การที่เราตั้งจิตอธิษฐานขอให้บุญที่เราทำแล้วช่วยให้ใครคนหนึ่งมีชีวิตที่ดีขึ้น ก็เป็นความปรารถนาดีของเราที่มีต่อเขาคนนั้น เขาย่อมได้รับความรู้สึกที่ดีจากเรา ส่วนการที่จะทำให้ชีวิตเขาดีขึ้นได้หรือไม่ ย่อมขึ้นอยู่กับว่า เขาต้องทำดีด้วย จึงจะได้รับผลดี

เราอธิษฐานให้บุญช่วยใครก็ได้ ถือเป็นเมตตาจิต ทำให้เรามีจิตใจดีงาม ไม่คิดร้ายต่อคนอื่น ธรรมท่านให้แผ่เมตตาให้สัตว์ทั้งปวงมีความสุข บุญของเราก็ไม่ได้ลดน้อยลงเพราะการอุทิศบุญให้คนอื่น แต่ทำให้ใจเรามีบุญมากขึ้น เพราะใจมีเมตตาสามารถลดความโลภ ความโกรธ ความหลงที่อยู่ภายในใจให้เบาบางลงได้