เขตปลอดความสวย

          จะเป็นคนจนหรือคนรวย  คนสวยหรืออัปลักษณ์  ตายแล้วมันก็เหม็นพอๆกัน เน่าเฟะเหมือนๆกัน  เรียกว่า "ศพ" ไม่เคยมีใครมานั่งเถียงกันว่า ศพนั้น สวยกว่าศพโน้น  และไม่เคยมีใครมาด่าทอตบตีกัน เพราะเหตุแห่งการแย่งชิงศพสวย หรือศพไม่สวย ชื่อว่า "ความตาย" แล้ว ไม่เคยให้เกียรติมนุษย์หน้าไหน จะเป็นเศรษฐี หรือยาจก ก็มีสิทธิ์ตายเท่ากัน ตายแล้วก็ใส่โลงขนาดเดียวกัน  ใครมันจะใหญ่แค่ไหน สุดท้ายก็เล็กกว่าโลง

เวลาเป็นอยู่กิเลสมันกล่อมว่า รักกันชั่วฟ้าดินสลาย พอตายจากกัน ความรักก็พลันสลายไปในชั่วพริบตา  อ้ายกิเลสบักห่า!! มันหลอกคนให้เป็นบ้าได้ทั้งกลางวันกลางคืน  หลายคนบ่นว่า อยากปฏิบัติธรรม ใช่!! ก็อยากปฏิบัติธรรมจริงๆ  แต่ถ้าจะให้ฆ่ากิเลสด้วย ขอรอไว้ก่อน เพราะใจยังไม่แข็งพอ พระพุทธเจ้ายังจะมากัปป์ข้างหน้าโน้น อีก 9 พระองค์  ด่วนเข้านิพพานกันไปเสียหมด  แล้วใครจะไปเกิดเป็นสาวกของพระพุทธเจ้าอีกเล่า ว่าเข้าไปนั่น  มีทวงบุญคุณอีกต่างหาก

ก็การปฏิบัติธรรมนั้นคือการฆ่ากิเลส  ถ้าไม่ฆ่ากิเลสก็ไม่เรียกว่าปฏิบัติธรรม จะฆ่ามากฆ่าน้อย ก็ต้องฆ่ามันไปเรื่อยๆ  จะยอมให้กิเลสมันฆ่าเราฝ่ายเดียว นักปฏิบัติธรรมไม่มีใครจะยอมได้  แต่คนเรานั้น ทั้งอยากปฏิบัติธรรมด้วย ทั้งอยากเลี้ยงกิเลสไปด้วย  ก็เลยกลายเป็นบ้าสองชั้นสามชั้นเข้าไปอีก  ปฏิบัติธรรมอยู่ก็บ้า  ไม่ปฏิบัติธรรมก็ยิ่งบ้า...