ปลาโง่ตายเพราะเหยื่อ “สักกาโร กาปุริสัง หันติ” แปลว่า
“สักการะย่อมสังหารบุรุษผู้โง่เขลา”
.
ถ้าแปลแบบตรง ๆ ก็ต้องแปลว่า
“ปลาโง่ตายเพราะเหยื่อล่อ”
.
เกิดเป็นพระมันมีอันตรายรอบด้าน คืออันตรายต่อพรหมจรรย์ ถ้าตั้งใจจะปฏิบัติเพื่อหวังความหลุดพ้นจริง ๆ ต้องรู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นหาง คือรู้จักหลบหลีกโลกธรรม ๘ ไปให้ได้เสียก่อน ก็เป็นปัญญาระดับหนึ่ง พลังธรรมภายในยังไม่แข็งพอ ขืนไปปะทะกับมัน ก็มีแต่พังกับพังเท่านั้นเอง เพราะความหลงติดอยู่ในโลกธรรม ๘ มันเป็นแชมเปี้ยนโลกครองบัลลังก์ใจมานานแสนนาน
.
การหลบหลีกปลีกหนีไปอยู่ในที่สงบสงัดตามลำพัง แล้วเร่งทำความเพียรอยู่ในศีล สมาธิ ปัญญา กินน้อย นอนน้อย ทำความเพียรให้มาก เดินจงกรม นั่งสมาธิ ไม่ต้องดูวันดูคืน เจริญสติปัญญาสู้กับทุกขเวทนาทั้งทางกายและใจ ทำให้มาก ด้วยวิธีการนี้เท่านั้น จึงจะผ่านพ้นอันตรายทั้งปวงไปได้
.
พยายามเทศน์สอนตัวเองให้มาก ๆ อย่าเพิ่งอยากไปเทศน์สอนคนอื่น ถ้าตัวเองยังเอาตัวไม่รอด จะไปเทศน์สอนใคร เพื่ออะไร เว้นไว้แต่จำเป็นจริง ๆ ด้วยสถานการณ์บีบบังคับ บางทีมันก็มีได้ ก็ให้เทศน์ด้วยความระมัดระวังแบบเจียมเนื้อเจียมตัว ให้รู้ประมาณในการเทศน์ ว่าควรเทศน์ได้ระดับไหน ไม่ใช่ไปวางมาดเป็นปรมาจารย์ใหญ่ เห็นมีแต่ตายกับตาย
.
พ่อแม่ครูอาจารย์องค์หลวงตาพระมหาบัว องค์ท่านก็ย้ำนักย้ำหนาว่า เป็นพระให้ทำตัวไร้ค่าเหมือนผ้าเช็ดเท้า ให้ทำใจให้หนักแน่นมั่นคงเหมือนแผ่นดิน อย่าอยากเด่นอยากดัง อยากมั่งอยากมี อยากได้ลาภสักการะเงินทอง อยากมีชื่อเสียงโด่งดัง อยากมียศถาบรรดาศักดิ์ อยากให้คนนับหน้าถือตา อยากสุขอยากสบาย อยากอวดรู้อวดฉลาด ความอยากเหล่านี้ ล้วนเป็นที่ตายของพระทั้งนั้น
.
เพราะถ้าปล่อยใจให้ความอยากเหล่านี้ครอบงำเสียแล้ว ใจก็คอยคิดทำแต่เหตุที่จะสนองตัณหาความอยากเหล่านี้ อยากให้คนนั้นมาหา อยากให้คนโน้นมาหา ถ้าเขาไม่มาก็ดิ้นรนกระเสือกกระสนหาเหตุไปหาเขา ศีล สมาธิ ปัญญา ก็อพยพออกจากใจไปหมดเกลี้ยง เหลือแต่ใจกลวง ๆ ที่ไม่มีเกราะป้องกันภัย สุดท้ายก็หนีไม่พ้น ถูกเจ้าช้างแดงช้างม่วงช้างเทารุมแทงตาย หรือไม่ก็ถูกเจ้าวัวเขาอ่อนขวิดตายไปเท่านั้นเอง
.
ถ้าไม่อยากตายอนาถแบบนั้น ให้ทำตัวไร้ค่าเหมือนผ้าเช็ดเท้า คือ ผ้าเช็ดเท้ามันไม่มีราคา แต่สามารถรองรับฝ่าเท้าของคนได้ทุกคน ไม่ว่าจะเป็นคนยากคนจน ยาจกขอทาน คนร่ำคนรวย จนถึงคนเป็นเศรษฐีมหาเศรษฐี เป็นขุนนาง เป็นพระราชา ใครจะฝ่าเท้าสกปรกเลอะเทอะขนาดไหน ผ้าเช็ดเท้าก็ไม่เคยจะรังเกียจรังงอน .
ให้ทำใจให้หนักแน่นมั่นคงเหมือนแผ่นดินอันเป็นที่รองรับทุกสรรพสิ่ง ไม่ว่าจะเป็นของหนักของเบา ของเล็กของใหญ่ จะมีค่าหรือไร้ค่า จะสกปรกหรือสะอาด จะเป็นของเหม็นของเน่าหรือของสวยของงาม มหาปฐพีนี้ก็รองรับได้ทั้งนั้น แม้จะเป็นภูเขาทั้งลูก มหาปฐพีก็มิเคยจะหวั่นไหว แม้จะถูกมรสุมพัดกระหน่ำรุนแรง มหาปฐพีนี้ก็มิได้สะดุ้งสะเทือน
.
การจะฝึกจิตฝึกใจให้เป็นได้อย่างนี้ ก็ต้องใช้เวลาตลอดทั้งชีวิต ดีไม่ดีก็ต้องข้ามภพข้ามชาติ หลายภพหลายชาติจนมิอาจนับประมาณได้เลย เรียกว่า บุญบารมีธรรม จึงไม่ใช่ของที่ใคร ๆ จะมาทำเล่น ไม่ใช่ของที่จะทำได้ง่าย ๆ
.
ดังนั้น จงอย่าชิงสุกก่อนห่าม อย่าเป็นกลองจัญไรที่ดังก่อนตี ให้เป็นกลองดีคือตีแล้วจึงดัง ถ้าใครไม่เชื่อธรรม มัวประมาทอยู่ ปล่อยใจให้ทะเยอทะยานมักใหญ่ใฝ่สูง ไม่สันโดษคือพอใจในของที่ตนมี ไม่มักน้อยคือขี้โลภหาทรัพย์ในทางที่ไม่ชอบ ก็เท่ากับหาที่ตาย!! เท่านั้นเอง
.
เป็นพระต้องรู้กำลังของตัวเองว่า ต้านโลกธรรมได้แค่ไหน ถ้ารู้ตัวว่าสู้ไม่ไหวก็ให้หนี!! อย่าฝืนเป็นอันขาด ถ้าฝืนก็ตาย คือตายจากศีลจากธรรม แล้วก็ตายจากความเป็นพระในที่สุด
.
การจะบวชเป็นพระนั้นเป็นของยากนักหนา จะเป็นพระดีก็ยิ่งยากหนักเข้าไปอีก แต่จะเป็นพระที่กำลังจะสึก เป็นพระที่กำลังจะตายจากความเป็นพระนั้น ง่ายนิดเดียว ให้ปฏิบัติตรงกันข้ามกับที่กล่าวมานี้ ก็จะเห็นผลประจักษ์ใจตนเองอย่างไม่มีผิดหวัง
.
#ดอยแสงธรรม_๒๕๖๕_๐๕
|
สายธารธรรม โดย...เจ้าอาวาส