
๑๗. วิริยวรรค คือ หมวดความเพียร ๑๗๓. อปฺปเกนปิ เมธาวี ปาภเฏน วิจกฺขโณ ผู้มีปัญญาเฉลียวฉลาด ย่อมตั้งตนได้ด้วยต้นทุนแม้น้อย
๑๗๔. อโมฆํ ทิวสํ กริรา อปฺเปน พหุเกน วา ควรทำวันคืนไม่ให้เปล่าจากประโยชน์น้อยหรือมาก เพราะ
๑๗๕. อุฏิฐาตา กมฺมเธยฺเยสุ อปฺปมตฺโต วิธานวา ผู้ขยันในหน้าที่การงาน ไม่ประมาท เข้าใจจัดการ เลี้ยงชีวิตพอ
๑๗๖. จกฺขุมา วิสมานีว วิชฺชมาเน ปรกฺกเม เมื่อความบากบั่นมีอยู่ บัณฑิตพึงเว้นบาปในโลกนี้เสีย เหมือน
๑๗๗. โย จ วสฺสสตํ ชีเว กุสีโต หีนวีริโย ผู้เกียจคร้าน มีความเพียรเลว พึงเป็นอยู่ตั้งร้อยปี ส่วนผู้ (พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒๕/๓๐.
๑๗๘. โย จ สีตญฺจ อุณฺหญฺจ ติณา ภิยฺโย น มญฺญติ ผู้ไม่สำคัญความหนาวและความร้อนให้ยิ่งไปกว่าหญ้า ทำกิจ |