๑๗๙.  เอโกปิ  สทฺโธ  เมธาวี                 อสฺสทฺธานํ  จ   ญาตินํ
            ธมฺมฏฺโฐ  สีลสมฺปนฺโน               โหติ  อตฺถาย  พนฺธุนํ.      

            ผู้มีศรัทธา  มีปัญญา   ตั้งในธรรม  ถึงพร้อมด้วยศีล  แม้คน
            เดียว   ย่อมเป็นประโยชน์แก่ญาติและพวกพ้องผู้ไม่มีศรัทธา.
            (ปสฺสิกเถร)                                        ขุ.  เถร.  ๒๖/๓๐๖.

๑๘๐.  ทสฺสนกาโม  สีลวตํ            สทฺธมฺมํ  โสตุมิจฺฉติ
           วิเนยฺย  มจฺเฉรมลํ              ส  เว  สทฺโธติ  วุจฺจติ.      

           ผู้ใด  ใคร่เห็นผู้ศีล  ปรารถนาฟังพระสัทธธรรม  กำจัดมลทิน
           คือความตระหนี่ได้,  ผู้นั้นแล  ท่านเรียกว่าผู้มีศรัทธา.
           (พุทฺธ)                                                องฺ.  ติก.  ๒๐/๑๙๑.

๑๘๑.  สทฺโธ  สีเลน  สมฺปนฺโน            ยโสโภคสมปฺปิโต  
           ยํ  ยํ  ปเทสํ  ภชติ                    ตตฺถ  ตตฺเถว  ปูชิโต.       

           ผู้มีศรัทธา  ประกอบด้วยศีล  เพียบพร้อมด้วยยศและโภคะ  จะ
           ไปสู่ถิ่นใด ๆ  ก็มีคนบูชาในถิ่นนั้น ๆ. 
           (พุทฺธ)                                                ขุ.  ธ.  ๒๕/๕๕.
        
       

๑๘๒.  เย  นํ  ททนฺติ  สทฺธาย          วิปฺปสนฺเนน  เจตสา
           ตเมว  อนฺนํ  ภชติ                  อสฺมึ  โลเก  ปรมฺหิ  จ.       

           คนใดมีใจผ่องใส  ให้ข้าวด้วยศรัทธา,  คนนั้นย่อมได้ข้าว  ทั้ง
           ในโลกนี้  ทั้งในโลกหน้าเหมือนกัน.
           (พุทฺธ)                                                สํ.  ส.  ๑๕/๘๒.