คนโง่ คือ คนที่ทำอะไรไม่ค่อยได้คิดอ่านใคร่ครวญให้รอบคอบ มักจะทำผิด ๆ พลาด ๆ อยู่เสมอ ไม่รู้การควร การไม่ควร อันใดใช่ประโยชน์ อันใดไม่ใช่ประโยชน์ แต่คนโง่ เมื่อหมั่นฝึกตน ขยันศึกษาหาความรู้ คบหาคนฉลาดอยู่เนื่อง ๆ ก็จะเป็นคนฉลาดได้ ทุกคนย่อมเคยโง่มาก่อนทั้งนั้น คนโง่และคนฉลาดในทางโลก ยังกลับไปกลับมาได้ คนโง่กลายเป็นคนฉลาดได้ คนฉลาดกลายเป็นคนโง่ได้ เพราะไม่มีใครฉลาดรู้ไปเสียทุกเรื่อง

ส่วนคนฉลาดจริงแท้ นั้น คือ คนที่มีสติปัญญา เรียนรู้เร็ว จดจำได้เร็ว ตั้งมั่นอยู่ในศีลในธรรม ไม่เอารัดเอาเปรียบผู้อื่น รู้การควร การไม่ควร รู้อันใดใช่ประโยชน์ อันใดไม่ใช่ประโยชน์ ไม่เห็นแก่ตัว มักอุทิศตนเพื่อประโยชน์ของส่วนรวม มีความเสียสละ จริงใจ พอใจที่จะทำความดีเท่าที่จะทำได้ อย่างนี้ได้ชื่อว่า คนฉลาดแท้ ไม่ใช่ฉลาดแกมโกง คือ ฉลาดในการเอารัดเอาเปรียบผู้อื่น