๒๗๖. มาลา เว ปาปกา ธมฺมา อสฺมึ โลเก ปรมฺหิ จ.

         บาปธรรมเป็นมลทินแท้ ทั้งในโลกนี้ ทั้งในโลกอื่น.

         องฺ. อฏฺฐก. ๒๓/๑๙๘. ขุ. ธ. ๒๕/๔๗.

๒๗๗. ทุกฺโข ปาปสฺส อุจฺจโย.

         ความสั่งสมบาป นำทุกข์มาให้.

         ขุ. ธ. ๒๕/๓๐.

๒๗๘. ปาปานํ อกรณํ สุขํ.

         การไม่ทำบาป นำสุขมาให้.

         ขุ. ธ. ๒๕/๕๙.

๒๗๙. ปาปํ ปาเปน สุกรํ.

         ความชั่วอันคนชั่วทำง่าย.

          วิ. จุล. ๗/๑๙๕. ขุ. อุ. ๒๕/๑๖๘.

๒๘๐. ปาเป น รมตี สุจิ.

         คนสะอาดไม่ยินดีในความชั่ว.

          วิ. มหา. ๕/๓๔. ขุ. อุ. ๒๕/๑๖๖.

๒๘๑. สกมฺมุนา หญฺญติ ปาปธมฺโม.

         คนมีสันดานชั่ว ย่อมลำบากเพราะกรรมของตน.

         ม. ม. ๑๓/๔๑๓. ขุ. เถร. ๒๖/๓๗๙.

๒๘๒. ตปสา ปชหนฺติ ปาปกมฺมํ.

         สาธุชนย่อมละบาปกรรมด้วยตปะ.

         ขุ. ชา. อฏฺ ฐก. ๒๗/๒๔๕.

๒๘๓. ปาปานิ กมฺมานิ กโรนฺติ โมหา.

         คนมักทำบาปกรรมเพราะความหลง.

         ม. ม. ๑๓/๔๑๓. ขุ. ชา. ปกิณฺณก. ๒๗/๓๘๐.

๒๘๔. นฺตถิ ปาปํ อกุพฺพโต.

          บาปไม่มีแก่ผู้ไม่ทำ.

          ขุ. ธ. ๒๕/๓๑.

 ๒๘๕. ธมฺมํ เม ภณมานสฺส น ปาปมุปลิมฺปติ.

          เมื่อเรากล่าวธรรมอยู่ บาปย่อมไม่แปดเปื้อน.

          ขุ. ชา. สตฺตก ๒๗/๒๒๔.

๒๘๖. นตฺถิ อการิยํ ปาปํ มุสาวาทิสฺส ชนฺตุโน.

         คนมักพูดมุสา จะไม่พึงทำความชั่ว ย่อมไม่มี.

         นัย. ขุ. ธ. ๒๕/๓๘. นัย. ขุ. อิติ. ๒๕/๒๔๓.

๒๘๗. ปาปานิ ปริวชฺชเย.

         พึงละเว้นบาปทั้งหลาย.

         ขุ. ธ. ๒๕/๓๑.

๒๘๘. น ฆาสเหตุปิ กเรยฺย ปาปํ.

         ไม่ควรทำบาปเพราะเห็นแก่กิน.

         นัย- ขุ. ชา. นวก. ๒๗/๒๖๒.