๘๐. น หิ สาธุ โกโธ.

         ความโกรธไม่ดีเลย.

         ขุ. ชา. ฉกฺก. ๒๗/๑๘๘.

๘๑. โกโธ สตฺถมลํ โลเก.

        ความโกรธเป็นดังสนิมศัสตราในโลก.

        สํ. ส. ๑๕/๖๐.

๘๒. อนตฺถชนโน โกโธ.

        ความโกรธก่อความพินาศ.

        องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙.

๘๔. อนฺธตมํ ตทา โหติ ยํ โกโธ สหเต นรํ.

        ความโกรธครอบงำนรชนเมื่อใด ความมืดมนย่อมมีเมื่อนั้น.

        องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙. ขุ. มหา. ๒๙/๑๘.

๘๕. อปฺโป หุตฺวา พหุ โหติ วฑฺฒเต โส อขนฺติโช.

        ความโกรธน้อยแล้วมาก มันเกิดจากความไม่อดทนจึงทวีขึ้น.

        ขุ. ชา. ทสก. ๒๗/๒๗๓.

๘๖. โกโธ ทุมฺเมธโคจโร.

        ความโกรธเป็นอารมณ์ของคนมีปัญญาทราม.

        ขุ. ชา. ทสก. ๒๗/๒๘๐.

๘๗. โทโส โกธสมุฏฺฐาโน.

         โทสะมีความโกรธเป็นสมุฏฐาน.

         ขุ. ชา. ทสก. ๒๗/๒๗๓.

๘๘. นตฺถิ โทสสโม คโห.

        ผู้จับเสมอด้วยโทสะ ไม่มี.

        ขุ. ธ. ๒๕/๔๘.

๘๙. นตฺถิ โทสสโม กลิ.

        ความผิดเสมอด้วยโทสะไม่มี.

        ขุ. ธ. ๒๕/๔๒.

๙๐. โกธํ ฆตฺวา สุขํ เสติ.

        ฆ่าความโกรธได้ อยู่เป็นสุข.

        สํ. ส. ๑๕/๕๗, ๖๔.

๙๑. โกธํ ฆตฺวา น โสจติ.

        ฆ่าความโกรธได้ ไม่เศร้าโศก.

        สํ. ส. ๑๕/๕๗, ๖๔.

๙๒. โกธาภิภูโต กุสลํ ชหาติ.

        ผู้ถูกความโกรธครอบงำ ย่อมละกุศลเสีย.

        นัย. ขุ. ชา. ทสก. ๒๗/๒๘๖.

๙๓. โกธโน ทุพฺพณฺโณ โหติ.

        คนมักโกรธ ย่อมมีผิวพรรณเศร้าหมอง.

        องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๘.

๙๔. ทุกฺขํ สยติ โกธโน.

        คนมักโกรธ ย่อมอยู่เป็นทุกข์.

        นัย. องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๘.

๙๕. อโถ อตฺถํ คเหตฺวาน อนตฺถํ ปฏิปชฺชติ.

        คนมักโกรธถือเอาประโยชน์แล้ว กลับประพฤติไม่เป็นประโยชน์.

        องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๘.

๙๖. โกธาภิภูโต ปุริโส ธนชานึ นิคจฺฉติ.

        ผู้ถูกความโกรธครอบงำ ย่อมถึงความเสื่อมทรัพย์.

        องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๘.

๙๗. โกธสมฺมทสมฺมตฺโต อายสกฺยํ นิคจฺฉติ.

         ผู้เมามึนด้วยความโกรธ ย่อมถึงความไร้ยศศักดิ์.

         องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๘.

๙๘. ญาติมิตฺตา สุหชฺชา จ ปริวชฺเชนฺติ โกธนํ.

        ญาติมิตรและสหาย ย่อมหลีกเลี่ยงคนมักโกรธ.

        องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙.

๙๙. กุทฺโธ อตฺถํ น ชานาติ.

        ผู้โกรธ ย่อมไม่รู้อรรถ.

        องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙.

๑๐๐. กุทฺโธ ธมฺมํ น ปสฺสติ.

          ผู้โกรธ ย่อมไม่เห็นธรรม.

          องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙.

๑๐๑. ยํ กุทฺโธ อุปโรเธติ สุกรํ วิย ทุกฺกรํ.

          ผู้โกรธจะผลาญสิ่งใด สิ่งนั้นทำยากก็เหมือนทำง่าย.

          องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙.

๑๐๒. ปจฺฉา โส วิคเต โกเธ อคฺคิทฑฺโฒว ตปฺปติ.

          ภายหลัง เมื่อความโกรธหายแล้ว เขาย่อมเดือดร้อนเหมือนถูกไฟไหม้.

          องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙.

๑๐๓. โกเธน อภิภูตสฺส น ทีปํ โหติ กิญฺจินํ.

          ผู้ถูกความโกรธครอบงำ ย่อมไม่มีที่พำนักสักนิดเดียว.

          องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙.

๑๐๔. หนฺติ กุทฺโธ สมาตรํ.

          ผู้โกรธ ย่อมฆ่ามารดาของตนได้.

          องฺ. สตฺตก. ๒๓/๙๙.

๑๐๕. โกธชาโต ปราภโว.

           ผู้เกิดความโกรธแล้ว เป็นผู้ฉิบหาย.

           องฺ. สตฺตก. ๒๓/๑๐๐.

 ๑๐๖. โกธํ ทเมน อุจฺฉินฺเท.

          พึงตัดความโกรธด้วยความข่มใจ.

          นัย. องฺ. สตฺตก. ๒๓/๑๐๐.

๑๐๗. โกธํ ปญฺญาย อุจฺฉินฺเท.

           พึงตัดความโกรธด้วยปัญญา.

           นัย-องฺ. สตฺตก. ๒๓/๑๐๐.

๑๐๘. มา โกธสฺส วสํ คมิ.

          อย่าลุอำนาจความโกรธ.

          ขุ. ชา. ทุก. ๒๗/๖๙.