๑๕๖.  อจฺจยนฺติ  อโหรตฺตา        ชีวิตํ  อุปรุชฺฌติ
           อายุ  ขีวติ  มจฺจานํ          กุนฺนทีนํว   โอทกํ.       

           วันคืนย่อมล่วงไป  ชีวิตย่อมหมดเข้าไป  อายุของสัตว์ย่อม
           สิ้นไป  เหมือนน้ำแห่งแม่น้ำน้อย ๆ ฉะนั้น.
           (พุทฺธ)  สํ.  ส.  ๑๕/๑๕๙.                        ขุ.  มหา.  ๒๙/๑๔๔.

๑๕๗.  อปฺปมายุ  มนุสฺสานํ             หิเฬยฺย  นํ  สุโปริโส    
            จเรยฺยาทิตฺตสีโสว               นตฺถิ  มจฺจุสฺส  นาคโม.      

            อายุของมนุษย์มีน้อย  คนดีพึงดูถูกอายุนั้นเสีย  พึงประพฤติดุจ
            คนที่ศีรษะถูกไฟไหม้  มฤตยูจะไม่มาถึงย่อมไม่มี.
            (พุทธ)  สํ.  ส.   ๑๕/๑๕๘.                     ขุ.  มหา.  ๑๙/๑๔๓.

๑๕๘.  ทหรา  จ  มหนฺตา  จ             เย  พาลา  เย  จ  ปณฺฑิตา
           สพฺเพ  มจฺจุวสํ  ยนฺติ             สพฺเพ  มจฺจุปรายนา.   

           ทั้งเด็ก  ทั้งผู้ใหญ่   ทั้งเขลา  ทั้งฉลาด  ล้วนไปสู่อำนาจแห่ง
           ความตาย   ล้วนมีความตายเป็นเบื้องหน้า.
           (พุทฺธ)  นัย-  ที.  มหา.  ๑๐/๑๔๑.           ขุ.  สุ.  ๒๕/๔๔๘.

๑๕๙. น  อนฺตลิกฺเข  น  สมุทฺทมชฺเฌ
           น  ปพฺพตานํ  วิวรํ  ปวีสํ
           น  วิชฺชตี  โส  ชคติปฺปเทโส
           ยตฺรฏฺฐิตํ  นปฺปสเหยฺย  มจฺจุ.      

           จะอยู่ในอากาศ  อยู่กลางสมุทร   เข้าไปสู่หลืบเขา  ก็ไม่พ้นจาก
           มฤตยูได้  ประเทศคือดินแดนที่มฤตยูจะไม่รุกรานผู้อยู่  ไม่มี.
          (พุทฺธ)                                                ขุ.  ธ.  ๒๕/๓๒.
         

๑๖๐.  ปุปฺผานิ  เหว  ปจินนฺตํ             พฺยาสตฺตมนสํ  นรํ   
          อติตฺตํ  เยว  กาเมสุ                 อนฺตโก  กุรุเต  วสํ.     

          ความตายย่อมทำคนเก็บดอกไม้  (กามคุณ)   มีใจข้องในอารมณ์
          ต่าง ๆ  ไม่อิ่มในกาม  ไว้ในอำนาจ.
          (พุทฺธ)                                                ขุ.  ธ.  ๒๕/๒๑.

๑๖๑.  ยถา  ทณฺเฑน  โคปาโล         คาโว  ปาเชติ  โคจรํ
           เอวํ  ชรา  จ  มจฺจุ  จ              อายุํ  ปาเชนฺติ  ปาณินํ.    

          ผู้เลี้ยงโค  ย่อมต้องฝูงโคไปสู่ที่หากินด้วยพลองฉันใด,  ความแก่
          และความตาย  ย่อมต้อนอายุของสัตว์มีชีวิตไปฉันนั้น.
          (พุทฺธ)                                                ขุ.  ธ.  ๒๕/๓๓.

๑๖๒.  ยถาปิ  กุมฺภการสฺส               กตา  มตฺติกภาชนา
           สพฺเพ  เภทปริยนฺตา             เอวํ  มจฺจาน  ชีวิตํ.       

           ภาชนะดินที่ช่างหม้อทำแล้ว  ล้วนมีความแตกเป็นที่สุด  ฉันใด,
           ชีวิตของสัตว์ทั้งหลาย  ก็ฉันนั้น.
           (พุทฺธ) นัย-ที.  มหา.  ๑๐/๑๔๑.            ขุ.  สุ.  ๒๕/๔๔๘.

๑๖๓.  ยถา  วาริวโห  ปูโร            วเห  รุกฺเข  ปกูลเช 
           เอวํ  ชราย  มรเณน           วุยฺหนฺเต  สพฺพปาณิโน.           

           ห้วงน้ำที่เต็มฝั่ง  พึงพัดต้นไม้ซึ่งเกิดที่ตลิ่งไปฉันใด,  สัตว์มี
           ชีวิตทั้งปวง  ย่อมถูกความแก่และความตายพัดไปฉันนั้น.
           (เตมิยโพธิสตฺต)                        ขุ.  ชา.  มหา.  ๒๘/๑๖๔.