๘๗.  อจินฺติตมฺปิ  ภวติ                    จินฺติตมฺปิ  วินสฺสติ
         น  หิ  จินฺตามยา  โภคา           อิตฺถิยา  ปุริสสฺส  วา.

         สิ่งที่ไม่ได้คิดไว้  ย่อมมีได้.  สิ่งที่คิดไว้  ก็เสียหายได้,  โภคะ
         ของสตรีหรือบุรุษที่สำเร็จได้ด้วยนึกเอาไม่มีเลย.
         (มหาชนกโพธิสตฺต)                                    ขุ.  ชา.  มหา.  ๒๘/๑๖๗.

๘๘.  อชฺฌตฺตญฺจ  พหิทฺธา  จ          เวทนํ  นาภินนฺทโต
         เอวํสตสฺส  จรโต                      วิญฺญาณํ  อุปรุชฺฌติ.

         บุคคลไม่เพลินเวทนา  ทั้งภายในทั้งภายนอก  มีสติดำเนินอยู่
         อย่างนี้  วิญญาณย่อมดับ.
         (พุทฺธ)    ขุ.  สุ.  ๒๕/๕๔๗.                          ขุ.  จู.  ๓๐/๒๑๘.

๘๙.  อชฺฌตฺตเมว  อุปสเม
         นาญฺญโต  ภิกฺขุ  สนฺติเมเสยฺย
         อชฺฌตฺตํ  อุปสนฺตสฺส
         นตฺถิ  อตฺตํ  กุโต  นิรตฺตํ  วา.

          ภิกษุพึงสงบกิเลสและบาปธรรมที่เป็นภายในเสีย,  ไม่พึงแสวง
          หาความสงบจากที่อื่น,  เมื่อระงับภายในได้แล้ว  สิ่งที่จะพึงยึดถือใหม่
          ย่อมไม่มี  สิ่งที่ยึดถือไว้จำจะสละจะมีแต่ไหน.
          (พุทฺธ)    ขุ.  สุ.  ๒๕/๕๑๔.                         ขุ.  มหา.  ๒๙/๔๒๕,๔๒๖.

๙๐.  อปฺปสฺสาทา  ทุกฺขา  กามา          นตฺถิ  กามา  ปรํ  ทุกฺขํ.
        เย  กาเม  ปฏิเสวนฺติ                    นิรยนฺเต  อุปปชฺชเร.

        กามทั้งหลายมีความยินดีน้อย  มีทุกข์มาก  ทุกข์อันยิ่งกว่ากาม
        ไม่มี  ผู้ใดส้องเสพกาม  ผู้นั้นย่อมเข้าถึงนรก.
        (โพธิสตฺต)                                                  ขุ.  ชา  เอกาทสก.  ๒๗/๓๑๕.

๙๑.  อพฺยาปชฺโฌ  สิยา  เอวํ             สจฺจวาที  จ  มาณโว
         อสฺมา  โลกา  ปรํ  โลกํ              เอวํ  เปจฺจ  น  โสจติ.

         พึงเป็นคนไม่เบียดเบียน  (ผู้อื่น)  และกล่าวคำสัตย์อย่างนี้  ละ
         ไปจากโลกนี้ไปสู่โลกอื่นแล้ว ย่อมไม่เศร้าโศก.
         (พุทฺธ)                                                    ขุ.  ชา.  มหา.  ๒๘/๓๓๒.

๙๒.  อลโส  คิหี  กามโภคี  น  สาธุ
         อสญฺญโต  ปพฺพชิโต  น  สาธุ
         ราชา  น  สาธุ  อนิสมฺมการี
         โย  ปญฺฑิโต  โกธโน  ตํ  น  สาธุ.

          คฤหัสถ์ผู้บริโภคกามเป็นผู้เกียจคร้าน  ไม่ดี,  บรรพชิตไม่
          สำรวม  ก็ไม่ดี  พระราชาไม่ทรงใคร่ครวญก่อนแล้วทำ ไม่ดี.
          บัณฑิตมักโกรธ  ก็ไม่ดี.
          (โพธิสตฺต)                                             ขุ.  ชา.  วีส.  ๒๗/๔๔๖.

๙๓.  อสาเร  สารมติโน                  สาเร  จาสารทสฺสิโน
         เต  สารํ  นาธิคจฺฉนฺติ         มีจฺฉาสงฺกปฺปโคจรา.

         ผู้เข้าใจสิ่งที่ไม่เป็นสาระว่าเป็นสาระ  และเห็นสิ่งที่เป็นสาระว่า
         ไม่เป็นสาระ  เขามีความดำริผิดเป็นโคจร  จึงไม่ประสบสิ่งที่เป็นสาระ.
         (พุทฺธ)                                                    ขุ.  ธ.  ๒๕/๑๖.

๙๔.  อตีตํ  นานุโสจนฺติ                    นปฺปชปฺปนฺติ  นาคตํ
         ปจฺจุปฺปนฺเนน  ยาเปนฺติ            เตน  วณฺโณ  ปสีทติ.

         บุคคลไม่เศร้าโศกถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้ว  ไม่ใฝ่หาสิ่งที่ยังมาไม่พึง,
         ยังชีวิตให้เป็นไปด้วยสิ่งที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้า  เพราะเหตุนั้น  ผิวพรรณ
         ย่อมผ่องใส.
         (พุทฺธ)                                                    สํ.  ส.  ๑๕/๗.

๙๕.  อนวฏฺฐิตจิตฺตสฺส               ลหหุจิตฺตสฺส  ทุพฺภิโน
         นิจฺจํ  อทฺธุวสีลสฺส             สุขภาโว  น  วิชฺชติ.

         เมื่อมีจิตใจไม่หนักแน่น  เป็นคนใจเบา  มักประทุษร้ายมิตร
         มีความประพฤติกลับกลอกเป็นนิตย์  ย่อมไม่มีความสุข.
         (สิงฺคิลโพธิสตฺต)                                     ขุ.  ชา.  จตุกฺก.  ๒๗/๑๔๒.

๙๖.  อิตฺถีธุตฺโต  สุราธุตฺโต            อกฺขธุตฺโต  จ  โย  นโร
        ลทฺธํ  ลทฺธํ  วินาเสติ              ตํ  ปราภวโต  มุขํ.

        คนใดเป็นนักเลงหญิง  นักเลงสุรา  และนักเลงการพนัน
        ย่อมล้างผลาญทรัพย์ที่ตนได้แล้ว ๆ.  ข้อนั้นเป็นเหตุแห่งผู้ฉิบหาย.
        (พุทฺธ)                                                     สุ.  ขุ.  ๒๕/๓๔๗.

๙๗.  อิตฺถี  มลํ  พฺรหฺมจริยสฺส             เอตฺถายํ  สชฺชเต  ปชา
         ตโป  จ  พฺรหฺมจริยญฺจ                ตํ  สินานมโนทกํ.

         หญิงเป็นมลทินของพรหมจรรย์  ประชาชนนี้ข้องอยู่ในหญิงนี้
         ตบะและพรหมจรรย์เป็นเครื่องอาบ  ไม่ใช่น้ำ.
         (พุทฺธ)                                                   สํ.  ส.  ๑๕/๕๒.

๙๘.  อุปนียติ  ชีวิตมปฺปมายุํ
         ชรูปนีตสฺส  น  สนฺติ  ตาณา
         เอตํ  ภยํ  มรเณ  เปกฺขมาโน
         โลกามิสํ  ปชเห  สนฺติเปกฺโข.

          ชีวิตคืออายุอันน้อยนี้  ถูกชรานำเข้าไป  เมื่อสัตว์ถูกชรานำ
          เข้าไปแล้ว  ย่อมไม่มีเครื่องต้านทาน  ผู้เล็งเห็นภัยในมรณะนั้น  มุ่ง
          ความสงบ  พึงละโลกามิสเสีย.
          (พุทฺธ)                                                  สํ.  ส.  ๑๕/๗๗.

๙๙.  อุปสนฺโต  อุปรโต                มนฺตภาณี  อนุทฺธโต
         ธุนาติ  ปาปเก  ธมฺเม           ทุมปตฺตํว  มาลุโต.

         ผู้สงบ  เว้นบาป  ฉลาดพูด  ไม่ฟุ้งซ่าน  ย่อมขจัดบาปธรรม
         เสียได้  เหมือนลมกำจัดใบไม้ฉะนั้น.
         (มหาโกฏฺฐิตเถร)                                    ขุ.  เถร.  ๒๖/๒๖๐. 

๑๐๐.  เอวญฺเจ  สตฺตา  ชาเนยฺยุํ               ทุกฺขายํ  ชาติสมฺภโว
          น  ปาโณ  ปาณินํ  หญฺเญ              ปาณฆาตี  หิ  โสจติ.

          ถ้าสัตว์พึงรู้อย่างนี้  ' ชาติสมภพนี้เป็นทุกข์ '  สัตว์ก็ไม่ควร
          ฆ่าสัตว์  เพราะผู้ฆ่าสัตว์ย่อมเศร้าโศก.
          (รุกฺขเทวตาโพธิสตฺต)                            ขุ.  ชา.  เอก.  ๒๗/๖.

๑๐๑.  กาเมสุ นาภิคิชฺเฌยฺย           มนสานาวิโล  สิยา
          กุสโล  สพฺพธมฺมานํ              สโต  ภิกฺขุ  ปริพฺพเช.

          ภิกษุไม่ควรติดในกามทั้งหลาย  ควรมีใจไม่ขุ่นมัว ควรเป็น
          ผู้ฉลาดในธรรมทั้งปวง  ควรมีสติอยู่ทุกอิริยาบถ.
          (พุทฺธ)   ขุ.  สุ.  ๒๕/๕๓๑.                       ขุ.  จู.  ๓๐/๒๖.

๑๐๒.  ตานิ  เอตานิ  ทิฏฺฐานิ                  ภวเนตฺติ  สมูหตา
           อุจฺฉินฺนํ  มูลํ  ทุกฺขสฺส                  นตฺถิทานิ  ปุนพฺภโว.

           เห็นอริยสัจแล้ว  ถอนตัณหาผู้นำไปสู่ภพได้แล้ว  ตัดมูลรก
           แห่งทุกข์ขาดแล้ว  ย่อมไม่มีภพอีกต่อไป.
           (พุทฺธ)                                                  ที.  มหา.  ๑๐/๑๐๗.

๑๐๓.  ทาเนน  สมจริยาย                   สํยเมน  ทเมน  จ
           ยํ  กตฺวา  สุขิโต  โหติ             น  จ  ปจฺฉานุตปฺปติ.

           คนทำกรรมใดด้วยทาน  ด้วยความประพฤติสม่ำเสมอ  ด้วย
           ความสำรวม  และด้วยการฝึกตน  ย่อมมีความสุข  เพราะกรรมนั้น
           ย่อมไม่ตามเผาผลาญในภายหลัง.
           (โพธิสตฺต)                                           ขุ.  ชา.  ปกิณฺณก.  ๒๗/๓๙๘.

๑๐๔.  นิทฺทาสีลี  สภาสีลี                   อนุฏฺฐาตา  จ  โย  นโร
           อลโส  โกธปญฺญาโณ            ตํ  ปราภวโต  มุขํ.

           คนใดมักหลับ  มักคุย  และไม่ขยัน  เกียจคร้าน  มีความมุทะลุ
           ข้อนั้นเป็นเหตุของผู้ฉิบหาย.
           (พุทฺธ)                                                  ขุ.  สุ.  ๒๕/๓๔๖.

๑๐๕.  ธโช  รถสฺส  ปญฺญาณํ                   ธูโม  ปญฺญาณมคฺคิโน
           ราชา  รฏฺฐสฺส  ปญฺญาณํ              ภตฺตา  ปญฺญาณมิตฺถิยา.

           ธงเป็นเครื่องปรากฏของรถ  ควันเป็นเครื่องปรากฏของไฟ
           พระราชาเป็นเครื่องปรากฏของแว่นแคว้น  สามีเป็นเครื่องปรากฏ
           ของสตรี.
           (พุทฺธ)                                                  ขุ.  ชา.  มหา.  ๒๘/๓๘๖.

๑๐๖.  ธมฺมาราโม  ธมฺมรโต              ธมฺมํ  อนุวิจินฺตยํ
          ธมฺมํ  อนุสฺสรํ  ภิกฺขุ                สทฺธมฺมา  น  ปริหายติ.

          ภิกษุรื่นรมย์ยินดีในธรรม ใคร่ครวญธรรม  และระลึกถึงธรรม
          อยู่เนือง ๆ ย่อมไม่เสื่อมจากพระสัทธรรม.
          (พุทฺธ)                                                    ขุ.  ธ.  ๒๕/๖๕.

๑๐๗.  ปตฺถิ โลเก  รโห  นาม              ปาปกมฺมํ  ปกุพฺพโต
           ปสฺสนฺติ  วนภูตานิ                   ตํ  พาโล  มญฺญเต  รโห.

           ชื่อว่าที่ลับของผู้ทำความชั่วไม่มีอยู่ในโลก,  คนทั้งหลายเห็นเป็น
           ป่า  แต่คนเขลาสำคัญที่นั้นว่าเป็นที่ลับ.
           (โพธิสตฺต)                                             ขุ.  ชา.  จตุกฺก.  ๒๗/๑๓๑.

๑๐๘.  น  สานกามสฺส  ทโม  อิธตฺถิ
           น  โมนมตฺถิ  อสมาหิตสฺส
           เอโก  อรญฺเญ  วิหรมฺปมตฺโต
           น  มจฺจุเธยฺยสฺส  ตเรยฺย  ปารํ.

           ในโลกนี้  ผู้ที่ชอบถือตัว  ย่อมไม่มีการฝึกตน,  ตนมีใจไม่
           มั่นคง  ย่อมไม่มีความรู้,  ผู้ประมาทแม้อยู่ในป่าคนเดียว  ก็ข้ามฝั่ง
           แห่งแดนมฤตยูไม่ได้.
           (เทวตา)                                                 สํ.  ส.  ๑๕/๖.

๑๐๙.  น  ปเรสํ  วิโลมานิ                 น  ปเรสํ  กตากตํ
           อตฺตโน  ว  อเวกฺเขยฺย          กตานิ  อกตานิ  จ.

           ไม่ควรฟังคำก้าวร้าวของคนอื่น,  ไม่ควรมองดูการงาน
            ของคนอื่นที่เขาทำแล้วยังไม่ได้ทำ,  ควรพิจารณาดูแต่การงานของ
            ตนที่ตนทำแล้วและยังไม่ได้ทำเท่านั้น.
            (พุทฺธ)                                                  ขุ.  ธ.  ๒๕/๒๑.

๑๑๐. ปมาทํ  ภยโต  ทิสฺวา            อปฺปมาทญฺจ  เขมโต
         ภาเวถฏฺฐงฺคิกํ  มคฺคํ             เอสา  พุทฺธานุสาสนี.

         เห็นความประมาทเป็นภัย  และเห็นความไม่ประมาทเป็นความ
         ปลอดภัยแล้ว  พึงเจริญมรรคมีองค์ ๘  นี้เป็นพุทธานุศาสนี.
         (พุทฺธ)                                                    ขุ.  จริยา.  ๓๓/๕๙๕.

๑๑๑.  ปิยานํ  อทสฺสนํ  ทุกฺขํ               อปฺปิยานญฺจ  ทสฺสนํ
           ตสฺมา  ปิยํ  น  กยิราถ              ปิยาปาโย  หิ  ปาปโก.

           การไม่เห็นสิ่งที่รักเป็นทุกข์  และการเห็นสิ่งที่ไม่รักก็เป็นทุกข์
           เหตุนั้น  จึงไม่ควรทำอะไรให้เป็นที่รัก  เพราะความพรากจากสิ่งที่
           รัก  เป็นการทราม.
           (พุทฺธ)                                                   ขุ.  ธ.  ๒๕/๔๓.

๑๑๒.  มจฺจุนพฺภาหโต  โลโก            ปริกฺขิตฺโต  ชราย  จ
           หญฺญติ  นิจฺจมตฺตาโณ          ปตฺตหณฺโฑว  ตกฺกโร.

           โลกถูกมฤตยูกำจัด  ถูกชราล้อมไว้  ไม่มีผู้ต้านทาน  ย่อม
           เดือดร้อนเป็นนิตย์  ดุจคนต้องโทษต้องทำตามอาชญาฉะนั้น.
           (สิริมณฺฑเถร)                                          ขุ.  เถร. ๒๖/๓๓๕.

๑๑๓.  ยํ  ลภติ  น  เตน  ตุสฺสติ
           ยํ  ปตฺเถติ  ลทฺธํ  หีเฬติ
           อิจฺฉา  หิ  อนนฺตโคจรา
           วิคติจฺฉานํ  นโม  กโรม  เส.

           บุคคลได้สิ่งใด  ไม่ยินดีด้วยสิ่งนั้น,  ปรารถนาสิ่งใด  ดูหมิ่น
           สิ่งที่ได้แล้วนั้น,  เพราะความต้องการไม่มีที่สุด,  พวกเราจงทำความ
           นอบน้อมผู้ปราศจากความต้องการเถิด.
           (โพธิสตฺต)                                              ขุ.  ชา.  ทุก.  ๒๗/๙๔.

๑๑๔.  ยถาหิ  องฺคสมฺภารา                โหติ  สทฺโท  รโถ  อิติ
           เอวํ  ขนฺเธสุ  สนฺเตสุ                โหติ  สตฺโตติ  สมฺมติ.

           เหมือนอย่างว่า  เพราะคุมส่วนทั้งหลายเข้า  เสียงว่ารถย่อมมี
           ฉันใด  เมื่อขันธ์ทั้งหลายยังมีอยู่  การสมมติว่าสัตว์  ย่อมมี  ฉันนั้น.
           (วชิราภิกฺขุนี)                      สํ.  ส.  ๑๕/๑๙๘.  ขุ. มหา.  ๒๙/๕๓๖.

๑๑๕.  ยถาปิ  มูเล  อนุปทฺทเว  ทฬฺเห
           ฉินฺโนปิ  รุกฺโข  ปุนเรว  รูหติ
           เอวมฺปิ  ตณฺหานุสเย  อนูหเต
           นิพฺพตฺตติ  ทุกฺขมิทํ  ปุนปฺปุนํ.

           เมื่อรากยังมั่นคงไม่มีอันตราย  ต้นไม้แม้ถูกตัดแล้วย่อมงอกได้
           อีกฉันใด,  เมื่อตัณหานุสัยยังไม่ถูกกำจัดแล้ว  ทุกข์นี้ย่อมเกิดร่ำไป
           ฉันนั้น.
           (พุทฺธ)                                                     ขุ.  ธ.  ๒๕/๖๐.

๑๑๖.  ยสฺส  ราโค  จ  โสโส  จ     อวิชฺชา  จ  วิราชิตา
           โส  อิมํ  สมุทฺทํ  สคาหํ  สรกฺขสํ
           สอุมฺมิภยํ  สุทิตฺตรํ  อจฺจตริ.

           ผู้สำรอกราคะโทสะและอวิชชาได้แล้ว  ชื่อว่าได้ข้ามทะเลที่
           มีสัตว์ร้าย  มีผู้ร้าย  มีภัยจากคลื่น  อันข้ามไปได้ยากนักนี้.
           (พุทฺธ)                                                     สํ.  สฬ.  ๑๘/๑๙๗.

๑๑๗.  ยสฺมึ  กามา  น  วสนฺติ              ตณฺหา  ยสฺส  น  วิชฺชติ
            กถงฺกถา  จ  โย  ติณฺโณ          วิโมกฺโข  ตสฺส  นาปโร.

            ผู้ใดไม่มีกามอยู่  ผู้ใดไม่มีตัณหา  และผู้ใดข้ามความสงสัย
            ได้,  ผู้นั้นย่อมมีความพ้น  ที่ไม่แปรผันเป็นอย่างอื่นอีก.
             (พุทฺธ)   ขุ.  สุ.  ๒๕/๕๔๓.                        ขุ.  จู.  ๓๐/๑๗๐.

๑๑๘.  โย  ทุกฺขมทฺทกฺขิ  ยโตนิทานํ
            กาเมสุ  โส  ชนฺตุ  กถํ  นเมยฺย
            อุปธึ  วิทิตฺวาน  สงฺโคติ  โลเก
            ตสฺเสว  ชนฺตุ  วินยาย  สิกฺเข.

            ผู้ใดเป็นทุกข์ว่าเกิดเพราะกาม,  ผู้นั้นจะพึงน้อม (จิต) ไปใน
            กามได้อย่างไร,  ผู้รู้จักอุปธิว่าเป็นเครื่องข้องในโลกแล้ว  พึงศึกษา
            เพื่อกำจัดอุปธิเสีย.
            (พุทฺธ)                                                      สํ.  ส.  ๑๕/๑๗๐.

๑๑๙.  โย  เว  ตํ  สหตี  ชมฺมี              ตณฺหํ  โลเก  ทุรจฺจยํ
           โสกา  ตมฺหา  ปปตนฺติ             อุทพินฺทุว  โปกฺขรา.

            ผู้ใดครอบงำตัณหาลามก  อันล่วงได้ยากในโลก  ความโศก
            ทั้งหลายย่อมตกไปจากผู้นั้น  เหมือนหยาดน้ำตกจากใบบัวฉะนั้น.
            (พุทฺธ)                                                     ขุ.  ธ.  ๒๕/๖๐.

๑๒๐.  รเสสุ  เคธํ  อกรํ  อโลโล
           อนญฺญโปสี  สปทานจารี
           กุเล  กุเล  อปฺปฏิพทฺธจิตฺโต
           เอโก  จเร  ขคฺควิสาณกปฺโป.

           ผู้ไม่โลเล  ไม่ทำความติดในรส  ไม่เลี้ยงผู้อื่น  เที่ยว
           บิณฑบาตตามลำดับ  มีจิตไม่ติดในสกุล  พึงเที่ยวไปผู้เดียวเหมือน
           นอแรด.
           (พุทฺธ)                  ขุ.  สุ.  ๒๕/๓๓๗.          ขุ.  จู.  ๓๐/๔๐๖.

๑๒๑.  ริตฺตสฺส  มุนิโน  จรโต             กาเมสุ  อนเปกฺขิโน
           โอฆติณฺณสฺส  ปิหยนฺติ          กาเมสุ  คธิตา  ปชา.

           มุนีผู้ประพฤติตนเป็นคนว่าง  ไม่เยื้อใยในกรม  ข้ามโอฆะ
           ได้  ประชาชนผู้ยังติดในกามก็ชอบ.
            (พุทฺธ)                                                    ขุ.  สุ.  ๒๕/๔๙๔.

๑๒๒.  วิทฺวา  จ  โย  เวทคู  นโร  อิธ
           ภวาภเว  สงฺคมิมํ  วิสชฺช
           โส  วีตตณฺโห  อนีโฆ  นิราโส
           อตาริ  โส  ชาติชรนฺติ  พฺรูมิ.

           ผู้ใดรู้จบพระเวทในโลกนี้  สละเครื่องข้องในภพน้อยใหญ่ได้
           แล้ว,  ผู้นั้นปราศจากตัณหา  ไม่มีทุกข์  ไม่มีความทะเยอทะยาน,  เรา
           กล่าวว่า  เขาข้ามชาติและชราได้.
           (พุทฺธ)                    ขุ.  สุ.  ๒๕/๕๓๖.       ขุ.  จู.  ๓๐/๑๐๔,๑๐๗

๑๒๓.  วิเวกญฺเญว  สิกฺเขถ                  เอตทริยานมุตฺตมํ
            เตน  เสฏฺโฐ  น  มญฺเญถ          ส  เว  นิพฺพานสนฺติเก.

            พึงศึกษาวิเวก  ซึ่งเป็นคุณอันสูงสุดของพระอริยะทั้งหลาย, ไม่
            ถือตัวว่าเป็นผู้ประเสริฐเพราะวิเวกนั้น  ผู้นั้นแล  ชื่อว่าปฏิบัติใกล้พระ
            นิพพาน.
            (พุทฺธ)                  ขุ.  สุ.  ๒๕/๔๙๔.        ขุ.  มหา. ๒๙/๑๙๑.

๑๒๔.  สงฺเกยฺย  สงฺกิตพฺพานิ         รกฺเขยฺยานาคตํ  ภยํ
            อนาคตภยา  ธีโร                อุโภ  โลเก  อเวกฺขติ.

           พึงระแวงภัยที่ควรระแวง  พึงระวังภัยที่ยังไม่มาถึง  ผู้ฉลาด
           ย่อมมองดูโลกทั้ง ๒ เพราะกลัวต่ออนาคต.
           (อสฺสตฺถเทวตา)                                       ขุ.  ชา.  จตุกฺก.  ๒๗/๑๓๖.

๑๒๕.  สญฺญํ  ปริญฺญา  วิตเรยฺย  โอฆํ
            ปริคฺคเหสุ  มุนิ  โนปลิตฺโต
            อพฺพูฬฺหสลฺโล  จรมปฺปมตฺโต
            นาสึสติ  โลกมิมํ  ปรญฺจ.

            กำหนดรู้สัญญาแล้วพึงข้ามโอฆะได้  เป็นมุนีไม่ติดในสิ่งที่
            หวงแหน  ถอนลูกศรแล้วเที่ยวไป  ไม่ประมาท  ชื่อว่าไม่หวังโลกนี้
            และโลกหน้า.
            (พุทฺธ)                 ขุ.  สุ.  ๒๕/๔๘๖.          ขุ.  มหา.  ๒๙/๗๑.

๑๒๖.  สนฺตํ  ตสฺส  มนํ  โหติ                สนฺตา  วาจา  จ  กมฺม  จ
           สมฺมทญฺญา  วิมุตฺตสฺส              อุปสนฺตสฺส  ตาทิโน.

           เมื่อพ้นเพราะรู้ชอบ  สงบคงที่แล้ว  ใจคอของเขาก็สงบ  คำพูด
           และการกระทำก็สงบ.
           (พุทฺธ)                                                     ขุ.  ธ.  ๒๕/๒๘.

๑๒๗.  สพฺพปาปสฺส  อกรณํ           กุสลสฺสูปสมฺปทา
            สจิตฺตปริโยทปนํ                 เอตํ  พุทฺธานาสนํ.

            การไม่ทำบาปทั้งปวง  การยังกุศลให้ถึงพร้อม  การทำจิตของ
            ตนให้ผ่องแผ้ว,  ๓ ข้อนี้เป็นคำสั่งสอนของท่านผู้รู้ทั้งหลาย.
            (พุทฺธ)                                                    ขุ.  ธ.  ๒๕/๓๙.

๑๒๘.  สาธุ  ธมฺมรุจี  ราชา               สาธุ  ปญฺญาณวา  นโร
           สาธุ  มิตฺตานมทฺทุพฺโภ          ปาปสฺสากรณํ  สุขํ.

           พระราชาดี  ที่ทรงยินดีในธรรม,  คนดี  ที่มีปัญญา,  เพื่อดี
           ที่ไม่ประทุษร้ายมิตร,  สุข  อยู่ที่ไม่ทำบาป.
           (โพธิสตฺต)                                               ขุ.  ชา.  ปญฺญาส.  ๒๘/๒๐.