๑๘๘.  อจฺเจนฺติ  กาลา  ตรยนฺติ  รตฺติโย
           วโยคุณา  อนุปุพฺพํ  ชหนฺติ
           เอตํ  ภยํ  มรเณ  เปกฺขมาโน
           ปุญฺญานิ  กยิราถ  สุขาวหานิ.

           กาลย่อมล่วงไป  ราตรีย่อมผ่านไป  ชั้นแห่งวัยย่อมละลำดับไป
           ผู้เล็งเห็นภัยในมรณะนั้น  พึงทำบุญอันนำสุขมาให้.
           (นนฺทเทวปุตฺต)                          สํ.  ส.  ๑๕/๘๙.

๑๘๙.  ผลานมิว  ปกฺกานํ                ปาโต  ปตนโต  ภยํ
            เอวํ  ชาตาน  มจฺจานํ           นิจฺจํ  มรณโต  ภยํ.

           ภัยของสัตว์ผู้เกิดมาแล้ว  ย่อมมีเพราะต้องตายแน่นอน  เหมือน
           ภัยของผลไม้สุก  ย่อมมีเพราะต้องหล่นในเวลาเช้าฉะนั้น.
           (พุทฺธ)  ขุ. สุ.  ๒๕/๔๔๘.      ขุ.  มหา.  ๒๙/๑๔๕.

๑๙๐.  รูปธาตุปริญฺญาย             อรูเปสุ  อสณฺฐิตา
           นิโรเธ  เย  วิมุจฺจนฺติ        เต  ชนา  มจฺจุหายิโน.

           ชนเหล่าใด  กำหนดรู้รูปธาตุ  ไม่ตั้งอยู่ในอรูปธาตุ  ย่อม
           หลุดพ้นไปได้ในนิโรธธาตุ,  ชนเหล่านั้น  ชื่อว่าเป็นผู้ละมัจจุได้.
           (พุทฺธ)                                    ขุ.  อิติ.  ๒๕/๒๖๕.