เกิดมาแล้ว จะไม่ตาย ไม่มีในโลก ทุกคนเกิดมาตามกรรมของตนเองที่เคยทำไว้แต่อดีต กิเลสเป็นตัวผลักดันให้ทำกรรมต่าง ๆ ตราบใดที่ยังมีกิเลส ก็ยังต้องทำกรรม เมื่อทำกรรมดี ก็ได้ผลดี ทำกรรมไม่ดี ก็ได้ผลไม่ดี ถ้าทำกรรมดีอก็ทำให้ไปเกิดในที่ดี มี มนุษย์ สวรรค์ พรหมโลก เป็นต้น ถ้าทำกรรมไม่ดี ก็ไปเกิดในที่ไม่ดี มีอบายภูมิ ๔ คือ สัตว์เดรัจฉาน เปรต อสุรกาย สัตว์นรก เป็นต้น

เมื่อได้มาเกิดเป็นมนุษย์ ได้พบพระพุทธศาสนาก็ถือว่า โชคดีเพราะเป็นศาสนาของจอมปราชญ์เอก คือ พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้สิ้นกิเลส  จึงมีโอกาสที่จะได้ยินได้ฟังคำสอนอันเป็นหนทางดับทุกข์ ดับกิเลสได้อย่างสิ้นเชิง ก็จะเป็นเหตุให้ไม่ต้องมาเกิดอีก ส่วนใครได้ยินได้ฟังพระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์แล้ว หากมีความเชื่อเลื่อมใน สามารถปฏิบัติตามได้ ผู้นั้นก็พ้นทุกข์ไปได้ ไม่ต้องมาเกิดมาแก่มาเจ็บมาตายอีกตลอดไป

ปัญหาคือ ใครได้เกิดมาแล้ว จะมีโอกาสได้พบพระพุทธศาสนาหรือไม่ จะมีความเห็นชอบตามที่พระพุทธองค์ทรงสั่งสอนหรือไม่ และมีความศรัทธาที่จะปฏิบัติตามคำสอนได้หรือไม่ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่า ใครจะอยากเกิดมาเพื่ออะไรเลย ความอยากมันเป็นกิเลส ถ้าอยากเฉย ๆ แต่ไม่สามารถที่ทำเหตุที่จะบรรลุถึงความอยากนั้น ๆ ได้ ก็หามีประโยชน์อันใดไม่