อาหารเป็นเครื่องบำรุงร่างกายให้ดำรงอยู่ได้ เราจำเป็นต้องใส่ใจ เลือกรับประทานอาหารที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกาย ไม่แสลงต่อโรค หรือทำให้เกิดโรคร้าย ถ้าร่างกายไม่แข็งแรง เราก็ไม่มีเครื่องมือที่จะใช้ทำความดีได้อีกต่อไป

การกินอาหาร ธรรมท่านสอนให้พิจารณา ปฏิสังขา โยนิโส ก่อน ให้กินเพื่อยังธาตุขันธ์ให้เป็นไป ไม่กินเพื่อความเอร็ดอร่อยในรสอาหาร อะไรที่กินแล้วทำให้ร่างกายอยู่ได้ ไม่เป็นโรคภัยไข้เจ็บ ก็กินได้ทั้งนั้น ไม่ยินดี ไม่ยินร้าย กับอาหารและรสชาติของอาหาร ฝึกกินให้เป็นเวลา จะกินมื้อเดียว สองมื้อ หรือสามมื้อ ก็เอาให้เหมาะให้ควรแก่ฐานะของตัวเองที่สามารถจะทำได้ ไม่ใช่ไปกังวลกับเรื่องอาหาร ไม่กินจุกกินจิก กินให้เป็นเวลาตามที่ตั้งใจไว้ กินแล้วก็เลิกสนใจกับอาหาร ไม่ต้องไปคิดถึงมันอีก เวลากินก็กินให้เกิดประโยชน์กับร่างกาย พอหมดเวลาก็ไม่ต้องไปพะวงกับมันอีก มีงานอะไรก็ทำไปให้เต็มประสิทธิภาพ

ส่วนการภาวนา ก็ทำไปตามกำลังความสามารถของตัวเอง เมื่อต้องการจะอดอาหาร ผ่อนอาหาร หรือ อดนอน ก็ทำได้เป็นครั้งเป็นคราว เพื่อสร้างกำลังใจ แต่ไม่ใช่ทำเป็นอาจิณตลอดเวลา มันจะทำให้ร่างกายเสื่อมโทรม ต้องรู้ประมาณในตัวเอง

กราบขอบพระคุณค่ะพระอาจารย์ ศิษย์จะน้อมนำคำสอนของพระอาจารย์เรื่องการประมาณตนมาดำเนินการค่ะ เพราะศิษย์รู้สึกว่าร่างกายช่วงหลังนี่อ่อนล้าง่ายมาก แต่ดีที่กิจกรรมแต่ละวันไม่ค่อยหนักเท่าไหร่ เดินออกกำลังกายบ้าง