๖๓. สงฺกปฺปราโค ปุริสสฺส กาโม.

        ความกำหนัดเพราะดำริ เป็นกามของคน.

        สํ. ส. ๑๕/๓๒. อง. ฉกฺก. ๒๒/๔๖๐.

๖๔. น สนฺติ กามา มนุเชสุ นิจฺจา.

       กามทั้งหลายที่เที่ยง ไม่มีในมนุษย์.

       สํ. ส. ๑๕/๓๑.

๖๕. กาเมหิ โลกมฺหิ น อตฺถิ ติตฺติ.

       ความอิ่มด้วยกามทั้งหลาย ไม่มีในโลก.

       ม. ม. ๑๓/๔๑๒. ขุ. เถร. ๒๖/๓๗๗.

๖๖. น กหาปณวสฺเสน ติตฺติ กาเมสุ วิชฺชติ.

       ความอิ่มในกามทั้งหลาย ย่อมไม่มีเพราะฝนคือกหาปณะ.

       ขุ. ธ. ๒๕/๔๐. ขุ. ชา. ติก. ๒๗/๑๐๒.

๖๗. นตฺถิ กามา ปรํ ทุกฺขํ.

        ทุกข์ (อื่น) ยิ่งกว่ากาม ย่อมไม่มี.

        ขุ. ชา. เอกาทสก. ๒๗/๓๑๕.

๖๘. นตฺถิ ตณฺหาสมา นที.

        แม่น้ำเสมอด้วยตัณหา ไม่มี.

        ขุ. ธ. ๒๕/๔๘.

๖๙. อิจฉา โลกสฺมิ ทุชฺชหา.

       ความอยากละได้ยากในโลก.

       ส. ส. ๑๕/๖๑.

๗๐. อิจฺฉา หิ อนนฺตโคจรา.

       ความอยากมีอารมณ์หาที่สุดมิได้เลย.

        ขุ. ชา. ทุก. ๒๗/๙๔.

๗๑. อิจฺฉา นรํ ปริกสฺสติ.

        ความอยากย่อมเสือไสซึ่งนรชน.

        สํ. ส. ๑๕/๖๑.

 ๗๒. นตฺถิ ราคสโม อคฺคิ.

        ไฟเสมอด้วยราคะ ไม่มี.

         ขุ. ธ. ๒๕-๔๒,๔๘.

๗๓. โลโภ ธมฺมานํ ปริปนฺโถ.

        ความโลภเป็นอันตรายแห่งธรรมทั้งหลาย.

        สํ. ส. ๑๕/๕๙.

๗๔. อติโลโภ หิ ปาปโก.

        ความละโมบเป็นบาปแท้.

        วิ. ภิ. ๓/๙๖. ขุ. ชา. เอก. ๒๗/๔๔.

๗๕. นตฺถิ โมหสมํ ชาลํ.

         ข่ายเสมอด้วยโมหะ ไม่มี.

         ขุ. ธ. ๒๕/๔๘.

๗๖. ภิยฺโย จ กาเม อภิปตฺถยนฺติ.

        ผู้บริโภคกาม ย่อมปรารถนากามยิ่งขึ้นไป.

        ม. ม. ๑๓/๔๑๑. ขุ. เถร. ๒๖/๓๗๗.

๗๗. อูนา ว หุตฺวาน ชหนฺติ เทหํ.

        ผู้บริโภคกามเป็นผู้พร่อง ละร่างกายไป.

        ม. ม. ๑๓/๔๑๒. ขุ. เถร. ๒๖/๓๗๗. 

 ๗๘. โภคตณฺหาย ทุมฺเมโธ หนฺติ อญฺเญว อตฺตนํ.

          ผู้มีปัญญาทราม ย่อมฆ่าตนเองเหมือนฆ่าผู้อื่น เพราะอยากได้โภคทรัพย์.

          ขุ. ธ. ๒๕/๖๓.

๗๙. อวิชฺชานิวุตา โปสา.

        คนทั้งหลายอันอวิชชาหุ้มห่อไว้.

        วิ. จุล. ๗/๔๐๐. องฺ. จตุกฺก. ๒๑/๙๓.