 | 
|  |  |  |  |  |  |  |
 | |
คือผมได้อ่านพระพุทธพจน์หนึ่งว่า พระผู้มีพระภาคจึง ตรัสว่า ภิกษุถูกตักเตือนด้วยวาจา พึงเป็นผู้มีสติชอบใจ พึงทำลายความเป็นผู้ กระด้างในสพรหมจารีทั้งหลาย พึงเปล่งวาจาอันเป็นกุศล ไม่พึงเปล่ง วาจาเกินขอบเขต ไม่พึงคิดเพื่อธรรมคือการกล่าวว่าซึ่งชน.
สงสัยในประโยคที่ว่า “ไม่พึงคิดเพื่อธรรมคือการว่ากล่าวซึ่งชน“ คือในพระไตรปิฎกว่า ไม่ควรแม้คิดซึ่งการว่ากล่าวติเตียนใครๆ สมมุติว่าเรามีลูก หรือคนรอบข้างเราเขาทำผิดศีลผิดธรรมอยู่ เราก็ไม่ควรเข้าไปตักเตือนเขาหรือครับ แล้วแบบนี้จะไม่ขัดแย้งกับประโยคแรกที่ว่า “ภิกษุถูกตักเตือนด้วยวาจา พึงเป็นผู้มีสติชอบใจ“ แล้วใครจะมาติเตียนเราละครับ ?
| |
ผู้ตั้งกระทู้ ผู้มีศีลเป็นที่รัก :: วันที่ลงประกาศ 2020-05-26 08:20:56 |
| [1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (4198334) | |
ธรรมท่านสอนในภาพรวม ถ้าเราเป็นผู้กระทำผิด ก็ควรทำตัวอ่อนน้อมให้ว่านอนสอนง่าย ไม่ควรเป็นผู้หยิ่งทะนงที่ใคร ๆ ว่ากล่าวตักเตือนไม่ได้ เมื่อเขาตักเตือนโดยชอบ ก็พึงรับฟัง และนำมาแก้ไขตนเอง ส่วนในแง่ของผู้ที่จะไปตักเตือนเขา ควรรู้จักว่า เขามีศรัทธาในตนหรือไม่ ก่อนจะไปว่ากล่าวตักเตือนใคร ควรทำตัวเองให้ดี เป็นที่เลื่อมใสศรัทธาของเขาก่อน และควรรู้ว่า จะตักเตือนเขาโดยวาจาชอบอย่างไร จึงจะทำให้เขาเชื่อฟัง ไม่ทำให้เขาเกิดความโกรธ เป็นเหตุให้ทะเลาะวิวาทกัน ถ้ายังไม่รู้จักประมาณในการพูดของตัวเอง ยังระงับความโกรธไม่ได้ ก็อย่าพึงกล่าววาจาสั่งสอนผู้ใด | |
ผู้แสดงความคิดเห็น พระวิทยา วันที่ตอบ 2020-05-26 17:31:01 | |
ความคิดเห็นที่ 2 (4212130) | |
พึงตักเตือนด้วยความเมตตา ไม่ตักเตือนด้วยความเพ่งโทษคือประกอบด้วยโทสะครับ.. | |
ผู้แสดงความคิดเห็น วัด วันที่ตอบ 2020-12-14 11:18:44 | |
| [1] |
