#Medan_Lubuk_Pakum_Lake_Toba

.

ออกจากสนามบิน Medan  โยมมารอรับไปพักที่ Lubuk Pakum เป็นสถานที่ปฏิบัติธรรมที่ญาติโยมที่นี่ช่วยกันจัดทำขึ้นมา ชาวพุทธที่นี่ก็มีศรัทธาในพระพุทธศาสนาค่อนข้างดี มีการประชุมทำวัตรสวดมนต์นั่งภาวนา สถานที่สะอาดสะอ้าน มีนิมนต์พระสงฆ์ไทยหมุนเวียนกันมาพำนักปฏิบัติธรรมอยู่เรื่อย ๆ

.

เขามีศรัทธามีความเคารพในพระสงฆ์อย่างจริงใจ เขาพูดอังกฤษได้เล็กน้อย เราก็พูดอังกฤษได้งู ๆ ปลา ๆ ไม่พอที่จะสอนธรรมะได้ ต่อไปต้องฝึกพูดอังกฤษให้ได้มากขึ้น ตอนนี้ให้โยมที่ไปด้วยแปลเป็นภาษาจีน บางคนพูดจีนได้ค่อนข้างดี

.

ถ้าได้พูดสอนธรรมะเขาบ้างก็คงจะดีไม่น้อย เขาก็ฝึกปฏิบัติไปแบบไม่มีครูบาอาจารย์ ผิดบ้างถูกบ้างก็ทำไปตามที่เห็นสมควร มันก็เห็นผลได้ยาก เพราะการปฏิบัติธรรมมันต้องละความเห็นผิดไปเรื่อย ๆ การปฏิบัติธรรมจึงจะก้าวหน้า เมื่อใดเรารู้ว่า สิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราทำ สิ่งที่เราพูด เป็นความผิด เมื่อนั้นแหละ ปัญญาสัมมาทิฏฐิเกิด

.

 

เห็นไหมว่า เป็นคนไทยโชคดีแค่ไหนแล้ว ยังได้ยินครูบาอาจารย์ผู้ทรงอรรถทรงธรรมบอกสอนธรรมะได้ตลอดเวลา คนไทยจึงไม่ควรปล่อยโอกาสให้ผ่านเลยไปเปล่า ๆ โดยไม่ตั้งใจปฏิบัติธรรมให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้าจับพลัดจับผลูไปเกิดในประเทศที่ไม่มีพระพุทธศาสนา ก็ยิ่งยากที่จะมีโอกาส

.

ที่นี่ เขานับถืออิสลาม จึงมีเสียงละหมาดเปิดดังอยู่เรื่อย ๆ เราต้องปลดล็อคใจเรา อย่าไปตั้งแง่รังเกียจในสิ่งที่เราต้องเผชิญหน้าอย่างหลีกหนีไม่ได้

.

อย่าไปอยากให้ไม่ได้ยิน อย่าไปอยากให้เขาไม่ละหมาด อย่าไปคิดว่าหนวกหู อย่าไปหงุดหงิดรำคาญ ให้ใช้สติบังคับจิตตัวเอง ถ้ามันคิดฝืนความจริง ก็ฝึกทำลายความคิดนั้น อย่าปล่อยให้จิตไหลไปตามมัน ให้ถือว่าสิ่งต่าง ๆ นั้น ล้วนเกิดขึ้นตามธรรมชาติ และจะดับไปเองตามธรรมชาติ แม้สิ่งที่มนุษย์ปรุงแต่งขึ้นมาก็หนีไม่พ้นกฏแห่งธรรมชาติที่เรียกว่าไตรลักษณ์ คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เกิดขึ้นตั้งอยู่แล้วก็ดับไป

พอดับไปแล้ว ก็ไม่มีอะไรเหลือเป็นเราเป็นของเราเลย

.

 

ให้รู้ว่า ไม่ใช่หน้าที่ที่ใจจะไปยกย่องสิ่งนั้นให้สูงขึ้น หรือไปกดสิ่งโน้นให้ต่ำลง ให้ทำใจรับรู้ทุกสรรพสิ่งตามความเป็นจริงของเขา ให้ใจรู้เฉย ๆ รู้แล้ววางไว้ตามความเป็นจริงของเขา คือรูปมากระทบตาแล้วก็ดับไป เสียงมากระทบหูแล้วก็ดับไป จะเป็นรูปหรือเสียงอะไรก็ช่าง ถ้าใจเราไม่ไปยึดเอามาปรุงแต่งว่า เป็นรูปนั้นรูปโน้น เป็นเสียงนั้นเสียงโน้น ชอบใจไม่ชอบใจ มันก็จะเป็นสักแต่ว่า ความรู้ทางตา ความรู้ทางหู มันเกิดขึ้นและดับไปเท่านั้นเอง 

.

ใจเราก็เป็นกลางวางเฉย ไม่เอาความอยากของใจเข้าไปแทรกแซง ไปเจ้ากี้เจ้าการให้ธรรมชาติเป็นอย่างนั้นเป็นอย่างโน้นตามความอยากของใจ เวลาใจคิดเรื่องอะไร คิดถึงวัตถุอะไร ก็ให้รู้ว่า มันเป็นอาการของจิตคิด เป็นนามธรรมเกิดดับอยู่ที่จิต ไม่ใช่วัตถุจริง ๆ เข้ามาอยู่ในจิตเรา อย่าไปหลงว่าความคิดเป็นวัตถุ พยายามฝึกให้ใจรู้อย่างนี้ ถ้าใจมันเผลอก็ตั้งสติฝึกใหม่ ฝึกไปเรื่อย ๆ จนกว่าใจจะไม่หลงไปยึดความคิดที่ใจปรุงแต่งขึ้นเองว่าเป็นวัตถุ ใจเราก็จะเป็นทุกข์น้อยลง จนถึงกับไม่เป็นทุกข์เลย

.

คืนนี้พักที่โรงแรม Atsari ญาติโยมอยากพาไปไหนก็ฉลองศรัทธาตามใจเขา ถ้าไม่มีอะไรขัดข้องด้วยธรรมด้วยวินัย เพราะเราก็คงไม่มีโอกาสมาได้บ่อยนัก ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

.