อาจาริยบูชาครบรอบปีที่ ๗
.
วันนี้ ๓๐ มกราคม ๒๕๖๑ เป็นวาระครบรอบปีที่ ๗ ที่พ่อแม่ครูอาจารย์องค์หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน ได้ดับขันธ์สู่พระนิพพาน ณ กุฏิพำนักที่วัดป่าบ้านตาด เวลา ๐๓.๕๓ น. ท่ามกลางแวดล้อมของเหล่าศิษยานุศิษย์มากมาย
.
ปีนี้เราไม่ได้ไปร่วมงานบุญที่วัดป่าบ้านตาดด้วย เพราะติดภารกิจประชุมสัมมนาพระอุปัชฌาย์คณะธรรมยุตที่เพิ่งจบลง ประกอบกับปัญหาสุขภาพที่อวัยวะบางชิ้นทำงานไม่ปกติต้องไปพบแพทย์ จึงเป็นเหตุขัดข้องทำให้ไม่อาจเดินทางไปร่วมงานได้ คงได้แต่ส่งใจไปแทน
.
ดูจากภาพข่าวก็น่าปลาบปลื้มใจนักที่ได้เห็นลูกศิษย์ลูกหาขององค์หลวงตาไปร่วมงานกันอย่างคับคั่งเหมือนเดิม ไม่ได้เสื่อมถอยไปตามกาลเวลา
.
ก็ขออนุโมทนากับทุก ๆ ท่าน ที่พร้อมใจกันไปบำเพ็ญกองการกุศลเพื่อเป็นเครื่องรำลึกถึงพระคุณขององค์หลวงตาผู้มีพระคุณอันล้นเกล้าล้นกระหม่อม เป็นการแสดงกตัญญูกตเวทิตาธรรมอันสูงส่งด้วยการกระทำ “อามิสบูชา” ช่วยกันบริจาคทรัพย์เพื่อสร้างเจดีย์ขององค์หลวงตาให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
.
แล้วอย่าลืมกระทำ “ปฏิบัติบูชา” ที่พระพุทธองค์ทรงสรรเสริญว่า เป็นการบูชาอันเยี่ยมกว่าการบูชาใด ๆ ด้วยการกระทำกาย วาจา ใจ ของตนให้เป็นภาชนะทองรองรับพระสัจธรรมคำสอนของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ตั้งใจรักษาศีล เจริญสมาธิ อบรมปัญญาให้แก่กล้ารุดหน้ายิ่ง ๆ ขึ้นไป
.
การทำความเพียรให้เป็นตปธรรมเผากิเลสให้เร่าร้อน ถือเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งยวด อย่างน้อยต้องให้คงที่ มากกว่านั้นต้องให้ก้าวหน้า ส่วนการทำความเพียรแล้วถอยหลัง นั่นถือว่า “ห่วยแตก” ผู้หวังความเจริญในธรรมอย่าปล่อยให้มีเป็นเด็ดขาด
.
โดยเฉพาะอย่างยิ่งการรักษาศีล ต้องตั้งเจตนาให้มั่นคงแน่วแน่ว่า “แม้ตายก็จะไม่ขอทำผิดศีล” ถ้าใครตั้งใจได้เช่นนี้ แสดงว่า ผู้นั้นมีอริยทรัพย์ มีหลักจิตหลักใจที่มั่นคง ตายแล้วไม่ต้องกลัวว่าจะไปอบาย
.
แต่ถ้ายังตั้งใจทำเช่นนั้นไม่ได้ การรักษาศีลก็ยังไม่เป็นศีลแท้ เพราะหากมีสิ่งยั่วยุ ก็อาจเป็นเหตุบันดาลให้ทำผิดศีลได้ เมื่อใดที่ทำผิดศีล ก็เป็นเหตุให้ไปอบาย พึงตระหนักใจไว้เช่นนี้
.
ให้รู้ว่า การปฏิบัติธรรมไม่ใช่ของทำเล่น แต่ต้องทุ่มเทสติปัญญาทำความเพียรอย่างจริงจัง ถึงขั้นต้องเอาเป็นเอาตายกันเลยทีเดียว หากใครทำเล่นก็ไม่มีทางจะได้เห็นผล ต่อให้บริจาคทานกองเท่าภูเขา ถ้าไม่มีศีลแค่ตัวเดียวเท่านั้น ก็หนีไม่พ้นต้องไปอบาย หากใครทำได้ครบถ้วนทั้งอามิสบูชา และปฏิบัติบูชาดังเช่นว่ามานี้ ได้ชื่อว่า มีกตัญญูกตเวทิตาธรรม เป็นอาจริยบูชาที่มีคุณค่าหาประมาณมิได้เลยทีเดียว
.
อย่ามัวแต่ทำบุญทำทานเพียงเพื่อเอาภาพเอาเหตุการณ์มาลงอวดกัน ให้กิเลสมันหัวเราะเยาะเลย ด้วยข้ออ้างที่ว่า เอาบุญมาฝาก นั่นมันเป็นบุญแค่เปลือกแค่สะเก็ด แต่เนื้อแท้ของบุญจริง ๆ คือการทำใจให้เป็นสัมมาทิฏฐิหนักแน่นมั่นคงในศีลในธรรมกลับไม่ค่อยจะมีกัน
.
บางคนนุ่งขาวห่มขาวทำท่าว่าถือศีล ๕ ศีล ๘ นั่งสมาธิปฏิบัติธรรมดูดีเชียว แต่พอเจอกระเป๋าตังค์ของใครทำตกไว้ มีเงินในกระเป๋าสักพันสองพัน ก็คว้ามับเอามาเป็นของตัวเอง ทำศีลขาดกระจุยกระจายไม่เหลือซากไปเสียแล้ว อย่างนี้เป็นต้น
.
มันเท่ากับศีลของคนนั้นมีราคาแค่พันสองพันเท่านั้นเอง ชาวพุทธจงอย่าทำอย่างนั้น มันเท่ากับปฏิบัติธรรมหลอกตัวเอง หาความเจริญในธรรมไม่ได้
.
แท้จริง ศีลเป็นอริยทรัพย์อันประเสริฐมีคุณค่าที่ไม่อาจประมาณราคาได้ เพราะเหตุนั้น พระอริยเจ้าทั้งหลายจึงยอมตายเพื่อรักษาศีล เพราะรักษาศีลจึงปิดอบาย ส่วนเรื่องความตาย ใครจะยอมตาย หรือไม่ยอมตาย ก็หนีไม่พ้นตาย
.
แต่ปุถุชนผู้โง่เขลา กลับยอมทำลายศีล เพื่อรักษาชีวิตและทรัพย์สินเอาไว้ แต่สุดท้ายก็ต้องทิ้งไปทั้งหมด ไม่มีใครจะรักษาสิ่งใดไว้ได้ ต้องตายจากทุกสิ่งไปแบบอนาถา คือหาคุณงามความดีใด ๆ ไม่ได้เลย
.
จะมีทรัพย์นับแสนโกฏิก็หนีไม่พ้นอบาย แต่เพียงมีศีลบริสุทธิ์เท่านั้นเอง ก็ปิดกั้นอบายเป็นอันไม่ได้ไป เพราะเหตุนั้น ชาวพุทธจึงควรรักษาศีลยิ่งกว่าชีวิต