
๒๐. ยาจนาวรรค คือ หมวดขอ ๓๘๖. น เว ยาจนฺติ สปฺปญฺญา. ผู้มีปัญญาย่อมไม่ขอเลย. ขุ. ชา. สตฺตก. ๒๗/๒๒๐.
๓๘๗. ยาจโก อปฺปิโย โหติ. ผู้ขอย่อมไม่เป็นที่รัก (ของผู้ถูกขอ). วิ. มหาวิภงฺค. ๑/๓๓๗๗. ขุ. ชา. สตฺตก. ๒๗/๒๒๐.
๓๘๘. ยาจํ อททมปฺปิโย. ผู้ถูกขอเมื่อไม่ให้สิ่งที่เขาขอ ย่อมไม่เป็นที่รัก (ของผู้ขอ). วิ. มหาวิภงฺค. ๑/๓๓๗. ขุ. ชา. สตฺตก. ๒๙/๒๒๐.
๓๘๙. เทสฺโส จ โหติ อติยาจนาย. คนย่อมเป็นที่เกลียดชังเพราะขอจัด. วิ. มหาวิภงฺค. ๑/๓๓๔. ขุ. ชา. ติก. ๒๗/๑๐๐.
๓๙๐. น ตํ ยาเจ ยสฺส ปิยํ ชิคึเส. ไม่ควรขอสิ่งที่รู้ว่าเป็นที่รักของเขา. วิ. มหาวิภงฺค. ๑/๓๓๔. ขุ. ชา. ติก. ๒๗/๑๐๐. |
พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑