องเป็นคนดีและเก่งเท่านั้น ไม่มีเหตุผลใดที่จะให้ "คนชั่วและโง่" มายืนในตำแหน่งผู้นำประเทศ นอกจากเหตุผลของคนบ้าเท่านั้นเอง

สังคมไทยต้องตระหนักไว้ว่า "ไม่มีกฎหมายใดที่จะสมบูรณ์ครอบคลุมทุกสถานการณ์" กฎหมายต้องมีช่องว่างช่องโหว่เป็นธรรมดา แต่ "คนดีย่อมไม่ใช้ช่องว่างช่องโหว่ของกฎหมาย กระทำการให้เกิดเป็นพิษเป็นภัยต่อประเทศชาติ" ตรงกันข้ามกับคนชั่ว ต่อให้กฎหมายดีเลิศสมบูรณ์เพียงใด คนชั่วก็หาช่องว่างช่องโหว่ กระทำการทุจริตคดโกงจนได้

ดังนั้น การทำตามกฎหมาย บางครั้งก็อาจสร้างความเสียหายให้แก่ประเทศชาติได้ ถ้ากฎหมายนั้นไม่เป็นธรรม กฎหมายนั้นเขียนโดยคนประเภทใด? และมีนัยแอบแฝงหรือไม่? เปิดช่องทางให้ทุจริตคดโกงหรือไม่? สร้างความเสียหายให้กับประเทศชาติหรือไม่?

การยึดตัวบทกฎหมายอย่างเถรตรง บางทีก็ไม่ใช่ทางออกของประเทศ กลับพากันดิ่งเหวเสียอีก นักกฎหมายจึงต้องฉลาดในการใช้กฎหมาย เพื่อผลประโยชน์ของบ้านเมือง อย่าฉลาดในการใช้กฎหมายเพื่อโกงชาติโกงประเทศ อย่ายึดตัวบทกฎหมายที่เป็นเพียงตัวอักษรอย่างเดียว ให้ยึดธรรมด้วย เพราะธรรมเกิดก่อนกฎหมาย และอยู่เหนือกฎหมาย

กฎหมายที่ดีต้องเขียนไว้เพื่อดำรงความยุติธรรม และรักษาผลประโยชน์ของชาติ ถ้ากฎหมายไม่เป็นธรรมมีรูรั่ว ก็จำเป็นต้องแก้กฎหมาย หรือไม่จำเป็นต้องปฏิบัติตามกฎหมายที่ไม่เป็นธรรมนั้น

การปฏิบัติที่เป็นไปตามครรลองแห่งธรรม และเป็นไปเพื่อประโยชน์ส่วนรวม  แม้ไม่มีกฎหมายบัญญัติไว้ ก็ถือว่ากระทำได้  เพราะธรรมคือกฎหมายในหลักธรรมชาติที่ดีที่สุด ที่ให้ประโยชน์แก่มหาชนไม่เลือกชาติชั้นวรรณะเผ่าพันธ์ภาษามาทุกยุคทุกสมัย

กฎหมายทุกประเภทที่เป็นกฎหมายที่ดีในหลักสากล ต้องเป็นไปเพื่อความเป็นธรรมทั้่งนั้น ถ้ากฎหมายไม่เป็นธรรม จะไม่มีทางเอื้ออำนวยประโยชน์แก่มหาชนได้ตลอดกาล

ฉะนั้น จงหาหนทางปฏิบัติที่เป็นธรรม และเอื้ออำนวยประโยชน์ต่อมหาชน เป็นคุณูปการต่อบ้านเมือง แม้ไม่มีบัญญัติในกฎหมาย ก็จงทำไปเถอะ เพราะธรรมไม่เคยให้โทษแก่ผู้ใดในทุกกรณี

บทความโดย :  ธรรมธาดา