การปฏิบัติกรรมฐานมันอยู่ที่ใจ ส่วนการเรียนมันก็เป็นการศึกษาหาความรู้สำหรับประกอบอาชีพของเพศฆราวาส มันเป็นคนละส่วนกัน ต้องแบ่งแยกหน้าที่ให้ถูกว่า จะเลือกทำอะไรเวลาไหน ส่วนความตายนั้นทุกคนก็ต้องตายตามกรรมอยู่แล้ว มันจะตายเมื่อไหร่มันก็เป็นของมันเอง เราเพียงทำใจให้พร้อมที่จะตายในทุกขณะจิต ส่วนการงานทุกอย่างก็ทำไปตามหน้าที่ของตัวเอง ถ้ายังไม่ถึงที่ตาย ก็ไม่มีใครมาทำให้ตายได้ ปัจจุบันควรทำดีอย่างไรก็ทำไปตามเพศ ฐานะ และโอกาสอำนวย ไม่ใช่คิดถึงความตายแล้ว เลยไม่ต้องทำอะไร จะเป็นฆราวาสก็ไม่เป็น จะเป็นพระก็ไม่เป็น เลยกลายเป็นครึ่งคนครึ่งพระเอาดีไม่ได้สักอย่าง

 สาธุ