มีหลายคนที่ชอบพูดว่า "ศาสนาทุกศาสนาล้วนสอนคนให้เป็นคนดีได้ทั้งนั้น" ซึ่งมันก็จริงอย่างนั้น แต่ว่า มันจริงยังไม่หมด หากพูดเพียงเท่านั้น ก็อาจทำคนให้เข้าใจคลาดเคลื่อนไปได้ว่า ถ้าเช่นนั้น นับถือศาสนาไหนๆในโลกก็ไม่ต่างกันนักสิ เพราะก็เป็นคนดีได้เหมือนกัน

ฉะนั้น ตรรกะอันนี้มันจึงยังใช้ไม่ได้ เพราะนิยามของคำว่า "คนดี" ในแต่ละศาสนานั้น ย่อมมีนัยที่แตกต่างกัน เพราะชื่อว่า "คนดี" มันเป็นเพียงตัวหนังสือ หรือคำพูด แต่สิ่งที่ถูกเรียกว่า "คนดี" นั้น มันมีมากมายและหลากหลาย คนดีแต่ละคนถ้าอยู่ตามลำพัง ก็อาจมองไม่เห็นความแตกต่าง แต่ถ้าเอาคนดีหลายๆคนมาเปรียบเทียบกันแล้ว ย่อมมีความแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด

คนดีระดับพื้นๆธรรมดาทั่วไปตามความรู้สึกของชาวบ้าน คนดีที่มีศีลธรรมอันมั่นคงที่เป็นกัลยาณปุถุชน คนดีที่มีศีลธรรมอันบริสุทธิ์สามารถสละชีพบูชาธรรม เข้าถึงอริยธรรมชั้นต้น นับแต่พระโสดาบันขึ้นไป คนดีที่เพรียบพร้อมด้วยศีล สมาธิ ปัญญา อันบริสุทธิ์บริบูรณ์หมดจดจากกิเลสอย่างสิ้นเชิง อยู่จบพรหมจรรย์เสร็จกิจในพระพุทธศาสนา

ดังนั้น คำว่า "คนดี" นี้จึงมีนัยที่หลากหลาย โดยเฉพาะ คนดีในระดับที่ทรงคุณธรรมชั้นสูงๆนี้ ย่อมไม่มีในศาสนาอื่นๆเลย

เพราะฉะนั้น หากจะพูดว่า "ศาสนาใดๆล้วนสอนทุกคนให้เป็นคนดี" ก็ต้องพูดต่อให้จบว่า "แต่ศาสนาที่สั่งสอนให้คนบรรลุถึงที่สุดแห่งความดีได้ มีเพียงศาสนาพุทธศาสนาเดียวในโลก"