มนุษย์เป็นสัตว์โลกชนิดหนึ่ง แต่เป็นสัตว์ที่มีใจสูงกว่าสัตว์ทั้งหลาย มีสติปัญญาเฉียบแหลมกว่าสัตว์ทั้งหลาย บรรดาสัตว์เดรัจฉาน เขาทำมาหากินอย่างอื่นไม่ได้ เพราะสติปัญญาไม่มากพอ บางจำพวกก็กินเนื้อกันเองเป็นอาหาร เช่น เสือ สิงห์ กระทิง แร่ด เป็นต้น บางจำพวกก็อาจกินพวกพืชเป็นอาหาร เช่น ช้าง ม้า วัว ควาย เป็นต้น ไม่มีอะไรเป็นเครื่องยืนยันว่า วัวควายที่กินพืชผัก จะมีสติปัญญาสูงกว่า เสือ สิงห์ที่กินเนื้อ เพราะวัวควายก็ถูกเสือคาบไปกินได้ แม้เสือก็อาจถูกควายป่าขวิดตายได้

มนุษย์เป็นสัตว์ที่ฉลาดกว่าสัตว์ทั้งหลาย และเป็นที่เกรงกลัวของสัตว์ทั้งหลาย มนุษย์ย่อมรู้ได้ว่า สัตว์ชนิดใดจะเป็นอันตราย สัตว์ทุกประเภทย่อมมีสัญชาตญาณในการเอาชีวิตรอดที่แตกต่างกัน แต่สัตว์ทุกประเภทเหมือนกันคือ เกิดแล้วต้องตายเป็นธรรมดา เก่งแค่ไหนก็ต้องตาย

ใครจะเป็นมิตรหรือศัตรู ก็รู้ได้ยาก ต้องคบหากกันไปนาน ๆ ดูความประพฤติกันไปนาน ๆ ใครมีศีล ๕ มีธรรมเป็นเครื่องอยู่ คนนั้นย่อมเป็นคนดี คนดีไม่ว่าจะเป็นมิตรหรือศัตรู ก็สามารถคบได้ ส่วนคนชั่วนั้น ย่อมเป็นคนทุศีล จิตใจต่ำทราม ไม่มีธรรมภายในใจ พร้อมที่จะคิดดคทรยศหักหลังเพื่อนได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นมิตรหรือศัตรู ก็คบไม่ได้ ไม่ควรเข้าใกล้