๒๔๗. นตฺถิ ปญฺญาสมา อาภา.

           แสงสว่างเสมอด้วยปัญญา ไม่มี.

           สํ. ส. ๑๕/๙.

๒๔๘. ปญฺญา โลกสฺมิ ปชฺโชโต.

           ปัญญาเป็นแสงสว่างในโลก.

           สํ. ส. ๑๕/๖๑.

๒๔๙. โยคา เว ชายตี ภูริ.

          ปัญญาย่อมเกิดเพราะความประกอบ.

          ขุ. ธ. ๒๕/๕๒.

๒๕๐. อโยคา ภูริสงฺขโย.

         ความสิ้นปัญญาย่อมเกิดเพราะความไม่ประกอบ.

         ขุ. ธ. ๒๕/๕๒.

๒๕๑. สุโข ปญฺญาปฏิลาโภ.

          ความได้ปัญญา ให้เกิดสุข.

          ขุ. ธ. ๒๕/๕๙.

๒๕๒. ปญฺญา นรานํ รตนํ.

          ปัญญาเป็นรัตนะของนรชน.

          สํ. ส. ๑๕/๕๐.

๒๕๓. ปญฺญาว ธเนน เสยฺโย.

          ปัญญาเทียวประเสริฐกว่าทรัพย์.

          นัย- ม. ม. ๑๓/๔๑๓. นัย- ขุ. เถร. ๒๖/๓๗๙.

๒๕๔. นตฺถิ ฌานํ อปญฺญสฺส.

          ความพินิจไม่มีแก่คนไร้ปัญญา.

          ขุ. ธ. ๒๕/๖๕.

๒๕๖. ปญฺญา นตฺถิ อฌายโต.

         ปัญญาไม่มีแก่ผู้ไม่พินิจ.

         ขุ. ธ. ๒๕/๖๕.

๒๕๗. ปญฺญาย มคฺคํ อลโส น วินฺทติ.

          คนเกียจคร้านย่อมไม่พบทางด้วยปัญญา.

          ขุ. ธ. ๒๕/๕๒.

๒๕๘. สุสฺสูสํ ลภเต ปญฺญํ อปฺปมตฺโต วิจกฺขโณ.

          ผู้ไม่ประมาท พินิจพิจารณา ตั้งใจฟัง ย่อมได้ปัญญา.

          สํ. ส. ๑๕/๓๑๖. ขุ. สุ. ๒๕/๓๖๑.

๒๕๙. ปญฺญายตฺถํ วิสฺสติ.

         คนย่อมเห็นเนื้อความด้วยปัญญา.

         องฺ. สตฺตก. ๒๓/๓.

๒๖๐. ปญฺญาย ปริสุชฺฌติ.

         คนย่อมบริสุทธิ์ด้วยปัญญา.

         ขุ. สุ. ๒๕/๓๖๑.

๒๖๑. ปญฺญา หิ เสฏฺฐา กุสลา วทนฺติ.

         คนฉลาดกล่าวว่าปัญญาแล ประเสริฐสุด.

         ขุ. ชา. สตฺตก. ๒๗/๕๔๑.

๒๖๒. ปญฺญาชิวีชีวิตมาหุ เสฏฺฐ.

        ปราชญ์กล่าวชีวิตของผู้เป็นอยู่ด้วยปัญญาว่า ประเสริฐสุด.

         สํ. ส. ๑๕/๕๘, ๓๑๕. ขุ. สุ. ๒๕/๓๖๐.

๒๖๓. เอโกว เสยฺโย ปุริโส สปญฺโญ โย ภาสิตสฺส วิชานาติ อตฺถิ.

        ผู้มีปัญญารู้เนื้อความแห่งภาษิตคนเดียวเท่านั้น ประเสริฐกว่า.

        ขุ. ชา. เอก. ๒๗/๓๒.

๒๖๔. พหูนํ วต อตฺถาย สปฺปญฺโญ ฆรมาวสํ.

         ผู้มีปัญญาอยู่ครองเรือน เป็นไปเพื่อประโยชน์แก่คนมาก.

         องฺ. อฏฺฐก. ๒๓/๒๔๙.

 ๒๖๕. สากจฺฉาย ปญฺญา เวทิตพฺพา.

         ปัญญาพึงรู้ได้ด้วยการสนทนา.

         นัย. ขุ. อุ. ๒๕/๑๗๘.

๒๖๖. ตถตฺตานํ นิเวเสยฺย ยถา ภูริ ปวฑฺฒติ.

        ปัญญาย่อมเจริญด้วยประการใด ควรตั้งตนไว้ด้วยประการนั้น.

        ขุ. ธ. ๒๕/๕๒.

๒๖๗. ปญฺญํ นปฺปมชฺเชยฺย.

         ไม่ควรประมาทปัญญา.

         ม. อุป. ๑๔/๔๓๖.