๔.  อปฺปมตฺตา สตีมนฺโต            สุสีลา โหถ ภิกฺขโว
      สุสมาหิตสงฺกปฺปา               สจิตฺตมนุรกฺขถ.

      ภิกษุทั้งหลาย ! พวกเธอจงเป็นผู้ไม่ประมาท มีสติ มีศีลดีงาม
      ตั้งความดำริไว้ให้ดี คอยรักษาจิตของตน.
      (พุทฺธ) ที. มหา ๑๐/๑๔๒.

๕.  อปฺปมาทรตา โหถ              สจิตฺตมนุกฺขถ
      ทุคฺคา อุทฺธรถตฺตานํ            ปงฺเก สนฺโนว กุญฺชโร.

      ท่านทั้งหลาย จงยินดีในความไม่ประมาท คอยรักษาจิต
      ของตน, จงถอนตนขึ้นจากหล่ม เหมือนช้างที่ตกหล่มถอนตนขึ้นฉะนั้น.
      (พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒๕/๕๘.

 ๖.   อปฺปมาทรโต ภิกฺขุ               ปมาเท ภยทสฺสิ วา
        สญฺโญชนํ อณุํ ถูลํ              ฑหํ อคฺคีว คจฺฉติ.

       ภิกษุยินดีในความไม่ประมาท หรือเห็นภัยในความประมาท
       ย่อมเผาสังโยชน์น้อยใหญ่ไป เหมือนไฟไหม้เชื้อน้อยใหญ่ไปฉะนั้น.
       (พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒๕/๑๙.

๗.   อปฺปมาทรโต ภิกฺขุ              ปมาเท ภยทสฺสิ วา
        อภพฺโพ ปริหานาย              นิพฺพานสฺเสว สนฺติเก.

        ภิกษุยินดีในความไม่ประมาท หรือเห็นภัยในความประมาท
        เป็นผู้ไม่ควรเพือจะเสื่อม (ชื่อว่า) อยู่ใกล้พระนิพพานทีเดียว.
        (พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒๕/๑๙.

๘.   เอวํวิหารี สโต อปฺปมตฺโต
       ภิกฺขุ จรํ หิตฺวา มมายิตานิ
       ชาติชรํ โสกปริทฺทวญฺจ
       อิเธว วิทฺวา ปชเหยฺย ทุกฺขํ.

       ภิกษุผู้มีธรรมเป็นเครื่องอยู่อย่างนี้ มีสติ ไม่ประมาท ละความ
       ถือมั่นว่าของเราได้แล้วเที่ยวไป เป็นผู้รู้ พึงละชาติ ชรา โสกะ
       ปริเทวะ และทุกข์ ในโลกนี้ได้.
       (พุทฺธ) ขุ. สุ. ๒๕/๕๓๕. ขุ. จู. ๓๐/๙๒.

๙.   อุฏฺฐาเนนปฺปมาเทน            สญฺญเมน ทเมน จ
       ทีปํ กยิราถ เมธาวี               ยํ โอโฆ นาภิกีรติ.

       คนมีปัญญา พึงสร้างเกาะ ที่น้ำหลากมาท่วมไม่ได้ ด้วยความ
       หมั่น ความไม่ประมาท ความสำรวม และความข่มใจ.
       (พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒๕/๑๘.