"ดีใดไม่มีโทษ ดีนั้นชื่อว่า ดีเลิศ" โอวาทธรรมอันล้ำค่า ของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ปรมาจารย์ใหญ่สายวิปัสสนาธุระ

เคยมีคนตั้งปัญหาถามว่า "ชื่อว่า ความดีแล้ว ยังจะมีโทษอีกหรือ?"  แน่นอน ถ้าเป็นความดีแท้ ย่อมมีแต่คุณ หามีโทษแต่ประการใดไม่  คนมีกิเลสบางครั้งก็อาจมีความเห็นผิด มองเห็นความชั่วว่าเป็นความดี หรืออาจมองเห็นความดี ว่าเป็นความชั่วไปก็ได้  แล้วแต่ว่า ใครจะมีความเห็นเป็นสัมมาทิฏฐิถูกต้องอย่างแท้จริง

ฉะนั้น หากใครไปสำคัญผิด ถือเอา ความชั่วมาเป็นความดี ดีน้ั้นย่อมเต็มไปด้วยโทษอย่างแน่นอน เพราะเหตุนั้น ก่อนที่จะตัดสินใจกระทำการใดๆ จึงควรต้องพิจาณาคิดอ่านให้รอบคอบเสียก่อน เมื่อเห็นว่า เป็นความดีแน่แท้ ไม่มีโทษประการใดแล้ว จึงค่อยกระทำการนั้นๆ เช่นนี้ ย่อมได้ชื่อว่า เป็นผู้มีสติปัญญา มีความสุขุมคัมภีรภาพอย่างแท้จริง

แต่บางครั้ง การทำความดีนั้น ก็อาจมีทั้งคุณและโทษอยู่ในตัวมันเอง  นักปราชญ์ย่อมมองเห็นคุณประโยชน์ต่อส่วนรวมเป็นที่ตั้ง  หากการกระทำนั้นก่อให้เกิดประโยชน์มากกว่าโทษ  แม้มีโทษบ้าง ก็ยังสมควรกระทำอยู่นั่นเอง  การทำความดีหากจะไม่ให้ปรากฏโทษเสียเลยนั้น บางทีก็เป็นการยากนักหนา สมกับที่องค์ท่านแสดงว่า "ดีใดไม่มีโทษ ดีนั้นชื่อว่าดีเลิศ" จริงแท้ทีเดียว

ความดีเลิศนั้น ย่อมเป็นสุดยอดแห่งความดี ที่ทุกคนต้องพากเพียรพยายามปีนป่ายไปให้ถึงให้จงได้