ของที่พระไปซื้อหามาเองด้วยเงินที่จับแล้ว ต้องสละต่อหน้าสงฆ์ ๔ รูป จึงปลงอาบัติตก ส่วนพระไม่เอาของนั้นแล้วก็เป็นเรื่องของพระ ถ้าชาวบ้านจะเอาไปใช้ก็ไม่ถือว่าผิด เพราะพระไม่เอาแล้ว แต่การปลงอาบัติต้องทำให้ถูกระเบียบ

เณรจะขอให้พระให้ศีล ๑๐ ได้ทุกรูป ถ้าพระกล่าวคำบาลีได้ไม่ผิดอักขระฐานกรณ์ ศีลจริง ๆ อยู่ที่ใจเณร ตั้งใจว่า จะรักษาศีลของตนให้บริสุทธิ์ ไม่ต้องขอจากพระก็ได้ ท่านให้ขอเป็นพิธีกรรมเฉย ๆ ศีล ๑๐ มีพร้อมแล้วทันทีที่บวชเป็นสามเณรสำเร็จ การต่อศีลก็เพื่อตอกย้ำให้ใจหนักแน่นไม่ให้รักษาศีลแบบลุ่ม ๆ ดอน ๆ เท่านั้น ไม่ควรทำให้ศีลขาดในทุกกรณี ความเป็นสามเณรจะไม่สมบูรณ์